Einde van mijn relatie

Bedankt allemaal voor jullie lieve woorden. Kan niet allemaal persoonlijk reageren, maar jullie hebben zeker gelijk. Het is niet makkelijk geweest om de juiste beslissing te nemen. De afgelopen 13 jaar waren absoluut heel erg goed en ik zou ze ook niet willen veranderen. Toch staan we nu op een punt waarin onze toekomsten niet meer hetzelfde pad volgen en is het de beste keuze die we samen kunnen maken.

Ik hoop zeker dat de rompslomp eromheen zo soepel mogelijk kan verlopen, maar gelukkig hebben we allebei hetzelfde doel voor ogen. Het meest spannende vind ik nog ons huis. Ik hoop dat iemand van ons het aan kan houden, want anders wordt er wel erg veel geld en ook woonplezier weggegooid. Het tijdstip is niet erg gunstig, maar ja, voor dit soort dingen is nooit een gunstig tijdstip te vinden.

Toch ben ik heel blij dat we allebei inzien dat we elkaar niet meer kunnen geven wat de ander nodig heeft en dat we daarom ook deze beslissing samen hebben kunnen maken.

Lieve Nims,

Blijf jij tijdelijk tot de rompslomp achter de rug is bij je ouders?

[pure interesse hoor, je hoeft uiteraard niet te antwoorden]

Ik hoop zeker dat één van beide in het huis kan blijven (als jullie dat ook echt willen).
Het de ander gunnen is veel meer waard dan naar de euro's te kijken die het wel of niet opleverd.
Jullie komen er wel uit.

Ja ik blijf nu bij mijn ouders. Mijn broertje gaat het huis uit, dus daar komt toevallig weer een kamer vrij.

En ja, ik gun het mijn ex (gek om dat zo nu te zeggen), om daar te blijven wonen als dat kan. Maar we moeten het goed uitzoeken hoe het zit met het oversluiten van de hypotheek, en garant staan etc.

Vind je dat niet heel raar? Weer thuiswonen?

Nou ik woon eigenlijk niet meer thuis, in die zin dat mijn ouders ondertussen verhuisd zijn tijdens mijn relatie. Ik woonde al ongeveer 10 jaar samen, dus ik heb hier nooit gewoond.

En ja ik vond het in het begin heel raar en ik voelde me op een gegeven moment nergens meer thuis (zelfs niet in mijn eigen huis). Toen ben ik door die pijn en dat gevoel heen gegaan, en besefte ik me, dat deze pijn en afweer vooral gevoed werd door angst om alleen te zijn. Deze afweer heb ik omgekeerd, waardoor ik me besefte dat ik niet meer bang hoef te zijn om alleen te zijn. Dit heeft weer bij mij tot gevolg, dat ik me nu eigenlijk overal thuis kan voelen, als ik daar maar ben. Want in mijn eigen energie, en in mijzelf, voel ik me thuis.

Dus nu voel ik me thuis bij mijn ouders, voel ik me thuis bij mijn huis, voel ik me thuis op mijn werk, voel ik me thuis in mijn auto.

Jee...ben er stil van, sterkte Nims!
Knap dat jullie het samen zo goed kunnen uitwerken, respect!

Op die manier... Ik vind het wel knap hoor. Ik heb altijd best wel veel moeite met veranderingen van mijn eigen plekje... Maar wellicht overwin ik mijn eigen angst om alleen te zijn ook snel genoeg... (voordat ik verhuis)

Dat vind ik wel heel knap! Of knap, is misschien ook het juiste woord niet. Het is wel dichtbij jezelf blijven, maar ik voel wel dat ik ook een plek nodig heb, om mezelf af en toe terug te vinden. Hopelijk is het duidelijk ... maar wat ik wil zeggen is dat ik mijn huis wel nodig heb om tot rust te komen. Ja, ik weet niet hoe je het anders moet zeggen

Besef je, dat je angst een afweer is die komt uit je jeugd en geen ree-le angst van vandaag meer is (ook al voel je hem op dit moment). Het alleen zijn, en de gedachten daaraan zijn alleen maar symbolen voor je, die herinneren aan je oude pijn. Waarschijnlijk ben je als baby, of als kind, voor je gevoel alleen gelaten en heb je daarom er zoveel moeite mee.

Ik besefte me dat dit bij mij ook zo was en door dit besef, vind ik het nu heerlijk om alleen te zijn. Heb ik geen muziek meer nodig als er stilte is. Hoef ik niet iemand te sms-en als ik me alleen voel. Allemaal gedrag dat ik vertoonde, om deze pijn niet te hoeven voelen.

Ik hoop dat je je beseft, dat dit helemaal niet zo hoeft te zijn. Als jij je thuis voelt in jezelf, maakt het niet meer uit waar je bent.

Is er iets dat jij in jezelf kunt aanwijzen waardoor je moeite hebt, om je thuis te voelen in jezelf?

Ik ben eigenlijk altijd wel iemand geweest die alleen kan en kon zijn... maar soms werd ik ook alleen gelaten op punten die je niet alleen zou moeten doormaken... dus waarschijnlijk heb je wel gelijk ja... Maar stiekem ben ik nog een kindje die af en toe nog alleen wordt gelaten...

13 jaar, dat is zeer lang.. Erg zonde ook.. En dan hoor je mij zeiken over de 7 maanden die ik destijds had..

Ik zou zeggen, sterkte..

Je hoeft dat niet over jezelf te zeggen hoor, want ook jij hebt wel degelijk de pijn gevoeld na je relatie van 7 maanden.

Veroordeel jezelf niet, want daarmee doe je jezelf alleen maar onrecht aan.

Ik hoop niet dat ik je teleurstel, maar ik voel me gewoon thuis in mezelf. Dus er is niets in mezelf wat ik kan aanwijzen waardoor ik moeite heb om me thuis te voelen in mezelf.
Ik ben mezelf, voel me thuis in mezelf, maar heb wel een plek nodig om tot rust te komen. Je zou hoogstens zeggen dat ik moe word van de indrukken buiten mijn huis.

Ik ervaar dat niet als een teleurstelling hoor. Ik was alleen benieuwd met wat je ermee bedoelde. Ik snap nu wat je bedoeld, dus bedankt voor je uitleg.

Jooooh dat is niet zonde..
In een relatie die zo lang duurt heb je zoveel mooie en goede tijden gekend ..
Lief en leed gedeeld, samen opgegroeid, geworden tot de persoon die men is .. gevormd, maar wel mooi geslepen, als een diamant.. Het zal ongetwijfeld een goede wederzijdse groei-relatie zijn geweest..
Anders zou NiMs nooit zo lang bij haar zijn gebleven denk ik ....
Weggegooid is het NOOIT hé
Er valt altijd wel iets te halen of te leren uit ervaringen..


Liefssssssss

hoi nims,
ik wens je enorm veel sterkte en ik vind het erg super hoe jullie hiermee omgaan. daar kan een ander nog wat van leren!

Ik lees je evrhaal nu pas, en heb niet alle reacties gelezen, maar wel een hoop.
Ik merk dat jullie kijk op het leven een kijk is die je niet bij veel mensen ziet.
Ik zag bij mezelf ook altijd dat een relatie is om het samen goed te hebben, samen te groeien en als dat er niet meer is, dan kan je beter als goede vrienden uit elkaar gaan en er het positieve van zien.
Ik heb met mijn exvriend dat helaas niet mee mogen maken. Mijn hele familie was boos omdat ik het uitmaakte. "Het was zo een goeie jongen, hij deed alles voor me, weet je wel wat je doet??" Ja dat wist ik, als je naast elkaar leeft en niet met elkaar, kan je beter een relatie beeindigen en je geluk elders zoeken.
Ik vind het fijn dat jullie een positieve kijk hier op hebben, en dat maakt je sterk en kan je een hoop aan in het leven.

Ja een enorme waarheid!

Vandaag hebben we bij de hypotheekadviseur gezeten en het is mogelijk dat mijn ex, in ons huis blijft wonen. Daarmee valt er een groot stuk onduidelijkheid weg, en ben ik dus nu op zoek naar een nieuwe woning .

Ik laat LOA zijn werk doen om een mooie woning mijn kant op te laten komen .