Volg je je ziel?

Een zielsband gaat volgens mij nooit verloren, die blijft eeuwig Lena. De band die je met je moeder hebt zal ook eeuwig zijn.

De pijn die je voelt is de pijn van het afgesneden zijn van direct contact in deze wereld met haar. En ja dat kan erg veel pijn doen.

ja jorine in het begin begreep ik daar niets van...
wel wist ik dat ze ver weg was...ook het waarom dat ze zo ver weg was begreep ik niet...maar het zal haar keus geweest zijn...en uiteindelijk berust je dan in...

Had je iets anders verwacht, Lena?

ja

Ze zal vast nog wel eens komen koekeloeren! Misschien wilt ze je niet nog verdrietiger maken!!
Dat ze misschien langs komt als je je beter voelt en het misschien aan kan.

ja ik begrijp het nathalie..dat is helemaal waar....
alleen doet het nog pijn...niet altijd hoor...soms....
en voor haar begrijp ik het.....echt...
het is ook een persoonlijk iets.... haar keus....

Lieve allemaal op dit topic ,,,

Ook hier leer ik zoveel!! Een eyeopener @Bellefleur, nu Weet ik nog meer ...
Mijn Ziel >> die ga ik volgen, niet het trekken van anderen.

Dank jullie vanuit mijn Ziel voor deze Weg.

Liefssss
Larapinta

Een dierbare 'verliezen' is altijd pijnlijk. Je mist de contact die je op deze wereld had. Maar je verliest ze niet echt. Ze zijn er nog steeds, maar niet zoals je waarschijnlijk gewend bent. Zolang er een band met jullie is geweest, zal deze nooit verbreken. Vaak komen de meeste banden elkaar weer in volgende levens tegen. En maken ze 'onbewust' weer 'kennis' met elkaar.

Ooit het gevoel had met personen die je voor het eerst ziet, maar iets hebt van 'Ik ken hem/haar ergens van, of je weet hoe 't persoon is.'
Dat is waarschijnlijk een band uit een vorige leven.

oh, jij gaat al verder zelfs met je redenatie! super.. want ja het komt terug tot je je ziel volgt.
Ondertussen maak je zoveel mee, dat je ook dàt nog eens te verwerken hebt. Wat niet had gehoeve als je je ziel had gevolgd.

hoe volg je je ziel? kun je dit uitleggen?
je zielis toch?

thanks denzil

Ja, dit dacht ik ook altijd Maar je weet niet alles in dit leven...

Je kunt je ziel volgen door te accepteren wat het je wil vertellen. Als je een liefde voelt die afgesneden is en je voelt pijn, dat je je dan bewust bent van waarom die pijn er is en te accepteren dat het er is...

Je kunt je ziel volgen door te accepteren wat het je wil vertellen.

hoe weet je wat je ziel je wil vertellen?

Dat is de verbinding die je moet leren leggen met je ziel. Als je die hebt gemaakt, dan weet je wat het je wil zeggen, het zal dan overduidelijk zijn. Ik kan het niet anders uitleggen...

Maar over het algemeen zegt een ziel niet zoveel, het ervaart meer, en het heeft herinneringen denk ik. Wat ik zeker weet is dat als je iets doet wat niet in overeenstemming is met je ziel dat je dat direct als een "weten" ervaart...

ja dat is herkenbaar...maar of is het je geweten?

Ik doelde op een bewuste verbinding. Een onbewuste verbinding is er altijd...

Het geweten is volgens mij iets anders, een soort stemmetje in je hoofd dat je een onderscheid tussen goed en kwaad laat zien of voelen. Het geweten is volgens mij wel sterk bepaald door ook opvoeding, religie en cultuur.

Het zal ongetwijfeld met je ziel ook in connectie staan, zoals alles met elkaar verbonden is. Daarom is het ook zo moeilijk om onderscheid te maken tussen wat we noemen, geest, ziel, ego, geweten, intuïtie... Dat is wat we mogen leren in het leven, dat is de eenheid die we misschien wel zoeken.