Omschrijf jezelf eens als metafoor

JA, dat is een hele transformatie voor mij, maar het zit er wel in denk ik. Ik heb er alleen wat meer tijd voor nodig dan Jezus Misschien nog wel een paar levens???

Ik zie mezelf als een blozende, in zichzelf gekeerde bloemenknop in een onbegaanbaar, onaangetast stuk land.

Ik heb mezelf niet gelijk geassocieerd met een treurwilg. Meestal staan wilgen vrij in de natuur aan het water. Onafhankelijk, geen behoefte aan drukte. Het leven gaat langs me heen.. Deels misschien, omdat ik rust nodig heb.. Alleen aan dat water.

Mooi hoor, een belofte houd dit in, maar wanneer ga je dan open he? En waarom in een onbegaanbaar, onaangetast stuk land?

Dat gevoel wat je aangeeft van het nodig hebben van rust, dat herken ik bij mezelf ook... Maar jij hebt die afstand kennelijk al een beetje gekregen of genomen door langs de kant te gaan staan...

in een bosrijke omgeving, met veel hongerige wezens.

Ik moet wel een beetje glimlachen want ik zie je zo voor me staan, met die hongerige hondjes om je voeten

Liefs
mij

Ik ga open wanneer ik daar klaar voor ben?
Ik weet het niet Jorine, dit was het eerste wat in me opkwam. En het is denk ik ook heel treffend, want ik voel me vaak heel eenzaam in mijn strijd met mijn me/cvs. Ik heb ook het idee dat ik daar heel alleen in sta, hoewel ik best mensen ken die ook me/cvs hebben. Maar daar, sta ik alleen, blozend, omdat ik niet weet hoe ik moet accepteren dat ik het heb en het aan de wereld moet vertellen en duidelijk herkenbaar moet maken. En onbegaanbaar en onaangetast, omdat ik het gevoel heb daar heel alleen te staan, zonder dat iemand mij begrijpt

Liefs
Mar

Wat een mooie uitleg heb je er zelf bij Marjan! Ik voel helemaal met je mee als je het zo omschrijft.

Die bloem die je in wezen bent zal op zijn tijd zeker wel open gaan en gaan stralen. En je zult zien dat er meer van die blozende knoppen in jouw omgeving staan die ook zullen gaan stralen, zodat dat stukje grond uiteindelijk er toch lieflijk uit gaat zien.

De uitleg heb ik ook in één ruk door getypt dus dat is echt mijn gevoel erbij, en ik wist niet eens dat dát het was waarom ik de metafoor neerzette.
Ik hoop inderdaad dat er ooit mensen zijn, die mij kunnen begrijpen. Ik heb gelukkig al wel mensen om me heen die me willen begrijpen, begrijp me niet verkeerd hoor , maar ik vóel me nog zo eenzaam ... de acceptatie van mezelf naar mezelf toe is er nog niet....pfffff

Ik denk dat acceptatie van je eigen gebreken soms wel moeilijker is dan het accepteren van de gebreken van anderen. En daar heb je gewoon wat meer tijd voor nodig. Maar dat komt mettertijd wel Larapinta

Heb je ook al een metafoor bedacht hoe jij jezelf dan zou willen zien? Dat vond ik voor mezelf ook wel verhelderend, misschien is het dat voor jou ook?

Liefs Jorine

Ik zou mezelf zien als een sterke, stevige, liefdevolle boom met overhangende takken, waaronder iedereen zou kunnen schuilen, op een mooie, rustige, beschutte plek in het bos.

Ja dat zou ik dan wel willen

Ik zie mezelf als een klaproos (zonder andere klaprozen om me heen) op een open plek in het bos die mee probeert te deinen in de wind en soms bijna knakt door de harde zijwind.

Hoe ik mezelf zou willen zien:
Als een trotse pioenroos, sterk en stevig, intens van kleur samen met een heleboel anderen pioenrozen in een prachtige kasteeltuin.

Je ziet jezelf dus zwakker en kwetsbaarder dan je zou willen zijn. Hoe komt dat, lieve Maryssa?

Die komt binnen maar is heel goed dat je het zo formuleert Larapinta. Het heeft alles met zelfvertrouwen en bevestiging te maken en dat heb ik van huis uit niet zo meegekregen. Vandaar dat het voelt alsof ik daarin harder aan mezelf moet werken, om mezelf die bevestiging wel te geven. Ook voel ik dat ik daarin een achterstand heb bij anderen die dat wel hebben meegekregen en dat geeft me een kwetsbaar gevoel.

Ik zie mezelf als een gekleurde adelaar in een grote oude knoestige boom, langs de rand van het bos turend over de vlaktes, waar ik stilzwijgend de wisseling van dag en nacht aan de horizon aanschouw.

Het viel me meteen op, dat verschil in hoe je je voelt en wie je zou willen zijn
Maar zou je niet hulp willen hebben om te worden wie je zou willen zijn? Ik ben druk bezig om sterker te worden, om te accepteren. Ik ben benieuwd wat voor hulp jij zou accepteren??? Ik ga een traject van een jaar volgen, bij het centrum in Lelystad.

Liefs
Marjan

Je staat dus graag aan de zijkant van de maatschappij te overzien en te overdenken? En waarom een gekleurde adelaar???

ik zie mezelf als een mooie roos, in een lege vaas

Klopt inderdaad Jorine .. ik heb afstand genomen ..