Kou op ruggegraat?

Als je kijkt naar de geestelijke achtergrond van je rug dan staat dit voor de steun die je in het leven krijgt. De affirmatie hiervoor is: Ik weet dat het leven me altijd steunt.

Heb je klachten onderin je rug dan gaat dit over Geld en gebrek aan financiele steun. De affirmatie hiervoor is: "Ik vertrouw het levensproces. Er wordt altijd gezorgd voor alles wat ik nodig heb. Ik ben veilig."

Ik weet niet of je hier iets mee kunt, maar ik heb het maar even voor je opgezocht.

Zou die kou dan betekenen gebrek aan steun?
En gaat dat over het heden of over het verleden?

Financieel heb ik gelukkig nog nooit klagen gehad.

Een hoop vragen dus nog...
Ik hoop dat andere(n) nog ideeen hebben.

Ik heb het ook gehad..
het is al een hele tijd geleden, steeds kou op mijn rug..
even nadenken waarom dit ook weer was, ik laat het je zo weten,
effe denken.

Ik heb spondylolisthesis en chronisch pijn in de onderrug..
En euhm.. geldgebrek heb ik niet..

Ik heb ook bijna chronische rugpijn.. maar dat komt gewoon door een ongeluk. Haha.

Heb je daarvoor veel warmte gehad daar?
Het kan je kundalini zijn die in werking is. Zo was het toch bij mij toen..
http://www.xs4all.nl/~robvd/kundalini/

hoe krijg ik die link juist?

De link heb ik gewoon even geplakt gaat prima zo.

Kundalini energie ken ik wel....maar ik ervaar deze meestal als warm....

Dank voor je reactie...

Ik vraag meer en meer steun aan anderen, dat was altijd heel moeilijk voor me, omdat ik bang was afgewezen te worden.
Langzaam maar zeker kreeg ik de laatste tijd wat meer vertrouwen in het leven, maar er hoeft maar weinig te gebeuren of dat is weer een stuk minder. Helemaal weg is het niet, merk ik, maar toch wel weer een deuk erin.
2 Maanden geleden werd er een gezwel aan mijn eierstok ontdekt. Dit kwam bij toeval aan het licht, omdat er een echo gemaakt werd in het kader van onderzoek naar vruchtbaarheidsproblematiek. We zijn nu 2.5 jaar bezig om een tweede kindje te mogen krijgen.
Ik was compleet in de stress. Ik heb eerder zo'n cyste gehad en ben daar toen mijn eiertstok mee kwijt geraakt.
Ik moest geopereerd worden, maar wist vooraf niet wat voor soort operatie het zou worden. Het enige wat ik wist was dat het hoogstwaarschijnlijk goedaardig zou zijn. Mocht het toch kwaadaardig zijn, dan zou eierstok en baarmoeder verwijderd worden en ik geen kinderen meer kunnen krijgen en direct in de overgang zitten.
Gelukkig is het bij een kijkoperatie gebleven, hebben ze de cyste kunnen verwijderen en is mijn eierstok gespaard. En de berichten zijn positief. 15 september hoor ik de definitieve uitslag, maar ik voel me er nu wel gerustgesteld over.
Ik merk wel dat dit alles me weer terugwerpt in de tijd, terug naar die periode van dat eerste gezwel en de nare gebeurtenissen die in datzelfde jaar gebeurden. En daarmee ook terug naar alle nare gebeurtenissen in mijn leven, terwijl ik dacht dat ik die dingen wel een plek heb kunnen geven.
Dat is ook wel redelijk het geval, maar helemaal los ervan ben ik dus blijkbaar nog niet. Bizar is dat je de vraag stelt: Vertrouw je het leven? Terwijl ik dus vanavond ook in een andere topic schreef dat ik dat dus niet doe.
Ik ben sinds een paar jaar bezig met (Reichiaans) lichaamswerk en krijg op die manier hulp van buitenaf. Zowel therapie als steun door vriendinnen die ik via die weg heb leren kennen, ik voel mij dus zeker niet alleen staan. Ik kan dat ook toelaten, wat vroeger nog wel eens een probleem was.

Tjonge een heel verhaal geworden.
Ik voelde de behoefte om het zo neer te zetten en heb dat gevolgd.

En als ik alle ideeen hier zo combineer lijkt het daar dan toch op neer te komen. Ik voel me niet gedragen door het leven.
En waarschijnlijk ben ik me dat dan pas sinds een half jaar echt bewust.

Ery

Interessant! De EE/EFT punten. Ga dat straks als ik weer thuis ben eens even voor zitten.
Dank je wel!

Dank voor je reacties. Ik zal eens in de bieb kijken of ze dat boek hebben. Ben ook wel geinteresseerd wat ze dan zeggen over eierstokken.
Ik wil graag begrijpen waarom ik op mijn 15de de ene eierstok verlies en nu opnieuw een gezwel aan mijn andere eierstok krijg. Ik wil graag weten wat mij dit te zeggen heeft, wat ik hier uit kan leren en beter nog...hoe ik het kan voorkomen dat ik het nog een keer krijg.
Ik heb het gevoel dat het iets te maken heeft met de energie die in de vrouwenlijn zit. Er zitten veel problemen in het bekken gebied in de geschiedenis van de vrouwen aan mijn moederskant. Ik wil het niet alleen voor mezelf voorkomen, maar als er inderdaad zo iets speelt, dan wil ik dat ook voor m ijn dochter voorkomen.
Klinkt dat logisch? Door er zelf mee te dealen zeg maar, het op te lossen voor de familie.

MMM daar stel je jezelf behoorlijk wat vragen...begrijpelijk natuurlijk.
Maar valt het te begrijpen waarom de ene persoon op jonge leeftijd iets krijgt en dan andere persoon op latere leeftijd...of misschien wel helemaal niet? tuurlijk kan het iets zijn wat in de genen zit en dat voelt misschien ook wel uit te zoeken.

Kijk ik zie het zo.....Je bepaalt je levenslessen voordat je weer terug gaat naar je aardse leven.
Hoe jij met bepaalde conflicten, moeilijkheden en daarmee gepaarde gevoelens/emoties omgaat kan bepalend zijn.
Geestelijke problemen/blokkades worden vaak lichamelijk blokkades. als jou iets overkomt in het leven dan is dat een bepaalde levensles. Het leren omgaan en accepteren van datgene wat je overkomt en eht vervolgens los te kunnen laten is je les.....je verandert en gaat anders in het leven staan. Je visie op bepaalde dingen kan ineens heel anders zijn.
Misschien zet ik het even een beetje omslachtig neer...maar weet effe niet hoe ik het anders kan verwoorden.
Jij vraagt je af....waaromwat een logische vraag is, maar ik denk dat je een stukje verder moet kijken.
Wat heeft dit allemaal ondertussen gedaan met jou als persoon? In welke opzichten ben je postitief veranderd? Misschien dat je zo meer antwoorden krijgt.

Het is geen algemen wijsheid hoor, maar dit is mijn persoonlijke visie op het leven.
Uit al het negatieve wat me is overkomen......is weer iets positiefs uit gekomen.

groet Sies

Wat ik op mijn 15de geleerd heb, kan ik niet zo terughalen. Wat ik nu geleerd heb is steun te vragen aan anderen. Dit durfde ik nooit echt, maar nu, omdat ik zo hard behoefte had aan de steun van vrouwen, heb ik die kunnen vragen en kunnen aanvaarden.
Als daar naar terug kijk, ontroerd me dat weer.
Wat ik ook steeds meer leer, door nare gebeurtenissen in mijn leven, is het aangeven van mijn eigen grenzen.
Als ik continu voor anderen zorg, ben ik uiteindelijk niks meer. Nu ik daarin mijn grenzen aangeef, kan ik er voor mijzelf en anderen zijn.

Als ik jouw reactie lees...over het vooraf bepalen van je levensles....dat ervaar ik ook zo.
Het gevoel dat ik iets op te lossen heb voor mijn familie is wel heel sterk. Misschien is dat wel hetgeen waarvoor ik op aarde gekomen ben, om die cyclus te doorbreken. En ik heb ook vertrouwen dat ik dat kan, alleen weet ik nu nog niet hoe.
Van daaruit ontstaan ook mijn vragen en mijn zoeken. Misschien moet ik gewoon geduld hebben en komt het vanzelf op mijn pad...

Ik heb verder ook het gevoel dat er iets is gebeurd rond mijn 3de 4de levensjaar, wat ik nog moet leren loslaten. Dat gevoel is tijdens een individuele sessie lichaamswerk, out of the blue, naar voren gekomen. Alleen, ik weet (haast) niets meer van voor mijn 4de levensjaar, terwijl ik een ontzettend goed geheugen heb.

Je ziet ik ben zoekende...en een harde werker.

Ery

Ery...ik herken wat je schrijft...ik ben ook zoekende en ik denk dat we dat allemaal wel zijn op de een of andere manier.
Alleen heb ik zelf de ervaring dat het terugkijken en het uitpluizen daarvan weinig zin heeft. Tuurlijk is dat ook het 1e wat ik altijd wil doen, maar na eent tijdje realiseer ik me altijd dat dat weinig effect heeft. Ik probeer het dan los te laten, kijk wat het met me heeft gedaan en dan ga ik verder.

De antwoorden krijg je echt wel...kan alleen enige tijd duren, misschien wel jaren en dat is eigenlijk maar goed ook. Je hebt je leven dan geleefd op jouw manier en je niet laten leiden door antwoorden.

Je geeft aan dat je iets op te lossen hebt voor je familie...zou goed kunnen. Ooit kom je erachter!

groetjes Sies