wie wil me foto lezen

Iemand van de lezers die deze kan lezen?

sorry, ik denk dat ik net als Thomas A hier even overheen gekeken heb maar dat zal ik bij deze goed maken:

Je bent vrij onzeker over je lichaam volgens mij, op een of andere manier straal je dat uit! Hoewel je alles (en dan ook echt alles) probeert om te voorkomen dat je dat uit straalt, Ik weet niet waarom je die 5 uur op dat vliegtuig zat, maar ik denk dat je nog niet zo lang geleden afscheid hebt moeten nemen van iets of iemand die je heel dierbaar was, dat verklaard het verdriet en de angst, je bent namelijk een beetje bang voor wat komen gaat, dat je alleen zal komen te staan of dat je het niet aan zal komen. Je bent echter te koppig om toe tegeven aan die gevoelens en je sterft nog liever dan dat je ook maar een traan zal laten, maar doordat je elke dag weer dat gevoel moet onderdrukken ben je echt kapot (mentaal gezien) je bent vermoeid en je wil rust. Je voelt je niet meer goed in je vel en waarschijnlijk ook niet meer in de samenleving, iedereen is zo druk en niemand heeft nog tijd. Je word bij wijze van spreken alleen al moe van er naar te kijken, misschien heb je zelf ook wel zo'n druk leven en ben je het echt spuugzat dat je nergens tijd voor hebt!
Jij wil ook wel eens lekker op een terrasje zitten met vriendinnen, maar of jij hebt er geen tijd voor, of je vriendinnen niet dus dat komt niet zo vaak voor!
Probeer het een tijdje rustiger aan te doen, laat je tranen maar vloeien, er is een overbekende zin die hier heel goed van toepassing is:

'soms zijn tranen je enige vrienden, en toch vecht je er tegen als je ergste vijanden.'

Ik weet het: erg afgezaagd! Maar hij mist hier zeker zijn doel niet

je vertrouwd niet zo snel situaties, nieuwe dingen vind je 'eng' omdat je niet weet wat er gaat gebeuren. Je past je denk ik ook moeilijk aan

ik kan trouwens verkeerd zijn maar die ketting rond je hals is niet zomaar een ketting volgens mij? Heb je die misschien gekregen bij een vormsel of je geboorte? (of een verjaardag) Ik krijg namelijk het ide dat je die op een speciale datum gekregen hebt.

nou daar komen de tranen hoor pfff.

goed van je gezien kath.
ja ik heb vroeger al een keer afscheid genomen van me neefje die is op jonge leeftijd gestorven. maar waar ik nu mee worstel is de ziekte van mijn vader. ik ben al met iemand wezen praten en ik wilde me vader altijd helpen maar dat kan niet. en dat ben ik in gaan zien. ik moet stoppen met helpen ik kan hem niet helpen alleen wat ik kan doen is vragen wat ik vragen wil en mss nog leuke dingen doen samen. en dat is een klap in me gezicht geweest toen dat gezegt werd.
en daarom was ik op vakantie met me moeder om me moeder te ontlasten.
ik huil nooit moet ik zeggen, ik moet sterk zijn. Dat vind ik zelf, maar dat hoef niet. en ik heb al zelf heel snel van, ik moet niet zeuren.
en van me lichaam dat klopt ik ben heel veel veel aan gekomen van medicijnen die ik heb gebruikt om er boven op te komen van al het verdriet. en daar baal ik goed van alleen niemand weet dat. dus wat je zegt klop echt helemaal en je raakt ook een gevoelige plek.
ik heb het zelf altijd druk druk druk. veel werken. dus haast geen tijd voor andere dingen, mijn vriendinnen zijn ook altijd druk dus zo af en toe zien we elkaar en daar geniet ik dan zeker op en top van. maar het gebeurd te weinig.
en die keting heb ik bij elkaar gespaard van mijn verjaardags geld van al mijn vrienden en familie, en die ben ik zelf uitwezen zoeken en ik heb hem ook al jaren.
en over vertrouwen, dat vind ik zeker heel moeilijk. het is heel stom maar ik voel dingen al soms aan bij mensen en dan hou ik al afstand. en ik voel me fijn bij de mensen die dicht bij mijn staan en ik heb het niet zo op nieuwe dingen, dat vind ik eng ja.

bedankt kath, echt top van je!