Ik las dit op de Osho Zen kaart, "Naar binnen gaan" en vind dit wel een enorme mooie waarheid.
Naar binnen gaan is helemaal geen gaan. Naar binnen gaan betekent eenvoudig dat je het ene verlangen na het andere hebt nagehold, en je hebt gehold en gehold en steeds weer hield je er alleen een frustratie aan over. Dat elk verlangen ellende veroorzaakt, dat verlangen geen vervulling brengt. Dat je nooit ergens komt, dat bevrediging onmogelijk is. Als je deze waarheid inziet, dat het najagen van verlangens je niets oplevert, dan stop je ermee. Niet dat je moeite doet om te stoppen. Als je moeite doet om te stoppen, is dat weer najagen, op een subtiele manier. Je verlangt nog steeds - nu verlang je er misschien naar vrij te zijn van verlangens.
Als je je inspant om naar binnen te gaan, ga je nog steeds naar buiten. Elke inspanning kan je alleen naar buiten brengen, naar de buitenkant.
Alle reizen zijn reizen naar buiten, een reis naar binnen bestaat niet. Hoe kun je naar binnen reizen? Je bent er al, het heeft geen zin op weg te gaan. Als het gaan stopt, stopt het reizen; als er geen verlangen meer is dat je denken benevelt, ben je in jezelf. Dat heet naar binnen gaan. Maar het is helemaal geen gaan, het is simpelweg niet naar buiten gaan.