Wings: Het einde van afgescheidenheid...

Het einde van afgescheidenheid... Je met de Nieuwe Energieën verbinden

Karen Bishop, 22 Oktober 2009

Dit zijn werkelijk heel interessante tijden, want wij bevinden ons in een nog niet in kaart gebracht gebied, een gebied waar nagenoeg alles wijd open staat. Toen wij in een nieuwe energetische werkelijkheid en ervaring aankwamen, was hier echt nog helemaal niets. De voortrekkers bevinden zich in het meest vooraan liggende gebied van pure energie, met anderen vlak achter zich die met meerderen zijn, en zodoende hebben we allemaal de ervaringen die perfect in overeenstemming zijn met de plek waarop wij ons nu bevinden.

Zodoende is er een leegte, of misschien een gevoel alsof er geen energie aanwezig is. Als wij onze handen uitsteken is het mogelijk dat je veel ruimte voelt, veel lucht, of zelfs een niets-heid die we niet precies kunnen benoemen. Wij kunnen ons gescheiden van elkaar en eenzaam voelen. Er is nog niets gecreëerd in dit nieuwe land, het palet is nog leeg en wacht op onze verfkwasten om er iets op te zetten, en bovenal om de stippeltjes met elkaar te verbinden.

Voorheen waren we in ons eentje veel beter in staat ons met de Bron te verbinden, of met hoger vibrerende energie van boven. Maar nu in dit nieuwe land, doordat wij zoveel meer innerlijk licht vasthouden dat ons tevens de sleutels voor de toegang tot de andere zijde verschafte, worden wij nu geroepen ons onderling te verbinden als middel om ons met het licht te kunnen verbinden. Het is mogelijk, dat als wij onze oude patronen van ons alleen en afgescheiden wanen zouden herhalen, we dan eenvoudigweg als een rots zinken, waardoor het lijkt alsof je niet in staat bent het licht te vinden, je niet met wat dan ook kan verbinden, of je zelfs niet meer kunnen herinneren waar we zijn, wat we aan het doen zijn, en waar wij op af stevenen.

Verleden week ben ik naar een nieuwe fysieke locatie verhuisd. De dag voor mijn verhuizing toen ik nog aan het inpakken was, verscheen plotseling op mysterieuze wijze de aannemer die het eerste gebouw op het land van het Engelen Rustoord zal bouwen. Ik had hem al een poosje niet meer gezien, niemand trouwens, toen hij mij middenin het gesprek op een impuls het telefoonnummer gaf van iemand die mij met de verhuizing zou kunnen helpen, dit ondanks dat ik al een paar mensen tot mijn beschikking had staan.

Toen ik de volgende morgen met de truck bij mijn oude woning aankwam, stonden er een paar lege verhuisdozen voor mijn deur. Ik was inderdaad door mijn verhuisdozen heen, want mijn huis is ver bij een plek vandaan waar ik ze zou kunnen kopen, en mijn reilen en zeilen had nu eenmaal niet gestroomd zoals gewoonlijk. Dit was dus een aangename en welkome verrassing. Toen ik naar binnen ging en mijn voice mail afluisterde, bleek dat mijn verhuizers er op het laatste moment van hadden afgezien. Dus daar stond ik nu met een 2 voet lange truck die ik net in Corrales had opgehaald, met niemand die mij bij het laden kon helpen. De vorige avond had ik inderdaad voor het geval dat, de persoon gebeld die mijn aannemer had aanbevolen, maar in werkelijkheid had ik nu geen idee wat ik moest beginnen.

Binnen een paar minuten kwam er een auto aan waar drie jonge mannen uit tevoorschijn kwamen die er helemaal klaar voor waren mij bij het inladen te helpen. Als kleine engelen laadden en laadden ze, alsmaar lachend. "Blijf lachen" riep ik telkens. "Te gek! Dank jullie wel." Toen ze klaar waren gingen ze op de achterkant van de truck zitten, benen omlaag bungelend, mij honderd uit te vragen over mijzelf. Na de nodige omhelzingen waar ik nu eenmaal op stond, stapten ze in en reden weg.


Mijn nog heel jonge kleinkinderen hadden net griep gehad, en doordat wij heel close zijn en veel knuffelen, kreeg ik het ook. ( In het nieuwe Emerging Earth Angels e-book Crossing Over, staat uitvoerig beschreven hoe ik me, na een korte en pijnlijke periode van onverbonden zijn, met mijn dochter en kleinkinderen opnieuw verbonden heb, tezamen met veel meer details over de nieuwe blauwdruk van het leven aan de andere kant.) Toen de verhuizers weg waren pakte ik nog een paar breekbare voorwerpen in, en het huis moest ik ook nog schoonmaken. De reis naar mijn nieuwe woning duurt twee en een half uur, en ik had geen zin om de volgende dag naar mijn oude woning terug te moeten gaan, alleen maar om schoon te maken.

Op dat punt aangekomen voelde ik me echt beroerd. In een poging om meer energie te verzamelen, ging ik telkens op de grond liggen. Vroeger was ik er echt goed in mijzelf op te porren en er boven uit te stijgen als het nodig was, maar deze keer was ik echt op. Ik verzocht de engelen mij nieuw leven in te blazen, en ik verwachte niet anders dan dat ik de gebruikelijke energiegolf en een zwevend gevoel zou ervaren, waardoor ik klaargestoomd zou zijn om mijn werk af te maken. Er gebeurde niets. "Dit is vreemd" dacht ik. Wat ik me niet had herinnert, is dat we niet meer gescheiden zijn. Ik had om hulp gevraagd zodat "ik" kon afmaken wat me te doen stond, in plaats van om assistentie van anderen te vragen.

Uiteindelijk, toen ik mijn dochter aan de telefoon had, ( Met twee kleintjes kon zij niet komen om me te helpen) waren we het er over eens dat ik toch maar naar Corrales zou gaan, en terug moest komen om schoon te maken en de resterende spullen mee te nemen. Mijn benen voelden als rubber, mijn lichaam bonkte, en ik had absoluut niet de kracht om ook nog maar een stap te verzetten. De gastank stond onder nul... er was geen hoop. Ik was meer dan uitgeput.

Plotseling verschenen er twee auto's. Mijn aannemer en twee assistenten sprongen er uit en vroegen of ik hulp nodig had. Deze twee helpers hebben mijn truck ingeladen en maakten het hele huis schoon! Als kleine engelen met fladderende vleugels, veegden ze, dweilden, hebben stof gezogen, zeemden ramen, dat alles binnen een uur en toen waren we klaar.

Wij kunnen op ons pad niet langer alleen verder gaan, in ons eigen heiligdom blijven zitten en alles alleen doen. Als wij dat nu wel doen zullen wij ons leeg voelen, droog gelegd, gedeprimeerd misschien, in een soort van in de modder vastzitten, en een onverbonden zijn voelen die we nog nooit eerder hebben ervaren. Als een eenzaam wezen op een verlaten eiland, de nieuwe werkelijkheid geeft geen ruimte voor afgescheidenheid.

Als wij ons nu met anderen verbinden stijgt onze energie onmiddellijk, wij worden opgeladen, wij lichten op, en als vanzelf gaan we naar een verhoogde staat van zijn die in een hoger vibrerende dimensie bestaat.

Toen ik onlangs mijn nieuwe woning hier in Corrales Nieuw Mexico kocht, werd ik wel heel bijzonder gezegend door een contact met een verbazingwekkende makelaar. (www.corralesreality.com) Greg's enige doel is mensen helpen, en dat werd binnen de kortste keren heel duidelijk. Toen alles gereed was en ik de sleutels van mijn nieuwe thuis had, zat ik in zijn kantoor en zei: "Dank je zeer. Dit had ik zonder jouw liefdevolle handreikingen en voortdurende aanwezigheid naast me bij iedere stap die gezet moest worden, nooit kunnen volbrengen." Omdat het binnen de lijn der verwachtingen lag dat wij nu uiteen zouden gaan zei hij meteen, "Ik ben nog niet klaar. Ik moet je nog aan fantastische leden van de gemeenschap voorstellen, die er voor je zullen zijn als andere aspecten van je financiële overeenkomst aan de orde komen, en als je blieft, voel je vrij om wanneer je maar wilt bij het kantoor langs te gaan, en je kunt gebruik maken van alles dat ons hier ter beschikking staat. Over een paar dagen kom ik met champagne langs om te toosten op je brandnieuwe woning. Je zal het hier heerlijk vinden. Bel me als je ooit iets nodig mocht hebben."

Wonderbaarlijke dingen zullen zich ontvouwen wanneer we met elkaar zijn. Als ik met mijn aannemer ben, gebeuren de meest wonderlijke dingen. Wij creëren de nieuwe werkelijkheid samen met onze connecties. Als wij ons met elkaar verbinden vind een sterke verhoging van de trilling plaats, en dàn kan van alles gebeuren.

Kort geleden heb ik me her-verbonden met mijn vriendin Lynn die in Colorado woont. Als wij telefonisch contact hebben stijgt de energie, en dan voelen we ons versterkt en opgeleefd. Op die dag merkten we dat wij terloops op onze armen hadden neergekeken en gedacht: "Hoe kan mijn huid nu opeens oud zijn geworden? Innerlijk voel ik me zo jong, ouder worden hoort daar eenvoudigweg niet bij. Hier klopt iets niet." Ongeveer van dezelfde leeftijd zijnde, hebben wij diep van binnen nooit gedacht dat we ooit oud zouden zijn, we wisten gewoonweg dat dit geen onderdeel van het plan was. Maar toen we in de spiegel keken...Lynn in Colorado en ik in Nieuw Mexico, terwijl we doorgingen ons met elkaar te verbinden en praten, zagen we er opeens veel jonger uit.

Onze onderlinge verbindingen zullen een nieuwe werkelijkheid of hoger vibrerende dimensies en ruimte creëren, en ons daarin neerzetten. Hier kan ziekte niet bestaan, er oud uitzien kan hier ook niet bestaan, en wij creëren hier wel zowat alles dat ons hartje begeert. Het is hier dat wij door onze onderlinge verbindingen en wanneer we maar willen, in een hoger vibrerende ruimte kunnen verblijven. En alsmaar positief denken kan ook geen kwaad.

Maar wat te doen in het geval dat we niet weten hoe wij ons met elkaar kunnen verbinden, of elkaar niet weten te vinden?

Een dag of wat geleden, toen ik in onze plaatselijke gezondheidswinkel in de rij stond om wat kruidenierswaren te kopen, gebeurde er iets merkwaardigs. Voor mij stond een mooie man met een donkere huid en een lange zwarte staart. Hij vertelde de caissière dat hij net naar een vrijgezellen bijeenkomst was geweest, maar zonder resultaat. Het gesprek ging maar door, want hij was beschikbaar en op de "uitkijk". Mijn vriendin is in precies dezelfde situatie, en op zoek naar een man die er uit ziet als hij. Meteen dacht ik aan haar, maar ja, ik stond naast hem en zij was er niet.

Een paar dagen eerder had ik aan mijn vriendin verteld dat ik er helemaal klaar voor was om een hele tijd lui in een schommelstoel op de veranda te zitten. De volgende dag dacht zij aan mij, terwijl ze op een prachtige dag bij iemand anders op de veranda, in een schommelstoel zat.

Mijn dochter is op deze wereld gekomen om een brug tussen rassen te slaan. Toen ze jong was had ze de gewoonte kinderen met verschillende huidskleuren te tekenen die elkaar in een kring een hand gaven. Gisteren haalde ik mijn post op, toen bleek dat één van mijn geliefde lezers mij een doos poppen met allerlei huidskleuren had gestuurd die elkaar een hand geven. (PeopleHoldingHands.com) Op zaterdag gaat mijn dochter terug naar North Carolina om haar missie te volbrengen want daar is ze nu eindelijk klaar voor. Vandaar dat deze poppen zo verbazingwekkend van toepassing en ondersteunend zijn. Ze zijn zonder twijfel voor haar bestemd. Later zullen we weer herenigd zijn met elkaar.

Met de huidige nieuwe manieren van zijn, zijn we dermate onderling verbonden dat wij voor elkaar creëren. Wij zorgen voor dingen die van toepassing èn nodig zijn, zowel voor onszelf als voor diegenen met wie wij in verbinding staan. Dat komt doordat we nu beginnen een heel nieuw raster te vormen. Het is nu van het hoogste belang dat wij elkaar bijstaan, want door elkaar aan te bieden wat de ander nodig heeft, ondersteunen wij het raster met onze opwinding en liefde. In gezamenlijkheid hebben wij elkaar zoveel te bieden, en aldoende creëren wij een situatie waar in alle behoeften voorzien wordt, samen met onze nieuwe hemel op aarde waar alles dat wij ooit gewenst en van gedroomd hebben aanwezig is. Die tijd is er nu, en dit is hoe het gebeurd....door middel van de onderlinge verbindingen.

Wij zullen ons nu op een oh zo natuurlijke manier met elkaar verbinden. Als wij er voor open staan om naar elkaar uit te reiken, elkaar aanbieden wat we hebben, ons er van bewust zijn dat er geen gescheidenheid bestaat, en wij ons dit eigen maken als een hele reële leefwijze en manier van zijn, dan zullen wij ons inderdaad in de hemel op Aarde bevinden.

Met veel liefde en dankbaarheid,

Karen

Dit artikel is vertaald door: Myriam (marjandorsman@telfort.nl)
Het originele engelstalige artikel is te vinden op www.emergingearthangels.com