mijn verhaal

Lieverd,

Dat is niet niets allemaal maar mijn gevoel zegt me dat je je echte gevoel en gebeurtenissen eruit weg laat. Je hoeft het natuurlijk niet gelijk hier neer te zetten maar denk er eens over na en schrijf het voor jezelf op.

Dikke knuffel en 2 armen voor jou!

B

Veel gebeurd in je leven, Kiwi.. ruzzie valt me op,
je bent daar gevoelig voor he? (ik ook, meis)Heb een lied voor je gezocht speciaal voor jou !!

mooi lied... bedankt!

ben inderdaad gevoelig voor ruzie's,,

Nou zeg Kiwi..
Dat is niet niks..
Alle feiten op een rijtje, en zoals Islandlady zegt:
Voel het, schrijf het desnoods op..
Maar ga er ook doorheen..

Wat nu gebeurd is, komt niet meer terug..
Gelukkig voor jou..

Je stiefmoeder?
Praten meissie en zeggen wat het met jou doet (zonder haar de schuld te geven) Praten en vertellen wat je voelt kun je leren..
echt waar.. alleen de meesten geven elkaar de schuld in gesprek..
dat is geen praten.. dat is wijzen en beschuldigen..
Beter is het te vertellen wat de gebeurtenisen met je hebben gedaan..
En als je stiefmoeder niet goed reageert, okay, geef haar dan de tijd..

Dit is de beste weg naar een normaal contact..
Een enge, maar een levenslang nut heb je van praten en durven vertellen wat het met JOU doet..

Heel veel succes met alles..

wat een verlies heb jij meegemaakt zeg...zwaar hoor...ik snap waarom je je zo voelt.

wat ik lees bij je is dat als je ruzie hebt...je er klaar mee bent en weggaat...ik weet natuurlijk niet wat er allemaal gezegd is...maar ik krijg wel het gevoel dat je misschien ook je ruzie kunt uitzitten...en dat het uiteindelijk weer goed komt...ruzie hoort bij het gezinsleven...en het fijne daaraan is dat je de grootste ruzie met je vader of moeder kunt hebben en het daarna elkaar weer kunt vergeven.
Ik weet niet hoe het allemaal gegaan is en ik wil je hier ook geen rotgevoel geven hoor...ik probeer alleen met je mee te denken.
Hoe zijn de ruzie's geeindigd ?...je bent gekwetst en je hebt heel veel verlies meegemaakt dus je bent erg op je hoede.
maar stel nou dat je gewoon na je ruzie bij je vader of moeder had gebleven...had dat gekunt ?...de ruzie's met je ouders horen erbij...ik zelf heb vroeger ook grote ruzie's gehad...heb ook gedacht ik ga weg...maar uiteindelijk loste de ruzie vanzelf op.
hetzelfde heb ik nu ook in mijn relatie...erge ruzie's...je kunt er mee stoppen maar je kunt er ook voor vechten. en ook in relatie's maakt ieder mens die ruzie's mee...zo hoogoplopend, dat je denkt bekijk het maar...maar geef de rzie tijd om af te koelen en vaak kom je er dan ook weer uit...weglopen heeft geen zin...dat doet alleen maar pijn.
nogmaals lieverd...ik weet niet wat er allemaal is voor gevallen...misschien is het onmogelijk om nog daar te blijven wonen...denk er maar eens rustig over na en schrijf het hier maar van je af...misschien krijg je hier inzichten van andere...waardoor je denkt...daar kan ik wat mee...je bent echt een lieverd...vergeet dat niet.

dr is veel gebeurd,, bij mn moeder was het veel ruzie met haar, en mn zus. ik ging niet meer met plezier naar huis, en dat speelde al langere tijd. ik deed daar bijna het volledige huishouden. toen ik naar de 1ste van het vmbo ging, vond ik het leuk om te koken, dat deed ik dus zo elke avond. maar later in mn schooltijd, kreeg ik het drukker met school, en had ik meer mn eigen ding. alleen toen werden er dingen van me verwacht. en kreeg ik de schuld als iets niet gedaan was. mn moeder was ook heel achterdochtig, ik ging dan weekendjes naar mn pleegouders, maar daar kon ik niet zomaar heen gaan want dat vond ze niet goed. altijd moest ik een smoes bedenken om te kunnen gaan. ook dit werd mij gewoon teveel. er werd zoveel op me gelet en van me verwacht. k heb een jonger broertje, en als ik vrij was, werd er maar verwacht dat ik hem naar school zou brengen of dat ik tussen 12 en 1 thuis was om hem op te vangen, hem van school halen, boodschappen doen, koken etc..
toen had ik op huisjes gereageerd,, en ik had een woning toegewezen gkregen. hier was ik super blij mee. alleen er was wat fout gegaan met in inschrijven en mijn punten die ik had, klopten niet. toen ben ik bij mn pleegouders terecht gekomen. ik kreeg toen een aanbod van mn stiefmoeder om daar te gaan wonen, en dat leek me wel wat. alleen zaten hun net in een verhuizing en kon ik dus niet gelijk daar terecht. ze gingen verhuizen naar de binnenstad en dat leek me helemaal super. ik heb daar toen een weekje gewoond, en ik voelde me niet thuis. ik vond het heerlijk om op mn kamer te zitten, en te kletsen met mn pleegmoeder via msn. hun vonden dat ik teveel boven zat. toen zijn er kleine dingetjes gebeurt, waardoor ik het niet meer zag zitten om terug te gaan. mijn stiefmoeder had ik toen al een paar jaar eerder ruzie mee gehad, maar dat was niet om mij, maar om mijn moeder, wat ze tegen mij uite via msn. en hierna mocht ik van mn moeder niet meer naar hun toe, en was ik bang voor haar. in de zaak bij mn vader ben ik haar is tegen gekomen, hier kwam ik altijd graag. toen heb ik een preek van dr gehad, in een winkel die vol stond met klanten.
dus echt weglopen doe ik er niet voor volgens mij, ik ben er gewoon niet meer welkom. het contact met mijn moeder gaat nu wel steeds beter, dat probeer ik langzaam weer op te bouwen. maar dat heeft ook een tijd geduurd. ze wil het liefst dat ik daar weer kom wonen, maar dat gaat niet gebeuren. wel mis ik mijn broertje ontzettend erg, dus daar wil ik wel regelmatig heen gaan. en die spreek ik ook met de webcam via msn.

ik weet niet of ik wat vergeten ben, maar volgens mij was dit het zo'n beetje... bedankt voor je reactie!
steffiej

@ Bellefleur, wat een prachtig lied is dat toch he!!! Geweldig ....

Lieve Steffiej,

Ik wil je niet dwingen, maar je vergeet één belangrijk "detail" wat er gebeurde in het huis van je moeder. Daar kon je niet meer mee dealen, weet je nog? En je moeder is er toen ook achter gekomen dat je daar met de HA over had gesproken. Met haar viel niet te praten.
Verder je stiefmoeder, die is heel moeilijk in de omgang en staat eigenlijk nu tussen het contact met jou en je vader. Want je doet meer dan je best om je weg terug te vinden naar je ouders en daar steunen wij je ook alleen maar in!!!

En je broertje ... die redt zich wel, want die weet jou te vinden en weet je op de achtergrond in zijn leven!!! Die laat je niet los.

Hou van je
Liefs,
Mar

klopt,, dat heb ik niet beschreven,, maar dat is idd de grootste reden dat met mn moeder niet te praten viel, en waardoor alles mis ging..... de drank. ik hoop voor mn broertje dat dat nu wat minder geworden is... 2 flessen wijn op een avond is erg veel... en ik weet nog steeds niet hoe ze erachter is gekomen dat ik naar de huisarts geweest ben,,, volgens mij had ik t aan niemand verteld....
liefs, steffiej

Lieve Steffie,

ik heb je verdere verhaal gelezen. Ik vind het een zeer mooi initiatief dat je hebt gepraat met de HA.
Jij hebt alle recht om te praten met iemand waarvan jij het gevoel hebt dat dit jou goed doet,
en waar een mogelijkheid ligt dat er eens iets aan kan gedaan worden.
je moeder neemt haar verantwoordelijkheden niet, naar haar kinderen toe, als ze drinkt. Jij en je broertje hoeven daar niet de gevolgen van te dragen.
Het zou fantastisch zijn natuurlijk als je moeder dat eens een keertje zou inzien. En aan haarzelf zou werken en samen met jullie een fijne toekomst nog hebben.
Je bent een toffe meid , en jouw eenvoudige , liefdevolle aandacht voor mooie en fijne dingen van het leven,zijn het aller.. en dan ook het allerbelangrijkste.

Liefs van mij,
Bellefleur

lieve bellefleur

naar de huisarts gaan om zulke dingen zal ik nu niet meer zo snel doen... op de een of andere manier is mijn moeder erachter gekomen... en niemand wist het, behalve mn pleegmoeder, en die gaat echt niet naar mijn moeder om het te vertellen... dus dat zal de huisarts zelf gedaan hebben denk ik. terwijl ik hem gezegt heb dat ik dat niet wilde! ik wou gewoon mijn verhaal kwijt en horen of hij tips had hoe ik er zelf wat aan kon doen.

ik denk niet dat mijn moeder het inziet... volgens haar, en mn vader en stiefmoeder, ligt het allemaal aan mij, en ben ik degene die onhandelbaar is. nou volgens mij valt dat reuze mee ,, ik heb jaren lang alles gedaan wat ze wilden. mn moeder vroeg niks aan mn zus omdat die toch altijd nee zei, ze vroeg het gewoon standaart aan mij, en ze wist dat ik het wel weer zou doen.
nou ben ik uit huis, en moet ze een heleboel zelf doen...

ik heb het idee dat mn ouders nooit mijn gevoel zullen begrijpen.. ik ehb mn moeder verschillende brieven gestuurd, ik heb mn vader een brief gestuurd,, maar volgens mij snappen ze het gewoon niet...

maar ik volg nu mijn eigen weg, en heb een stel lieve [[pleeg]] ouders om me heen nu, die me wel begrijpen en die me steunen,, die voor me opkomen enz. ik ben nu gelukkig, ik voel me thuis, en ik ga vanaf hier proberen mn eigen leven op te bouwen. ik hoop straks een eigen huisje te hebben in groningen.. en dan komt het volgens mij allemaal wel goed...

liefs, steffiej

Lieve Steff,

Ik vind je een dappere meid die probeert haar leven zo goed mogelijk op te pakken en daar waar nodig weer de contacten te leggen. Er zijn zat mensen die vele malen ouder zijn die daar niets van snappen en dat nooit zullen doen.
Ben trots op je en je komt er wel. En je weet dat je niet alleen staat.

Dikke kus!

dank je (K)

t heeft ff tijd nodig, maar t komt wel goed!!

liefs,, steffiej

lieve steffiej,

Wat een narigheid maak je mee zeg...is niet de standaard ruzies waar ik het over had...begrijp nu heel goed dat je voor je zelf kiest...je geeft je grenzen aan...heel erg goed.
blijf hier lekker van je af schrijven...lucht op.
En wees maar blij dat je bij je pleegouders terecht kan.

Heel makkelijk om jou overal de schuld van te geven...drank maakt heel veel kapot en een andere vrouw(stiefmoeder) in het spel ook.
Lieverd denk als eerste aan jezelf. laat het los(makkelijk gezegd, maar het moeilijkste wat er is) misschien gaan je ouders in de toekomst het anders zien en wordt het contact beter.
Ga nu je eigen leven, leven.
Geniet van je pleeg ouders...zoek de liefde en steun bij hen...en vecht voor je toekomst...je bent sterk en het gaat je zeker lukken...ik heb bewondering voor je...dat je je zo staande houdt...luister goed wat andere zeggen en neem mee wat voor jou van nut heeft...er worden hier veel wijze dingen gezegd waar iedereen wel wat aan heeft.
Veel liefs....

tjah, de zin, drank maakt meer kapot dan je lief is, heb ik heel vaak in mn hoofd gehoord...
met mn vader kon ik altijd goed overweg, maar de vrouw die er tussenin staat is vrschrikkelijk... vroeger als ik in de stad was, ging ik even bij hem in de zaak langs, even wat drinken... dat kan niet meer omdat ze boven de winkel wonen!

Kun je niet je vader schrijven of bellen en het uitleggen dat het met zijn nieuwe vrouw moeilijk gaat en dat je alleen met je vader apart wilt afspreken...gewoon gezellig jij, je vader en misschien je broertje mee, las ik dat je ook nog een zus hebt?...gewoon lekker met zijn 3en of 4en het bos in of naar het strand ofzo...dan kun je weer aan die band werken...of denk je dat hij er niet voor open staat...dat hij zich laat beinvloeden door zijn nieuwe vrouw.

Vind je het fijn dat je er nu over kunt praten...ook al zijn wij vreemd en onbekend voor je...geeft het lucht van binnen ?....even de ellende ventileren.

ik denk dat mijn vader teveel beinvloed word,, hij zou het dan al stiekem moeten doen,, net als veel dingen die hij doet.. het meeste doet hij stiekem.. want als Zij het weet dan is het oorlog.. en ook met dit zal ze alles doen om het uit zijn hoofd te halen. en ook mijn vader vind dat ik bij verkeerde mensen woon, enz.. hij is er ook op tegen... maar ik denk ook mede dankzij Haar.

ik vind het wel fijn ja, dat ik hier mn verhaal kwijt kan,,, het lucht inderdaad wel op, en de tips heb ik erg veel aan.

liefs, steffiej

dat zegt ook wel veel over hun relatie ...komt hij zelf nog wel achter...dat is niet jouw zorg.
Richt jij je nu maar volledig op jezelf...lucht je hart...zo kun je veel dingen los laten...en zit je ergens mee...gewoon vragen om hulp hier...de steun die je zult gaan voelen is erg fijn.
sterkte lieverd

ik kan me niet voorstellen dat mijn vader gelukkig is bij zo'n vrouw. dat kan volgens mij niet. als vader kies je toch voor je kinderen... en als een vrouw je kinderen neit mag, dan zeg je toch geen gedag tegen je kinderen maar tegen je vrouw? mn broertje heeft adhd,, en die mocht op ten duur niet meer komen omdat hij naar deed tegen de Haar. mn vader ging ermee akkoord en mn broertje kwam niet meer... en nou weer, Zij schelt me uit voor van alles en nog wat, en mn vader die doet niks!! die laat het allemaal gebeuren..
hij voelt bij mij niet als een vader... waar ik nu woon,, dat voelt als echte ouders. die zijn er voor me, die staan voor me klaar, en denken met me mee als ik er zelf niet uit kom.

Ik ben het helemaal met je eens Steffiej.
Ik kan het me ook niet voorstellen...kinderen horen nummer 1 te zijn. en daarna pas de liefde...en heeft die liefde moeite met de kinderen...dan heeft die zich aan te passen en niet de kinderen.

maar wat je als laatste schrijft...is zooooo mooi....hou je daaraan vast. want die mensen hebben een hart van goud. Ik ben heel blij dat je die mensen in je leven hebt...zij zullen jou laten zien wat liefde en vertrouwen is.