Loading...
nl

spontaan gedicht...

easydoor
easydoor sep 22 '09
Als zwerfvuil blaast de wind mij doorheen de straten,
in het daglicht dat mij verblindt.
Ondanks de drukte, lijkt alles zo verlaten.
Alles zo appart, niks dat hen nog bindt.

Hier en daar valt er een scherm tegen de vlakte,
waar men ontkleed wordt in de kijker.
Alsof je ziel de grond in zakte
men is niet langer rijker!

alle blikken wijken weer weg, geen hand dat reikt!
Die moment staat de tijd even stil...
Het onvermijdelijke liet zijn aanwezigheid gelden
de rimpel zaait het woord zoals de wil,
wanneer zal er geoogst worden en wat?
t'Zijn niet enkel onze knieen meer onder het nat;
Voor alles wat leeft wordt nu gevreesd!
Delen:
admin
admin sep 22 '09
Hoi Easydoor .. een beetje "onheilspellend" gedicht ..

Er zitten wat taalfoutjes in, maar dat is natuurlijk niet het belangrijkste !

Als zwerfvuil blaast de wind mij doorheen de straten -> door de straten heen?
appart -> apart

Hier en daar valt er een scherm tegen de vlakte,
waar men ontkleed wordt in de kijker
-> dit begrijp ik niet helemaal !

Een apart gedicht smile

Ik hoop dat je er iets aan hebt!

Groetjes,
Bart






Cialara
Cialara sep 22 '09
Ik krijg hier een beetje de kriebels van, brrrr beetje eng. Wel mooi geschreven trouwens (op de schrijffoutjes na wink)
easydoor
easydoor okt 5 '09
Taal bracht altijd al problemen daar mensen liever misverstaan.
Onze maskers zullen afvallen waardoor men kan zien wie we echt zijn; geen verbergen meer aan...
Lees met je hart, oordeel niet, aanvaard en laat los!
Dat is mijn boodschap!
succes...
admin
admin okt 5 '09
Onze maksers?
Lieve easy,ik las geen oordeel, bij Jorine en Bart. Deze mensen lezen en schrijven vanuit hun hart,
en ik volg hun gevoel, het is een puur gedicht vanuit jou geschreven, vanuit jouw beleving.


liefs,
Bellefleur

Social Services

Delen:

Netwerk

carina
Helderziende magda
Angela
Ies
Annemarie
Roy
Patske
xXBertDeZienerOpenaarDesDerdeOogXx69x420
Nouki