Ik weet niet goed of het in verleden/heden/toekomst speelt, maar het gevoel wat ik erbij krijg is het volgende:
Je hebt aan (iemand in) je omgeving een kwetsbare kant laten zien of een eigenschap waar je je voor schaamt. Dit deed je niet bewust, maar het is ook niet zo erg dat dit gebeurd is.
Je vertrouwt op iemand en denkt mogelijk dat diegene je helpt/steunt in het leven, maar die persoon weet zelf juist niet zo goed waar het om draait en hij/zij is zelf juist kwetsbaar en onzeker, waardoor jij meer een steun bent voor hem/haar dan hij/zij een steun is voor jou.
Ik hoop dat je hier iets mee kunt!
Liefs Marieke.