Jezelf zijn

Dat is wel een interessante Mariska, om over na te denken. Voor mij betekent mezelf zijn mijn eigen koers volgen zonder me te laten (af)leiden door anderen. Niet nadenken over wat er van me verwacht wordt maar te doen en te zeggen wat er spontaan in mij opkomt en mezelf niet in een vorm persen waarvan ik denk dat ze me er graag in willen zien. Natuurlijk kun je bepaalde dingen nu eenmaal niet doen. Ik kan moeilijk op tafel gaan springen tijdens een sollicitatie en roepen dat ik die baan wil hebben en ik geschikt ben voor de functie. Ja dan ben ik mezelf maar kan ik die baan wel vergeten denk ik Dus binnen het kader zoeken naar de ruimte waarin je zoveel mogelijk van jezelf kunt laten zien en zo spontaan mogelijk kunt zijn.

Ik merk dat ik niet altijd mezelf kan zijn in bepaalde situaties, dan neem ik een rol aan en soms voel ik me daar dan ook fijn bij, dan zoek ik de veiligheid op en stel ik me verlegen op, ook al zou ik graag mezelf kunnen zijn. Of is dat gewoon een deel van mezelf wat dan naar buiten komt?

Jezelf zijn is niet alleen spontaan, leuk en positief zijn, maar daar hoort toch ook boos, bang, verdriet bij? Of is jezelf zijn je emoties/gevoelens aanpassen aan het juiste tijdstip plek en personen?

Maar als je jezelf weer gaat aanpassen ben je dan nog wel jezelf? OK ik begin te ratelen merk ik

Interessante vraag... jezelf zijn. Dan moet je eerst in de spiegel kunnen kijken, en volledig van jezelf houden. Puur, wat je ziet, hoe je denkt, accepteren wat je doet en hoe je denkt.
Als je zover bent, weet je in je puurheid wie je bent. En als je jezelf bent, accepteren anderen ook wie je bent. Als je mij dan niet accepteert, zegt dat meer over jou dan over mij. Dicht bij jezelf blijven en geen dingen doen die weerstand oproepen bij jezelf.

Zo zie ik ongeveer jezelf zijn .... uit volledige puurheid jezelf accepteren, waarderen, van jezelf houden.

Liefs,
Marjan

In welke spiegel kijk je dan als je op zoek bent naar jezelf of als je jezelf wilt kennen? Is het niet geaccepteerd worden door de ander ook niet een spiegel waarin je kijkt?

Dat kunnen inderdaad verschillende spiegels zijn, Syl, ik bedoelde ook niet meteen alleen maar een spiegel die in elk huis aan de muur hangt
Je kan je spiegelen in zoveel ... maar je moet altijd jezelf recht in de ogen aan kunnen kijken, of in jouw vraag, recht in de ogen van de ander....

Liefs
Marjan

Ik denk dat ik het meest mezelf ben als ik me prettig voel, als het gemakkelijk gaat, als ik me op m'n gemak voel. En dat heeft voor mij niets met een spiegel te maken, maar met mijn gevoel dus.

Als ik me zelf ga spiegelen, dan val ik weer terug op uiterlijkheden of wensen van anderen of wat dan ook. Voor mij telt gevoel.

Moeilijk genoeg, want je bent natuurlijk wel gevormd door opvoeding, school, cultuur, vrienden, omgeving enz. Dat zijn allemaal invloeden van buitenaf, waar je je aan aanpast. Soms kun je daarbij wel jezelf zijn, soms kom je wat verder van jezelf af te staan in bepaald situaties.

De kunst is om dan toch in iedere situatie dicht bij dat goede gevoel te blijven; dan ben je jezelf.

Jorine, zie jij in een spiegel alleen je uiterlijkheden of wensen van anderen?? Ik zie in een spiegel, wat voor spiegel dan ook, mijn ziel .... Dus dichtbij mijn gevoel en intuïtie.

Liefs,
Marjan

Oh, ik heb het niet duidelijk gezegd geloof ik, of we begrijpen elkaar niet goed...

Ik zie het zo... als ik mezelf spiegel met anderen, dan heb ik toch ook te maken met hoe anderen zijn, en dat is niet mijn ikje.
Als ik naar mezelf kijk in de spiegel, ja dan zie ik mezelf, uiterlijk en innerlijk. Maar om mezelf te zijn, daarvoor hoef ik niet in de spiegel te kijken, daarvoor ga ik op m'n gevoel af.

Ja okee, zo bedoel je het. Dat ben ik met je eens. Dichtbij jezelf blijven, in je eigen gevoel !!!!

Liefs,
M

Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat het me lang niet altijd lukt om mezelf te zijn hoor! Daarom heb ik ook altijd zo'n respect voor mensen als bijvoorbeeld de Dalai Lama, die altijd zo vrolijk en rustig zichzelf blijft, zo knap vind ik dat...

De hele wereld is een spiegel. Zo binnen zo buiten. Althans zo zie en ervaar ik het.

Weet je ... als de hele wereld een spiegel is, kom je jezelf overal tegen. En dat is ook zo!! Maar het maakt dat ik net wat Jorine zei, niet altijd mezelf kan zijn Pas als ik me op mijn gemak voel, en tja, wanneer is dat ..., kan ik mezelf zijn.

Toch een erg interessant topic hoor

Ja dat kan natuurlijk ook, ieder mens heeft alle goede en nare dingen van de wereld in zich...maar voel je je daar dan altijd prettig bij? Of is dat niet belangrijk?

Voor mij hangt het "mezelf zijn" niet meer af van wat anderen denken of doen. Dat betekend niet dat ik alleen maar mijn eigen gang ga maar ik anticipeer op de wereld om me heen. Kom ik iets tegen waarvan ik denk; waarom gebeurd dit? dan kijk ik wel in mijzelf om te zien wat ik uitzend. Als je weet welk deel van jezelf is dan weet je ook wat het aandeel van de ander is en kun je daar ook als je wilt op anticiperen. Het is wel de kunst om verder te kijken dan het uiterlijke wat je tegenkomt. En daar bedoel ik ook de manier hoe mensen reageren. Iemand die nors reageerd doet dit niet perse omdat jij het bent maar heeft misschien net iets mee gemaakt wat niet zo leuk is. Door daar op een proactieve manier op te reageren i.p.v. defensief kom je er vaak wel achter wat de reden is en dat het niet bij jou ligt. Zit jezelf even niet zo lekker in je vel dan merk je dit meestal ook aan je omgeving. Net zo goed als je wel goed en lekker in je vel zit.

Interessant topic! Hoe kun je jezelf zijn is inderdaad een vraag waar veel mensen mee zitten. Ik denk dat het als eerste moet beginnen je zelf bewust te maken van de dingen die je zelf doet, denkt en zegt.

Als je dan weet wat je doet, kun je je gaan afvragen wat je er eigenlijk van vindt dat je die dingen doet, denkt en zegt. Wat zegt je gevoel als je iets doet, denkt of zegt? Wordt je er blij van, of juist niet?

Eigenlijk weet je dan al veel om jezelf te kunnen doen. Namelijk alles wat je doet, zegt of denkt EN je blij van wordt, dat ben jij! Alles wat je doet denkt of zegt en NIET blij van wordt, dat ben jij NIET.

Mocht je dan nog meer jezelf willen worden, ga dan op zoek naar de reden WAAROM je er niet blij van wordt. Als je dit weet, kun je dat ook ombuigen in dingen waar je blij van wordt. En hoe meer je dit doet, hoe meer je jezelf bent!

Even kort in 3 simpele stapjes.

Hoe wordt je jezelf?
-Wees je bewust van wat je zegt, denkt en doet.
-Wat vind je van ALLES wat je zegt, denkt en doet?
-Waarom zeg, denk of doe je nog dingen waar je niet blij van wordt?

p.s. en niet stapjes overslaan he .

Ik ben het niet helemaal met je eens.. Dingen die je doet of zegt waar je niet blij van wordt kun je ook zelf zijn. Stel een vriendin diet je pijn en je zegt daar iets van dan wordt je daar niet blij van maar jij bent wel zelf diegene die het zegt..

Ook als je je zelf bent moet je weleens dingen doen waar je niet blij van wordt, dat hoort nou eenmaal bij dit aardse leven.

Ik denk dat het jezelf zijn iets is dat je blij kunt zijn met jezelf.. Je niet inhoudt maar dat doet wat jij wil en als je dingen doet die minder leuk zijn je daar gewoon achter staat. Jezelf zijn is denk ik zo wie zo lastig in een maatschappij waar mensen dingen van je verwachten. Dit zorgt ervoor dat je niet altijd kunt doen en laten wat je wilt.

Helaas ben ik dat niet met je eens, want je slaat iets over, namelijk dat het je pijn doet. Want iemand die volledig zichzelf is, kan alleen maar zichzelf pijn doen. Ieder ander die jou pijn doet, brengt jou verder af van jezelf. Want waarom geef jij een ander macht over jouw energie?

Dat je er iets van zegt en er niet blij van wordt betekend dat je goed moet nadenken waarom je datgene zegt wat je hebt gezegd en waarom je er niet blij van wordt. Als je dat namelijk doet, dan ga je zeker jezelf zijn omdat je het dan zo zegt of doet, dat je er wel blij van wordt.

Dat ben ik alleen met je eens, als jij zelf degene bent die de dingen doet waar niet blij van wordt. Niemand heeft het recht om jou iets te laten doen waar je niet blij van wordt.

Waarom zouden ze dat recht wel hebben? Het is je eigen regeltje in je eigen hoofd die zegt: "Ik mag een ander niet kwetsen." Maar kijk eens wat voor beperking je jezelf hiermee oplegt. Je wordt er namelijk niet blij van.


Maar minder leuk in wiens ogen? Ben jij verantwoordelijk voor het blije gevoel van een ander? Of ben je verantwoordelijk voor je eigen blije gevoel?

Als een ander niet blij wordt van wat jij doet, wie zijn verantwoordelijkheid is dit dan?

Volgens mij ben jij de enige die bepaalt naar welke verwachtingen die luistert.

Waarom wil je je ophangen aan opgelegde verwachtingen?

Nims en alle lieve anderen. Ben nu al zo'n 4 keer aan een bericht op dit topic begonnen en heb het maar weer weggedaan.
Deze kwam net weer in mijn hoofd op:

Er is een treintje: voorop zit jij. er stappen mensen in en er stappen mensen uit.. diegene die voorop blijft zitten dat ben jij.

Betekent zoveel als: je laat mensen toe in je leven en als het niet meer goed is of ze kwetsen je laat je ze afstappen of ze stappen zelf af. Maar jij bent en blijft de machinist!

Snap je het nog?

JeZELF zijn , dus weten wie je bent, vertrouwen in jezelf, weten wat je wilt, een voor jou veilige omgeving totaal op je gemak voelen en tevredenheid voelen en uitstralen.

Aan de andere kant heeft je omgeving, je refentiekader je gemaakt tot wie je nu bent, een mening vormen kan alleen door externe factoren. Dus je hebt anderen nodig om jezelf te kunnen zijn of te worden.