Afweermechanismen zijn er om ons te beschermen. Dit lijkt een open deur, maar het is één van de dingen die je makkelijk vergeet. Onze afweermechanismen treden uitsluitend in werking, we vertonen alleen afweergedrag, wanneer onze geest een gevaar waarneemt. Natuurlijk weten we met ons volwassen-bewustzijn dat er geen gevaar is, maar voor ons kind-bewustzijn is het gevaar heel echt. En tegen gevaar moeten wij ons wapenen.
Dit betekend dus dat telkens wanneer een afweermechanisme actief wordt, er eerst een oude pijn is geraakt. Met andere woorden: in het geval van de primaire afweer is het zo dat telkens wanneer er negatieve gedachten over onszelf opkomen, ook als dat willekeurig lijkt te gebeuren, er oude pijn is geraakt.
Vooral wanneer one primaire afweer gemakkelijk wordt geactiveerd, komen de negatieve gedachten over onszelf zo vaak op dat we gaan denken dat we nu eenmaal zo in elkaar zitten: Ik ben gewoon niet zo'n zelfverzekerd type. Als we echter aandachtiger zouden kijken naar wat er gebeurde vlak voordat die gedachten opkwamen, dan zouden we tot de ontdekking komen dat er wel degelijk iets betekenisvol plaatsvond, dat er iets was dat ons onbewust aan het verleden deed denken, iets symbolisch. Het kan zelfs iets onbeduidends als een liedje op de radio zijn dat de oude pijn losmaakte, waarna vervolgens de primaire afweer werd geactiveerd.
Bron: Uit het boek "De herontdekking van het ware zelf-Ingeborg Bosch". Pagina 65
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
