is mijn zoontje thuis?

Hoi Jessica,

Meis ik zo willen dat ik je kon helpen, maar helaas dat kan ik niet.
Vind het heel spijtig te lezen dat jij/jullie Kevin hebben verloren, moet een verschrikkelijk iets zijn je kind te verliezen lijkt mij.
Wil nog wel wat vertellen over wat ik voelde toen ik jouw mail las, jou angst voor de mensen om je heen (geesten) kan ik me goed voorstellen, ik voel ook heel vaak iets om me heen of achter me, maar ik zie niets en dat hoeft ook niet, want net als jij heb ik er ondanks de behoefte meer te weten, toch ook angst voor die "geesten".
Heb ook nog een vraag, je gaat verhuizen las ik, nu ben je benieuwd of Kevin met jullie mee verhuist of dat hij in het huis waar hij gestorven is achter blijft, mijn vraag is, wil je dat hij meegaat?
Geeft het je ergens geen rust dat hij nog steeds op een bepaalde manier bij jullie is?
Helpt het je bij het verwerken van het verlies van Kevin of wordt je er juist verdrietiger door?
Drie vragen dus eigenlijk, Jessica kijk maar of je er iets op wilt antwoorden, niets moet hoor!.
Verder wens ik je veel sterkte en alle goeds toe.

Groetjes van Selma.

ik denkdat hij wel mee kan 'reizen' kennelijk geeft hij veel om zijn 'geboorteboek' en zal hij daar ook zoiezo achtr aan reizen.
dus ik denk neit dat je je zorgen moet maken dat hij in zijn huis zal blijven. En indien wel. Dat betekent dat hij daar zijn rust vind, en met je dan niet denken dat het voor hem beter is als hij in zijn huisje blijft?

Hoi Selma,
Bedankt voor je reactie.
Ik vind het wel erg fijn dat Kevin* bij ons in de buurt is. Want als ik zeker zou weten dat hij niet mee zou verhuizen dan ga ik hier niet weg. Want dan krijgt hij vreemde mensen om zich heen en dat wil ik niet. Het troost me ook om te voelen dat hij gelukkig is.
Maar het idee dat ik nooit alleen was is altijd een heel bedreigend gevoel geweest. En heel eng.
Ik denk als ik dat nooit gevoeld had, dat ik nu niet zo bang zou zijn geweest rond Kevin*
Maar weet jij of geesten kunnen groeien? Kevin was namelijk 5 maanden oud toen hij overleed en nu is hij 2 jaar zoals we hem tegenkomen.
Groetjes Jessica

Hoi Kath,
Jij ook bedankt voor je bericht.
Ik zou het gewoon moeilijk vinden om Kevin* hier achter te laten ook als hij hier zijn rust gevonden heeft. Is misschien egoistisch maar ik heb graag altijd al mijn kinderen bij me. Maar als hij niet mee wil kan ik hem moeilijk dwingen natuurlijk. Maar het is voor mij zeker de overweging waard om dan niet te verhuizen.

groetjes Jessica

Hoi Jessica,

Ik denk wel dat als jullie gaan verhuizen, kevin met jullie mee verhuist.

De vraag die Selma stelt vind ik een hele goede vraag. Waarom wil je dat kevin bij je blijft? Is dat puur voor jezelf of vanuit het oogpunt van Kevin? Leert Kevin nog steeds, en "groeit" hij ook nog steeds?

Het verliezen van iemand is heel erg, maar er komt een moment dat je iemand moet loslaten (hoe moeilijk ook) om te voorkomen dat deze blijft "hangen". Ik begrijp heel goed dat je Kevin niet wilt en kunt loslaten. De vraag is ook of je dat op dit moment ook moet doen. Die vraag kan ik je niet beantwoorden, maar ik weet zeker dat Kevin dit wel kan. Vraag aan hem wat hij wilt, en je zult het antwoord zeker weten en voelen.

p.s. Liefde is voor altijd. Wees dus niet bang.

Ik denk dat Kevin zicht vasthoudt aan jullie en daardoor niet naar het licht toe kan. Zeg tegen hem dat het goed is en dat hij naar het licht moet gaan, daar zal hij zijn rust vinden.

Succes ermee!

Liefs

Twinklingstar

Hoi Jessica,

Ik kan je alleen vertellen wat ik voel, of jij daar wat aan hebt weet ik niet, dus lees het maar een kijk of je er iets mee kan.
Mensen die na een ernstige ziekte, een ongeluk, of door ouderdom overlijden, verschijnen vaak na hun dood aan dierbaren, alleen dan in een gezonde, jongere, gelukkigere gedaante.
De mensen die de overledenen zien, putten er troost en rust uit, vaak ook krijgen zij een boodschap mee, in de trant van: het gaat me goed, ik ben bij mijn geliefde, bij mijn kinderen, bij mijn ouders enz.
Ik denk en daar kan ik natuurlijk helemaal naast zitten, dat een overledenen een gedaante aanneemt, die voor ons de achterbljvers, fijn is om te zien, je ziet iemand zonder de pijn, verval of eventuele verminkingen, begrijp je wat ik bedoel, het wordt op die manier voor ons dragelijker gemaakt, want kennelijk is het daar voor hun beter dan hier op aarde.
Ook denk ik dat een ziel voor ons niet direkt herkenbaar zou zijn als, opa Henk, tante Marie enz.
Vergeet even niet dat dit nog steeds een gevoel is van mij en geen vaststaand feit.
Als ik nu met aardse logica denk dat oudere mensen, jonger verschijnen aan ons, waarom zou een baby dan niet ouder aan ons kunnen verschijnen?
Kevin zou nu ongeveer 2 jaar zijn, misschien past hij zich aan, aan jouw beeld van hem of hoe hij er nu ongeveer zou hebben uitgezien, ik denk dat hij groeit en jou zo laat weten dat het goed met hem gaat.
Pasklare antwoorden heb ik helaas niet voor je Jessica, maar liefde vergaat niet, je zoontje zit voor altijd in jou/jullie hart.
Ik weet niet of mee verhuisd of niet, maar probeer het hem te vragen, je voelt of hoort denk ik wel wat hij wilt of het liefst heeft.

Wens je sterkte en liefs, Selma.

hoi aan iedereen,
In de eerste plaats allemaal bedankt voor de reacties.

Nims: mijn wens dat Kevin* bij ons blijft is gedeeltelijk egoistisch. Ik wil hem bij me houden en niet los laten. Anderzijds, ben ik bang dat hij ons 'kwijt'is als we zomaar verhuizen en dat zou ik ondraaglijk vinden.

Twinklingstar: ik heb op dit moment het gevoel dat Kevin* heel gelukkig is in onze omgeving en er zelf nog niet aan toe is om naar het licht te gaan. Ook doordat hij voornamelijk aan mijn man laat merken dat hij in de buurt is.

Selma: wat jij schrijft kan ik heel veel logica uit halen. Had er alleen zelf nooit opgekomen. Dus bedankt voor jouw gevoel.

Hoi ,ik wil even reageren op uw verhaal van uw zoontje.Volgens mij moet je hem gerust stellen zodat hij naar het licht kan gaan.Want een ziel die hier op aarde blijft rondhangen is niet zo gezond.Of misschien wil hij je nog iets vragen of duidelijk maken voor hij naar het licht gaat?ik denk wel dat je daarbij hulp ga nodig hebben. Stuur hem naar boven dat kevin rust vindt.Groetjes garfield en veel sterkte toegewenst

Ik persoonlijk zou hem niet weg"sturen" maar wel afscheid nemen.

Als je geen afscheid kunt nemen zou ik er toch eens met iemand (professioneel) over praten. Ik heb het gevoel dat je op deze manier namelijk ook niet verder groeit in je eigen leven.

Lieve Jessica...
Meid wat erg voor je dat je je zoontje verloren hebt, dit lijkt me het ergste wat je kan overkomen..
Eigenlijk is het heel mooi dat je kevin voelt...
Sorrij voor wat ik nu ga zeggen, en ik hoop echt dat ik je niet kwets hiermee want dat is absoluut niet mijn bedoeling..
Maar ik vraag me af waarom kevin nog steeds niet naar het licht is???Persoonlijk denk ik (en ik weet hoe moeilijk het is )dat je hem echt moet gaan loslaten want anders waar je ook gaat zal hij altijd blijven dolen..en dat kan toch nooit je bedoeling zijn..Zorg dat dit mannetje zijn rust krijgt...
Vraag hem waarom hij nog hier is, want hij kan ook ergens bang voor zijn zodat hij niet naar het licht durft..Praat met hem..
En probeer hem dat naar het licht te sturen....
Ook al is hij dan zover bij je vandaan..in jouwn hart zul je hem altijd blijven voelen...
Als dit je niet lukt weet ik echt een heel geschikt persoon wat jouw zeer zeker met de tocht naar de gene zijde van jouwn zoon kan helpen...
Ik wens jouw heel veel moed en liefde toe..
Groetjes Zonne

ik heb het verhaal gelezen met kippevel op mijn armen. wat erg om je kindje te overleven, dat lijkt zo iets onnatuurlijks. moet er zelf niet aandenken. wens je heel veel sterkte en kracht om toch dit zware verlies te boven te komen. ik kan me voorstellen dat je het idee fijn vind dat kevin nog bij jullie is. maar denk ook dat je hoe moeilijk het ook is hem vroeg of laat los zou moeten laten. voor jezelf maar ook voor hem. zo kunnen jullie beiden niet verder met jullie leven.

zoals er al eerder werd gezegt zou je hem kunnen vragen, wat hij er van vind en wat hij wil. maar ik denk als je diep in je hart kijkt je het antwoord wel weet.

hoe je het ook went of keert kevin zal altijd een deel in je hart houden en ookal, zou hij niet mee verhuizen. je kunt hem altijd vinden, als je in je hart kijkt.
praat met hem en ik hoop dat je dan de antwoorden krijgt die je zoekt.

ik wil je nogmaals heel veel sterkte en kracht wensen en succes met de stappen die je verder zet in je leven.

ik hoop dat je er wat aan hebt en dat je er wat mee kunt. weet ook niet of ik het bij het goede eind heb, maar dit is wat er bij mij opkwam na het verhaal te hebben gelezen.

liefs mause.

het loslaten, moet je weldoen op het moment dat je er allebei aan toe bent. en niet omdat een ander zegt nu is het genoeg geweest. maar probeer uit te vinden wat voor jullie allebei goed is.