Alleen voelen.

Weet ik, had ik vroeger. Maar dat ben ik nu kwijt.

Ondanks alles, en dat wil ik iedereen op het hart drukken, ik had geen betere beslissing kunnen nemen. Ik was er aan toe een andere weg in te slaan. Voor mezelf.

Dan klopt het toch zoals ik het in het begin al zei, je bent het kontakt met de Bron kwijt!

Bellefleur, heb jij tips voor Hemelwandelaar, hoe dit contact weer terug te vinden?

Misschien is het meer even verdwaald zijn? Een nieuw en nog donker pad bewandelen. Daar waar het donker is, waardoor je je eigen touwen met de bron niet meer ziet?

Beterschap Hemelwandelaar!

Ik ben niet ziek hoor. Niet nu. Was ik wel. Voor het eerst sinds ik zonder mensen in huis was. En dat maakte dat ik me erg bewust werd van mijn kwetsbaarheid. Heb dat wel geuit, maar werd niet begrepen.

Ten spijt wat anderen ook zeggen, ik zit nog prima in contact met de Bron. Nee, het is meer zoals NiMS zegt, het zit dieper. In het menselijk lichaam zit een pijnlichaam. Daarin liggen emoties opgeslagen die wij als mens blokkeren. Af en toe komen ze omhoog, waardoor wij zo schrikken en ze snel weer omlaag dirigeren.

Als ik bewust er mee om ga, laat ik ze komen, kijk naar ze, en herleidt.

Pas dan kan de klankschaal helen.

Maar dat is een klus.

En niet om het 1 of ander, ik heb al een heleboel zaken aangepakt. Mss is dit wel de slagroom op mijn taart. Soort van finale stuk?

Dank voor een ieders steun.

Zeg het me als jij er anders over denkt, maar ik zie een verschil tussen contact met de bron en het leven als ziel op aarde. Dat laatste is naar mijn mening daar waar het euvel zit. Ik heb ervaren in mijn jeugd hoe het is om alleen te staan. Noodgedwongen dan. Dat heb ik herhaald in mijn huwelijk gezien, en uiteindelijk voor gekozen dat niet meer te willen.

Als het contakt met de Bron er zou zijn, zou je je niet alleen voelen.
Ik heb een massa vrienden om me heen die Cosmisch zijn, die dààr leven. Dwz, niet op deze aarde.
Contakt met de Bron is tevens ook contakt hebben met hen. Ze kunnen jou omringen en jou brengen naar die plek binnen in jezelf waar het 'euvel" zit. Zij zijn er altijd, maar het kan dat je dat niet voelt of ervaart.
Als jij natuurlijk inderdaad ervaringen hebt vanuit je jeugd die nog niet verwerkt zijn, kan het zijn dat dàt de rede is, wat jou belemmerd het kontakt met de Bron in zijn volheid te ervaren.
Hoedanook,als jij voelt eerst aan jou kindertijd werken , moet je dat vooral doen.

Dit weekend was ik in bij mijn ouders/zus en familie om Sinterklaas te vieren. En tot mijn verbazing voelde ik me zowaar gelukkig! Allemaal dingetjes bij elkaar.

En tot mijn genoegen zag ik de dagtekst van Beschermengel. Herkende er veel in van wat ik dit weekend heb mogen ervaren:

Als je je alleen en verlaten begint te voelen, komt dat gewoon omdat je je hebt laten insluiten door een te kleine cirkel.
Welnu, breng wat verandering aan in de keuze of de richting van
je interesses, je activiteiten; je zult golven en entiteiten uit het universum aantrekken die je komen ondersteunen en verlichten.

Ik snap beter waarom ik me alleen voelde. Ik hoop dat ik de kracht heb om het om te draaien.

hemelwandelaar: Dus, voel ik me alleen, of wil ik me alleen voelen? En wat is daar de functie van.

deze zin en het geschrevene hierboven houdt mij wel bezig...
echt alleen zijn tenminste zo is het voor je en zo voel je en ervaar je het....
maar kies je er bewust voor?

@bellefleur Contakt met de Bron is tevens ook contakt hebben met hen. Ze kunnen jou omringen en jou brengen naar die plek binnen in jezelf waar het 'euvel" zit. Zij zijn er altijd, maar het kan dat je dat niet voelt of ervaart.

contact met de bron...hoe gaat dat dan?

dat is mooi hemelwandelaar ...maar hoe draai je de dingen weer om?

Ik heb niet bewust gekozen. Mss onbewust. Levensles?

Duidelijk onbewust. Nu dus bewust. En dus ook de mogelijkheid het om te draaien.

ja een levensles zeker...
mooi als je weer bewust van wordt hoe het in elkaar steekt...
als ik bewust wordt van zaken weet ik alleen vaak nog niet het antwoordt...
maar goed dat duurt ook vaak wat langer dan jezelf wil

Hoi Paulette, ik wil je toch even waarschuwen dat je moet uitkijken dat je hier niet in de valkuil van de valse hoop gaat trappen. Als je namelijk tot de kern van jouw angst om alleen te zijn wilt doordringen, zul je in jezelf tot naar je verleden terug moeten gaan. Stel je voor dat je dat gevoel van alleen zijn weer oproept, en probeer dan eens te voelen wanneer je dit gevoel, voor het eerst in je leven had.

Die angst en die pijn die je nu hebt, komen daar vandaan en hebben echt je verleden, als oorsprong. Wees bewust alleen en ervaar de pijn in zijn volledigheid.

Hey Julien!

Dank je voor je bericht. Ik denk dat ik het me redelijk bewust ben. Vluchten heb ik met bijzondere dagen gedaan. Komende kerst is ook een uitdaging voor mij. Kerstavond en 1e kerstdag ben ik alleen. Dwz, kinderen zijn bij hun vader. Eerst wilde ik weer vluchten. Nu heb ik besloten dat ik kerstavond ook alleen thuis ben. Juist om het te ervaren. 1e kerstdag ga ik op bezoek bij mijn ouders en kom dan ook weer 's avonds thuis.

Ik denk dat mijn euvel zit in onbeantwoorde liefde. (ruimste zin van het woord) Dat ik dat mn hele leven tot nu toe terug zie komen.

Zit er nog eens over na te denken... Tis m niet helemaal. Mijn ouders houden, en hebben altijd, van me gehouden. Toch, er zit een stukje ontkenning van mij als mens in. Ja, dat is beter gezegd.

Heel goed dat je er voor kiest om alleen te zijn met de kerst. En als je je voorneemt om er ook echt alleen van te genieten, zul je beste kerst ooit hebben! Ik weet dat je je dat niet kunt voorstellen, maar je zal zien dat je na afloop weet dat ik gelijk had .

Heel mooi dat je spreekt over onbeantwoorde liefde, en vraag je eens af, of dit van je vader / moeder of allebei was. Van wie heb je het gevoel gekregen dat je geen liefde kreeg, en dat je je daarom toen alleen voelde?

Je krijgt het je hele leven terug, omdat je het nog niet hebt losgelaten en het nog steeds in je systeem zit. Pas als je het echt loslaat, zul je geen onbeantwoorde liefde meer in je leven tegenkomen en zul je pas echt de ware liefde van je leven ontmoeten. Ik zal je nog niet verklappen, waar je die liefde zult vinden, maar ik weet dat het niet langer kan wachten om op je pad te komen .

Breng het niet naar je hoofd (je gaat denken, en dan trapt je afweer af). Je onbewuste heeft het ware antwoord gegeven. Als klein kind kun je niet beredeneren dat je ouders altijd van je hebben gehouden. Als klein kind heb je dat niet zo gevoeld, en daarom doet het pijn. Probeer enkel te voelen en ga er niet over "nadenken". Je hart weet de antwoorden, je hoofd heb je niet nodig bij het voelen.

Pas op dat je hoofd je geen afweer voorspiegelt, maar voel je verleden zoals je hem toen ook voelde.