Ik heb vroeger geleerd dat elke afleiding kan gebruikt worden tijdens meditatie.
Mediteren op een (ingebeelde) eenzame bergtop is makkelijk, maar ik moet nu denken aan het verhaal van de schapenhoeder die langs de bergtop liep, en begon te schelden tegen de monnik die daar al jaren in stilte en eenzaamheid mediteerde. De monnik schreeuwde iets terug en verbrak daarmee zijn zwijggelofte.
Ik vind het uitstekend dat die monnik zijn zwijggelofte op die manier verbrak. Die schapenhoeder is mijn inziens op de juiste tijdstip gekomen. Fijn dat mensen elkaar kunnen spiegelen. Ik zie ik zie wat je niet ziet, je ziet je ziet wat ik niet zie en samen zien wij iets wat wij niet eerder hebben gezien.
Spiegelen en nog eens spiegelen. Leuk!