Hoi,
De laatste tijd heb ik het idee dat ik een beetje vastgelopen ben op de 1 of andere manier qua werk. Merk dat het beeld wat anderen van me anderen en wat ik zelf heb niet helemaal overeen komt. Dat ik mezelf te laag inschat, en me altijd op een bepaalde manier naar de achtergrond plaats. Vorige week heb ik gesolliciteerd voor verpleegkundige in de zorg. Omdat dit aspect (zorgen voor..) in mezelf zit, wist ik wel dat het bij me zou passen. Maar ze gaven aan dat ze me niet direct een type voor in de zorg vonden, qua opleiding (psychologie) en werkervaring (telefonisch advies) meer iemand voor in de psychiatrie. Anderen zeggen dat ik meer het managerstype ben, omdat ik veel meer zie dan alleen mijn eigen werkzaamheden. Omdat ik geen type ben die mee gaat in de stroom, heb ik altijd op 1 of andere manier escalaties, wat invloed had op mijn zelfbeeld. Maar ik zie gelukkig in dat het te maken heeft met de visie op zaken van de ander die geen moeilijkheden wil of niets aan de problemen wil doen die er spelen. Hoewel het op mijn huidige werk (na diverse gesprekken) wel goed is opgepakt en er wat mee gedaan wordt. Dit heeft me goed gedaan en me laten beseffen dat ik niet zo raar ben als ik zelf wel eens dacht.
Sociaal ben ik best sterk, alleen als ik me prettig voel in mijn omgeving en ik dingen de moeite waard vindt. Dat betekent dat ik me niet altijd gelijk open stel. Sommige mensen reageren op een bepaalde manier hierop. En meestal op een vervelende manier, omdat ik waarschijnlijk niet reageer hoe het wordt verwacht. Dan wordt er ineens persoonlijke kritiek gegeven en de macht van negeren gebruikt.
Laatst was ik op een beurs en er was een "bekende paragnost". Hij was "bezig" met een klant en ik keek hem onderzoekend aan. Hij merkte dit op en keek op. Ik keek snel naar de kaartjes die aan de rand van tafel lagen, omdat het genant overkomt als je iemand aanstaart. Hij zei tegen me: wat zit je me zo te bekijken? Ik zei dat ik een kaartje wilde pakken voor de collega die naast me liep. Toen zei hij heel hard: Nou, normaal ben je ook niet zo vriendelijk. De "collega's" die naast hem zaten vonden het maar al te leuk dat hij dit er zo uitflapte. Mijn collega reageerde fel terug dat ik altijd vriendelijk was. Ik voelde me totaal niet aangesproken, maar vond het wel vreemd dat hij zo reageerde.
Ik vraag me af of het nu werkelijk zo is dat ik op een bepaalde manier in elkaar zit, zoals sommige mensen me graag zouden willen laten geloven, of dat het uiteindelijk het probleem is van henzelf.
Het is een eenzijdig verhaal wat ik heb neergezet, om alleen deze kant te belichten.
Graag jullie mening !
Dank en groetjes,
Bart