privacy van anderen...

Karin, naar jou toe nog even een persoonlijke reactie...
Het klopt dat ik met dit topic begon n.a.v. een verhaal over een ex. Het ging me er niet om dat ik zelf gekwetst ben daardoor, me meer afvraag hoe ik het zou vinden als bepaalde dingen over mij op een forum worden gezegd, en zoals gezegd, dát wilde ik eens aankaarten. Ik heb dat bewust niet persoonlijk gedaan omdat nu misschien dit geval de aanleiding was, maar ook een andere situatie had kunnen betreffen. Ik wilde het meer algemeen maken.
Zelf kies ik er niet zo gauw voor iets dergelijks via pb te doen, wat natuurlijk ook een mogelijkheid is. Ik zal het meenemen....

Nee, ik wil zeker niet om de hete brij heendraaien, ben zelf erg voor open communiceren. Dat je op een antwoord moest wachten kwam door het feit dat ik van plan was vanmorgen even terug te reageren.
Ik snap heel goed dat het vervelend kan zijn niet direct of helemaal geen antwoorden te krijgen, dat gevoel ken ik zelf ook. Maar mensen zijn ook niet altijd online, of willen misschien soms even te tijd nemen om te antwoorden. Dat deed ik nu zelf ook.

Bellefleur, ik heb in mijn stukje vanmorgen mijn kwetsbaarheid laten zien. Ik heb geschreven hoe dingen vanuit mijn beleving en gevoel zijn, en dat is niet een waarheid maar míjn waarheid, die -en dat heb ik dacht ik wel benaderd- niet zuiver is omdat het met oude stukken van mezelf te maken heeft.
Naar mijn idee is het 'groepsklimaat' hier zo dat het gewenst is 'lief en zacht' d.w.z. niet te confronterend (naar elkaar toe) te zijn. Bepaalde reacties naar elkaar worden al gauw als oordelen en 'vingerwijzingen' e.d. gezien. Zo beleef ik het. Bellefleur, jij of een ander kan dat heel anders beleven...
En nee, ik wil niet meer schaduw, alleen maar dat ze bewust is....
Ook op een spiritueel forum ben je niet ‘heilig’. Soms bekruipt me het gevoel dat dat wel gesuggereerd wordt, dat ‘heilig’ zijn. Dat geeft me altijd hele grote kriebels… ik wil me behoeden voor hypocrisie.

Haha, Karin.....ben ik nu weer de boeman Mag hoor, als je er maar wat meer mee doet dan afgeven op de buitenwereld.

Ook op een spiritueel forum ben je niet ‘heilig’. Soms bekruipt me het gevoel dat dat wel gesuggereerd wordt, dat ‘heilig’ zijn. Dat geeft me altijd hele grote kriebels… ik wil me behoeden voor hypocrisie.

Het was toch zo? Ik ervaar het tenminste wel zo. En waarom weer?
En hoezo afgeven op de buitenwereld?
En zelfs als ik dat zou doen waarom zou ik dat dan niet mogen?

@ Liesanne, het stoorde me niet dat er snel een antwoord kwam, dat heb je wellicht verkeerd opgepakt.

Liesanne, je hebt het mooi geformuleerd en netjes omschreven..
Mijn complimenten..

Ik vind er niets mis mee, om dit te delen..
Prima dat je dat doet..

Een kritische noot geven aan een tekst houdt scherp en alert..
Ik vind het respectvol neergeschreven...

Ja ik weet dat je je kwetsbaar hebt geopend, en dat vind ik mooi. Ik krijg dan het gevoel eventjes dichter bij je te mogen zijn. En dat voelt fijn.
Je begint echter steeds daarna weer over andere mensen..

welliswaar om aan te tonen dat het bij jouw wat doet, maar je blijft het wel steeds over de ander hebben.
Ik ga je een stukje quote van NiMs geven die dat mooi aansluit
@MiMs : Kijk uit dat je niet over de grens van een ander heengaat, op het moment dat jij je openstelt naar de buitenwereld toe. Blijf bij je zelf, en kom niet aan een ander.

vb, ik heb vroeger een groot verwerkingsproces gehad, op een bep. forum. Daarin kwamen allerlei kwetsuren naar boven, van m'n jeugd en kindertijd.
Of ik het nu wilde of niet, het leek wel of ik het eruit moest braken, met de nodige emotie erbij.
Telkens ik m'n ouders erbij betrok, betrok ik eveneens iemand erbij van het forum zelf (onbewust) omdat die ergens dezelfde woorden of handelingen deed als m'n vader. Of als m'n moeder.
Maar die personen zelf waren gewoon zichzelf, alleen het was voor mij enorm, enorm storend, net alsof men het zelfs ' expres ' deden.
Uiteindelijk heb ik geleerd, van dit alles, om bij momenten van kwetsbaar opstellen en me te openen in wat me beroerd,
ik het nog puur en alleen over mezelf heb, niet meer de ander daarbij te betrekken.
Zij zijn immers alleen maar mijn kansen geweest om te groeien.
Daarna, heb ik ervaren dat het nog beter is, om helemaal geen enkel veranderings proces neer te zetten op een forum. Maar dit in intieme persoonlijke kring met enkelen geliefden die me zeer goed kennen dit te doen.
Vind ik heerlijk, zo ga ik snel vooruit, en het geeft me een krachtig gevoel. Ik ben ook door die tunnel door, en heb al een rijkdom aan ervaringen waar ik persoonlijk uit kan putten.
Uiteraard, krijg ik hier eveneens inzichten met wat er zich hier op Merudi afspeelt, en dat zijn kleine 'verfraaiingswerkjes ( ) aan mezelf.
Uiteraard jij schrijft hoe jij wil en ik doe daar geen afbreuk aan. Wil ik ook niet, het is jouw groei proces, en ik merk al een mooie verandering. Ik geef je alleen een tip mee.. en daar mag je mee doen natuurlijk wat je wil.
veel liefs van me,
Bellefleur.

Bellefleur, wat jij hier beschrijft dat is precies waar het boek van Ingeborg Bosch over gaat: we krijgen in ons leven te maken met mensen en situaties die 'symbool' staan voor onze oude pijn van vroeger. Het feit dat we ons in het hier en nu door die 'symbolen' gekwetst voelen zegt niet zoveel over de situatie in het nu, maar eigenlijk alles over onze vroegere kwetsingen, toen we nog kind waren.
Je hebt gelijk: mensen reageren vaak gewoon vanuit zichzelf en doen dingen niet met opzet, het kan alleen voor ons soms een enorme trigger zijn omdat we de oude pijn weer voelen.
En ja, dat gebeurt dus ook als je met elkaar aan het communiceren bent op een forum. Dat zie ik bij mezelf en anderen (ook bij jou) ook gebeuren (dat laatste durf ik bijna niet meer te zeggen tegen jou )
Door jouw persoonlijke uitleg ga ik het vanuit jouw kant ook beter begrijpen. Het is misschien een verstandige keuze om -zoals jij zegt -geen veranderingsprocessen te delen op een forum. Het is echter dan wel zo dat mensen dan ook minder van jou als persoon te zien krijgen. En dat is wat ik persoonlijk dan wel eens lastig kan vinden: ik stel me dan bv. kwetsbaar op en een ander blijft er van een afstand naar kijken, geeft dingen terug en houdt zichzelf er dan buiten.
Ik had gisteren eigenlijk ook alweer spijt wat ik had opgeschreven....ik vind het niet makkelijk om dit soort kwetsbare kanten van mezelf te laten zien....maar het is een deel van mij en ja ik kan er niet omheen.

Ik kan het nu wel horen wat je zegt over het beginnen over anderen.... je hebt daar wel gelijk in. Het is eigenlijk iets wat me met de paplepel is ingegeven...'andere mensen deugen niet, het ligt altijd aan de ander'... Overgiet dat nog eens met een calvinistisch sausje: de hele wereld deugt niet inclusief ikzelf en voila...zo ontstond mijn vroegere mensbeeld.....Het is een moeilijk proces me daaraan te ontwortelen... De tanen stromen nu over mijn wangen.....
Het is goed...............

Het neemt niet weg dat ik vind dat je ook wel gezond kritisch mag zijn....ik houd ervan elkaar te spiegelen en elkaar dingen terug te geven...ja daar leer je toch van. Mensen mogen best zich best schuren aan elkaar....zolang je je eigen aandeel maar blijft zien en oog blijft houden voor de gevoelens en behoeften van de ander...

En af en toe moet die knuppel ook maar eens even in het hoenderhok lijk me...we kunnen hier ook een stelletje kakelende kippen bij elkaar zijn....
waar zijn de hanen....

liefs!

@Nims: ook bedankt voor je reactie. Ik had zelf al een vermoeden dat je -om de redenen die je beschrijft- je persoonlijke verhaal had verwijderd....heel begrijpelijk.

Ik vind het heel mooi om jouw (veranderings)proces te volgen...

[De tanen stromen nu over mijn wangen.....
Het is goed...............

Ik ben blij dat je gehuild hebt, en ook dat ik dichter tot je ben gekomen. Ik begrijp je. Volkomen.
Ben door een soortgelijk proces gegaan enkele tijden geleden, en wat je soms ervaart van me, zijn daar nog restanten van. Die ik zelf ook wel weet dat ze er zijn en heel zeker aan werk.
Bij mij lag het in het feit dat ik een 'zeer klein kind, dat daarin zichzelf mocht zijn, in al haar kleinheid en hulpbehoevendheid, maar niet mocht groeien in haar kracht'.
De onlangs tweejaar durende oude pijnen, en ook trauma's van vorige levens hebben me door een groot transformatie proces heengehaald.
Het meeste... heb ik zelf gedaan, omdat ik het wou, omdat ik de moed had én de kracht vond in mijn vertrouwen en overtuiging in de vriendschap tussen het Goddelijke en mij.
Ik weet dus wat het kan doen met iemand, als je in een "kader" bent opgegroeid. En er zijn zeer zeker nog mensen die dat herkennen.
Weetje, jouw openheid, ik vind dit machtig mooi, ik zie Liesanne! mij maakt het blij, dat je dit doet.
Ieder proces is anders, de jouwe begint ergens, de mijne eindigt ergens, en in dat stuk en dat proces komen we elkaar tegen. En je hebt me nu - zonder dat je het weet misschien - enorm geholpen.
Geen stok in een hoenderhok voor me meer.. heb te veel van die stokken op m'n kop gehad. En voor mij mag het anders, ik leer vanuit Liefde. En dit is een keuze van me vanuit liefde voor mezelf.

zelfs als ik een frustie moment van mezelf tegenkom en even onderuit ga.
Ik ben niet die frustie-momenten.. ik ben zovéééééél meer!! en jij ook.
Dank je voor jouw aanwezigheid, hier, Liesanne! Je bent schitterend!

liefs
Bellefleur

@Bellefleur,

Mag ik je vragen of dit proces bij jou helemaal klaar is? Of kom je af en toe nog oude pijnen (en de daarbij behorende afweren) tegen?