Dank jullie wel, en jij ook Beschermengel voor je verhaal.
Verhalen verzachten m'n verdriet. Verdriet die nu al ruimte krijgt,
Eigenlijk is het uit liefde dat we dit gaan doen. Liefde voor hem.
Hij is niet meer de hond die ik heb gekend.
Enkele jaren geleden,
ging zijn ziel al meerdere malen uit hem, dat zag ik omdat ik dan geen telepatisch kontakt meer had met hem, en hij maar voor zich uitstaarde.
Steeds kwam de ziel weer even terug, en dan was ie weer Bots zoals ik hem kende.
Twee jaar geleden is die ziel (wolvenziel) totaal uit hem verdwenen.
Hij begreep zijn Naam niet meer, hoorde bijn& niet meer, zijn achterste poten daar zakt hij steeds door,
en hij begon op de vloer te plassen, omdat de kiste in zijn prostaat tegen de urineblaas duwde en daar kon ie niets aan doen.
Omdat ie ook af en toe niet meer begreep wat er gaande was, heeft ie mijn man en mij, en ook al een voorbijganger gebeten.
Zelf heb ik dit telkens kunnen plaatsen en in liefde aanvaard.
S'morgens duurt het nu soms 10 minuten eer hij recht kan staan,
en dan valt de poep zomaar er ondertussen uit, omdat ie niet meer kan ophouden,
of ligt hij s'morgens in zijn eigen plas. Omdat ie dat s"nachts niet had gevoeld.
Hij heeft Sky ferm gebeten in haar oor.
Gisteren ook de (tokkende) kip bijna gemolestreerd, omdat ie met haar kop in zijn etensbak ging pikken. Ik zag het zo gebeuren,
de kip bloedde uit haar mond. Ze is niet meer dezelfde.
ik vrees voor Sky ook, want die huppeld nietsvermoedend steeds achter de staart aan van Bots.
Op een dag, je zal het zien, gebeurt er iets ernstig, en dat wil ik niet. Noch dat vb? Bots zijn heup breekt (wat kan, want die zijn ernorm broos), noch dat Sky weeer eens in haar leven gekwetst raakt.
Dit allemaal... en vooral de liefde voor wie Bots is en is geweest,
én de uitspraak van m'n man " ik wil Bots zijn waardigheid laten behouden,als een fijne trouwe makker die hij is geweest ", zijn doorslaggevend,
Maar ik heb er enorm , moeilijk mee... op dit moment,en wil dit niet oppotten.
Ik laat het verdriet gewoon komen..