Merudi onrust is vooruitgang?

Voor mij is dit hoofdstuk onrust rond hoor.

@ Bellefleur,
Ik dacht dat wij nog in een gesprek zaten. Ik heb vrijdag uitgebreid gereageerd en jouw vragen beantwoord. Voor jou is het daarmee rond? Ik had ook nog steeds vragen staan.

Het voelt voor mij best lullig en eigenlijk ook wel pijnlijk dat dit op zo'n manier wordt afgesloten. Er mist voor mij een evenwicht.

ik weet niet wat het woord 'context' is of voor een werking heeft. wat ik wel weet is, als ieder zijn eigen verantwoording draagt, dat het dan toch echt veel leuker/prettiger leven is.

Ik sprak me enkele dagen uit over wat ik voelde, jij ook..we legde onze inzichten samen.
Ik haalde er uit wat voor me van tel was, en heb er iets uit ervaren.
Dus maw, met de onrust dat ik voelde in die dagen,heb ik iets gedaan. En die is weg.
en heb de meerwaarde die ik heb ontdekt neergeschreven, en me losgekoppeld van de energie hier.
Ondertussen zijn er al andere dingen op m'n pad gekomen, het leven gaat voor me verder.
Je hebt zelf ook het jouwe neergeschreven, en verduidelijkt, de vragen zijn naar mijn gevoel doorheen de teksten beantwoord.
Misschien zat de pijn en het onevenwicht die je nu voelt, bij jou er al langer, en is die er niet omdat het op die manier wordt afgesloten.

Ik wil graag luisteren naar je, als je erover praat,
ik vermoed dat dan veel inzichten komen over jezelf, en je die harmonie wel weer zult vinden. En daar wil ik best in meehelpen.

Wat betreft dat laatste kan ik het helemaal met je eens zijn.
Wat ik wilde zeggen is dat het hier niet ging over 'uit mijn evenwicht zijn', maar over het missen van een evenwicht in een gesprek.

Persoonlijk denk ik dat er de laatste tijd meerdere Phoenixen zijn opgestaan . Er is onrust en beweging, de harmonie doorbroken. Dat voelt misschien onaangenaam, maar onvermijdelijk bij groei. Ik heb het idee dat 'de schaduw' van het forum zichtbaar wordt en dat is altijd positief! Iemand zei het me zo mooi: "vanuit de aarde reiken naar de hemel, ipv andersom". Ook de strijd tussen het mannelijke (hemel) en het vrouwelijke (aarde) speelt hierbij, dat is duidelijk.

Persoonlijk denk ik dat we (en dan bedoel ik hiermee de forumleden die met enige regelmaat aanwezig zijn) met z'n allen in een groeps-dynamisch proces zitten (of zaten). Daar hoort dan op een gegeven moment het aangaan van (emotioneel geladen) conflicten, het aantrekken en afstoten, het vechten of vluchten, het wel of niet krijgen van erkenning e.d. ook bij. We geven elkaar misschien een 'rol' of een status waar we niet aan kunnen voldoen. Misschien zijn er mensen die van een voetstuk zijn gevallen (in de ogen van anderen). Maar intussen zijn het misschien juist ook pantsers die worden afgebroken of maskers die worden afgezet. En daarachter kan meer en meer een 'echtheid' tot uiting komen waarnaar we -op een forum als dit- misschien vooral naar op zoek zijn.
Een groep kan groeien naar autonomie, (vlgs Stemmerding en Remmerswaal ) waarin er steeds meer ruimte kan zijn om de paradoxen van het menselijk bestaan onder ogen te zien en daar een leefbare oplossing voor te vinden, zonder te vluchten in verdedigingsmechanismen en waar men kan bijdragen aan het bieden van erkenning aan elkaar.

Juist op een 'spiritueel' forum kunnen we toch ontdekken dat onze mening, onze reële kijk of onze waarheid niet bestaat, maar wel een (klein) onderdeel is van een 'grotere waarheid'. Een aanval op onze mening ís geen aanval op ons zijn..... Zijn wij mensen -die waarheden verkondigen, of mensen die zich geraakt voelen door de waarheden die anderen hen naar hun idee opdringen- niet één en dezelfde? Zit daar in beide gevallen niet de niet erkende mens achter...
Als we in een ruimte zouden zijn, zouden we de volgende oefening eens kunnen doen: Ga maar eens tegenover elkaar staan en zeg (allebei) ik heb gelijk en kijk wat het met je doet. Misschien kun je erom lachen, misschien komt er verdriet of woede boven..... Maar het relativeert. Het laat je de mens zien achter zijn gelijk. Het kan je ook laten zien hoe klein je jezelf soms maakt tegenover waarheden van anderen, en ook waarom je je soms zo groot moet houden.

Wat zou het fijn zijn om het niet meer zo nodig te hebben elkaars ego te voeren, maar de mens te kunnen zien achter zijn masker of ‘rol’ of wat dan ook.

We verschillen niet (zoveel)………