Gevecht met mezelf..

Ja hoe begin je dan..
In een bepaald topic ben ik vet op mijn bekkie gegaan deze week.
Ik werd vreselijk boos om een opmerking die ik totaal verkeerd begreep.
In eerste instantie vond ik eigenlijk dat die persoon dat dan maar beter had moeten uitleggen en was ik echt zooooo boos, zeker omdat er ook geen reactie naderhand kwam.
's avonds toen ik een beetje was afgekoeld, ben ik gaan nadenken waarom ik eigenlijk zo boos was.
De opmerking was niet voor mij bedoelt immers, waarom dan sloegen de vlammen uit mijn ...
Iemand schreef me dat ik soms te impulsief was en wellicht beter eerst tot tien kon tellen voordat ik reageerde.
Klopt helemaal, maar toch was het dat niet, het had er niets mee te maken dat ik het had misgelezen, of verkeerd had geinterpreteerd.
Dit zat veel dieper.
Meteen kwamen er beelden binnen van lang gelee.
Op mijn dertiende ben ik aangerand door een buurjongen, wel verteld aan mijn ouders, maar daar is nooit iets mee gedaan.
Op mijn zestiende weer, dit keer door iemand anders maar aangezien er toch niets mee werd gedaan heb ik maar niets verteld.
Op mijn 20e weer en ditmaal in het huis van mijn ouders, dit keer vertelde ik het wel, maar werd er toen geopperd, je zal het wel uitgelokt hebben...wat wil je nou...
Daar heb je het al..
En zo kwamen er diverse andere dingen voorbij waarvan ik de details maar privé laat, maar iedere keer dat zelfde kut zinnetje: Kaat wat wil je nou? Je zal het zelf wel hebben veroorzaakt.
Wat ik wilde? Hulp! Steun! Begrip! Ouders die voor me opkwamen!
Dat ene zinnetje gooide zoveel derrie naar boven, ik stond er versteld van.
De gebeurtenissen die hebben een plek gekregen, het is niet zo dat ik daar nog over pieker, eigenlijk was ik het al half vergeten.
Het heeft wel gemaakt dat ik enorm veel wantrouwen heb naar anderen en dan vooral naar mannen toe, maar goed daar kan ik mee leven, echter het feit dat ik eigenlijk nooit hulp heb gehad en al die rotdingen onder het kleed in de huiskamer zijn geveegd daar ben ik zooooo boos om nog. Niet op mijn ouders maar op de situatie zelf.
Mijn leventje lijkt gtst wel soms, niet te filmen wat er al die jaren op me af is gekomen, maar goed ik sta nog steeds.
Mijn ouders waren en zijn nog steeds niet in staat om met dit soort dingen om te gaan, so be it, dat heb ik geaccepteerd.

Wat wil je nou? Dat dat zinnetje net zo bedoelt was tegen mij zoals dat tegen Marjan is gezegd, met dezelfde intenties en met dezelfde liefde en niet zoals ik me dat zinnetje herinner uit mijn jeugd (en later).

Wat wil je nu? Ik wil lief zijn voor mezelf, voor mezelf opkomen, voor mezelf gaan staan en niet meer alles slikken omdat dat dan zo hoort en het meest makkelijke is om het maar ergens onder te vegen.

Wat wil ik nu? Gast bedanken dat ze deze beerput heeft opengegooid, nu kan ik er wat mee.

xxx