Alleen voelen.

Paulette,
Je alleen voelen kan. Alleen zijn is onmogelijk. Omdat ieder mens tal van lichtwezens om zich heen hebben, die ons begeleiden, beschermen, zachtjes aanporren, healen, enz, enz.
Als je je alleen voélt , is dat omdat je dié aansluiting met de bron niet meer voelt.
Iets in jou wilde zelfcontrole, en daardoor mis je het contakt met de bron.

Hm... zo zoek ik m niet.

Wat als je m plaatst in de chakra's?

die m staat voor?

Nou, ik bedoel het gevoel, of het gemis, het alleen voelen. Als je dat plaatst in het niet goed functioneren of draaien van 1 of meerder chakra's.

Veiligheid, bijvoorbeeld, is iets wat bij 1 van de eerste drie chakra's hoort. Als je nu aangetast bent in je veiligheid kan je bv mbv bewegingsmethodieken je werking van dat specieke chakra weer herstellen.

Gaat het niet om het uit balans zijn?

Moet ook sterk denken aan wat AOD schreef. We zijn zielen hier op aarde om te leren.

De scheiding is nog niet afgerond en verwerkt, maar als ik zie wat ik nu weer rijker ben geworden aan levenslessen.... Veel.

oh ok. ja je weet het allemaal he!

Even alle gekheid op een stokje, maar hoe hervind je balans?

Ik ben dit stukje alleen zijn en angst ervoor heel erg tegengekomen tijdens mijn PRI therapie. Want de angst om alleen te zijn komt uit je jeugd waarin je als kind het gevoel hebt gehad dat je alleen was. Dit gevoel als kind, is dan zo sterk dat je dit meeneemt in je huidige leven en er allerlei maniertjes (lees afweerreacties) voor ontwikkeld om die pijn vanuit je kind-zijn niet meer te hoeven voelen. Denk bijvoorbeeld aan:
-Muziek op zetten om je af te leiden.
-Vrienden opzoeken om je niet alleen hoeven voelen.
-Willen praten als er een stilte valt.
-Echt angstig worden als je alleen bent.
-Je koud van binnen voelen en moeilijk warm kunnen worden.
-Roken / Drinken op de momenten dat je alleen bent.
-TV gaan kijken als je alleen bent om jezelf af te lijden.

Ik kan je aanraden om het boek, de herontdekking van je ware zelf te lezen van Ingeborg Bosch. Hierin komt dit uitgebreidt in naar voren en kun je je wat meer bewust worden van je eigen gedrag en afweer mechanismes. Want de angst om alleen te voelen, is geen reële angst.

Hai NiMs.

ik kan heel goed met jouw stukje tekst mee. Er ligt ook een angst ten grondslag aan mijn alleen voelen. Angst voor afhankelijkheid of kwetsbaarheid. In de afgelopen maanden zie ik nl steeds hetzelfde terug komen. En voor die angst, of de situatie van alleen zijn waar ik tegenop zie, wordt idd opgelost door compensatiegedrag. Daar ben ik me ook van bewust.

Kan jij mij ook helpen als het gaat om wat ik met mijn gevoel moet doen? Als zich een situatie voordoet, waarbij ik me alleen voel, ga ik compenseren? Ontlopen, of ga ik de situatie in en ervaar ik wat het met me doet? Is het iets om me voor alleen te voelen? Of valt het achteraf gezien dan wel mee en ontkracht je zo je angst?

En ik weet dat angst een bedenksel is. Tijd geleden had ik een topic waarin ik stelde, achter iedere angst steekt een onvervulde behoefte. Ik denk dat ik de stelling eens los mag laten op mezelf.

Ik ga op zoek, zien of het boek me aanspreekt. Zeker bedankt voor de tip!

Ja ik kan je daar zeker mee helpen. Tenminste jij bent degene die het moet doen, want ik kan je alleen vertellen wat je moet doen. In dit geval is het een kwestie van omkeren van je angst. En dat betekend dus, dat je niet meer moet gaan compenseren, maar je echt even alleen moet voelen. Want zodra je die pijn gaat ervaren, kom je er vanzelf achter dat het geen reële pijn is, maar oude pijn. Dus zoek je iemand op om je niet alleen te willen voelen? Zeg die afspraak af, of maak die afspraak niet. Sms-je iemand omdat je aandacht wilt? Doe dat niet. Zet je de TV aan om afgeleid te worden? Zet hem dan weer uit. Wordt je heel bewust van je gedrag en keer dat gedrag dus om. Laat die angst om alleen te zijn los, want voor een volwassene is die angst totaal ongegrond en komt uit je verleden.

Het leven geeft je steeds terug waar je nog last van hebt omdat die energie nog in jou aanwezig is. Dan gaat het leven mee resoneren, en krijg je dus steeds die negatieve energie terug. Net zolang je die energie oplost in plaats van blijft ontwijken.

Je spreekt over angst voor afhankelijkheid en kwetsbaarheid. Probeer eens terug te halen, wanneer jij als kleine paulette het gevoel had te afhankelijk en te kwetsbaar te zijn? Daar zit namelijk je oude pijn, die je nu vanuit je afweer probeert te vermijden.

Wat jij zegt, sluit aan bij wat ik al dacht. Confrontatie aangaan. Zal ik ook gaan doen. En ik zal ook zien of ik in mezelf kan vinden waar de oorsprong ligt.

En wat er voor gebeurtenis, of gebeurtenissen aan ten grondslag liggen.

Dat is de juiste insteek. En veel succes met het uittdiepen van je eigen afweren. Dat is namelijk een heel mooi proces als je er echt voor wilt gaan .

Jawel. Ik wil er van af. Als ik het nu niet doe krijg ik het op een ander twee keer zo hard voor mijn kiezen. Net zo lang tot ik leer

Fill my heart with Love, that my every teardrop may become a star. –Hazrat Inayat Khan

Heel mooi en ontroerend, lieve Muin.

Thanx!

Ja zo werkt het leven inderdaad. Goed van je dat je het aan wilt gaan met jezelf hoor!

Zodra je het alleen voelen kan loslaten... is er "alleen zijn". En "alleen zijn" kan rust geven, verdieping, stilte, verbinding, kracht.

Goed dat je het aangaat, Hemelwandelaar. Veel succes.

Weet je, het is waar. Maar ook hard.

Ik ben voor het eerst in mijn leven allen ziek geweest. Dwz dat er niemand is om voor je te zorgen als je met koorts ligt, en niemand die af en toe vraagt hoe het gaat. Of polshoogte komt nemen.

Ik ben ziek.
Ik ben de enige.
Als ik iets nodig heb moet ik het pakken.
Als mijn koelkast leeg is, en ik ziek, zal ik toch naar de supermarkt moeten.
Als ik ineens erg ziek wordt, is er niemand om mij te helpen bij het overgeven, steunen, en geruststellen.