De Ziel; het ware Zelf

Wanneer iemand leert te leven vanuit de Ziel, het Zelf, en niet vanuit de geest, is alles in het leven duidelijk en begrijpelijk.
Wat is het verschil tussen geest en ziel nu eigenlijk?
En het stadium 'zijn' is dat of betekend dat het leven vanuit de ziel of geest?En in het moment meegaan 'het is zoals het is' dat serene gevoel is dat ook zijn en daarmee ook het leven vanuit de ziel of geest?
U weet wat u moet doen, welke kant u op moet, en het leven wordt eenvoudig en harmonisch.
Maar het leven is ook eenvoudig en harmonieus, toch?
Het zijn de zorgen die vanuit angst voortzetten maar dat is ook weer een gedeelte oerinstinct misschien wel het overlevingsdrift denk ik.
Dat is leven zoals het bedoeld is, leven zoals het is, leven zoals we het uiteindelijk moeten leven.
Moeten tja tja tja waar staat dat dan?
Moeten, we moeten zelf weten wat we moeten doen, er is geen moeten alleen maar mogen en kunnen, toch?
Kinderen leven alleen in het domein van het denken wanneer wij hun dat geleerd hebben.
Waneer je een kind aan zijn lot overlaat verliest het zichzelf omdat men zich niet kan vormen, er is dan geen rolmodel waar men tegenop kan kijken en te gaan overtreffen.
Ze leven van oorsprong natuurlijk, en wij zouden moeten worden zoals zij, en hen niet moeten maken tot wat wij zijn.
kweetnie best regeliues /kortdaad/ ikkanhetwoordevennietvinden vind ik deze uitspraak.
Dat betekent niet dat we een onintelligent leven moeten leiden en geen gedachten zullen hebben.
Waar komt die intelligentie vandaan dan waneer het niet word uitgedaagd of gestimuleerd?

Het betekent dat we waarachtig intelligent zullen leven en onze gedachten zullen het resultaat zijn van het juist gestalte geven van het Innerlijke Zelf.
hummz ik denk dat men over het algemeen een leidraad moet hebben voor houvast anders kan je onlogische dingen doen..ik spreek uit ervaring..
Deze totale verandering van wat we lijken te zijn in wat we werkelijk zijn, het binnengaan van het leven zoals het is, zal inderdaad enige vastberadenheid eisen.
humzz inderdaad ja denk ik ook.
Anders leef je zoals elfjes en nimfen hihi.
Wat het geloof van de hindoe ook is, hij heeft er alles voor over. Hij zal vele honderden kilometers lopen om wat hij als zijn spirituele plicht beschouwt te vervullen.
als hij dat nodig acht , tja waarom niet!
Wanneer wij er net zo op gebrand zijn om te zijn wat we intuitief voelen dat we zouden moeten zijn, zullen we zonder moeilijkheden slagen.
Dit klinkt voor mij wel logisch in de oren, maar er zijn vele wegen die leiden naar Rome!^^
We moeten ophouden met hopen en wensen en beginnen met zijn en doen !
Het lijkt me beter om op te houden te vertellen wat een ander moet doen en met verlangens te minderen vooral naar andere toe maar de verlangens die we hebben , lekker op focussen en visualiseren maar wel vanuit een verstandig hart, wat onredelijk is kan niet worden verwezenlijkt, denk ik.
Bron: Meesters van het Verre Oosten (pag 468-469)

Als kind speelden we al graag rollen, soms speelden we dat we indiaan waren, dan weer politie agent, of verpleegster, of conducteur, allemaal rollen die ons plezierden. Zolang we die rol speelden deden we dit met de volste overtuiging, maar konden die rol ook weer afleggen wanneer we het beu waren. We deden onze indianen tooi af, of trokken het cowboy kostuum uit, en we waren weer ons zelf.

We leerden ook dat het handig is om een rol te spelen, door een rol te spelen kan je wat bereiken, zo speelde je de rol van verongelijkt kind, of lieve kleinzoon, zodat je datgene bemachtigde waar je behoefte aan had, aandacht van mama, of een ijsje van oma.

Al van jongs af aan zijn we gewend om rollen te spelen en worden daarmee de acteur van ons eigen leven. Die rollen zijn soms bedoelt om ons te beschermen, soms om iets te krijgen wat we nodig hebben en soms opgelegd door onze omgeving. Het ego is te vergelijken met een veelkleurige jas die ons in staat stelt deze rollen te spelen.

Als kind willen we graag volwassen zijn, zodat we ook mee mogen spelen met de oudere mensen, maar omdat we nog maar kind zijn moeten we dit doen door te spelen dat we volwassen zijn. Hiermee wordt de volwassene geschapen, een illusie van het kind, wij zijn nog steeds geen volwassenen, we spelen alleen dat we volwassen zijn. Ook het gevoel van een kind zijn is slechts aangeleerd door de omgeving en is dus een rol. Uiteindelijk ontstaat het besef dat we noch kind, noch volwassene zijn, we zijn slechts ons zelf en spelen diverse rollen.

Zoals duidelijk mag zijn heeft het ego een functie in ons leven en is het heel lastig leven zonder dat we rollen spelen. Het is daarom ook niet erg dat we dit doen, het wordt pas een probleem als we onszelf gaan identificeren met die rol en vergeten dat het maar een rol is. We raken dan ons werkelijke zelf kwijt en luisteren minder naar ons innerlijke kind. Een nadelig effect van het ego is het dempen van het gevoel, zo heeft een sterk ego, sterke zintuiglijke ervaringen nodig om te voelen. In deze maatschappij zijn veel mensen met een sterk ego het is dan ook niet vreemd dat zij behoefte hebben aan steeds extremere vakanties, sexuele ervaringen, sporten, etc. Wanneer het ego slechts een dunne schil is om het zelf zijn kleine prikkels veelal voldoende om geraakt te worden door iets kleins als een mooie vlinder, een prachtig lied, of een lieve daad.

Soms gebeurt er iets in ons leven waardoor we uit onze ego rol schieten, we worden geconfronteerd met ernstig verdriet, een hevige liefde, of de dood in de ogen kijken. Dit zijn de momenten waarop we even zonder ego zijn en werkelijk naakt ten opzichte van de werkelijkheid. We voelen ons dan onzeker, verloren, angstig, vertwijfeld en verlangen terug naar het veilige gevoel van het beschermende ego. Veel van dit soort momenten schept zoals we soms mooi zeggen “eelt op de ziel” en laat zien dat we het ego niet echt nodig hebben om te overleven. Het is net zoals de roker die stop met roken en het niet roken als schuldige ziet voor zijn rottige gevoel. Maar de werkelijke oorzaak van zijn rottige gevoel komt voort uit het feit dat hij rookte.

We hoeven niet te leren zonder ego te zijn, het is enkel aan ons om bewust te worden van het feit dat we ego rollen spelen en dat we leren deze rollen los te laten op het moment dat ze niet meer van toepassing zijn. Hiermee maken we ons ego transparant, we spelen een rol, zijn daar bewust van, maar laten onze werkelijke intenties en behoeftes door dit ego heen schijnen. Hiermee zijn we eerlijk naar onszelf en naar onze omgeving, en kunnen met plezier de rollen spelen die ons behagen.