Dromen die je liever niet deelt

Ik hou er wel van erover te praten met mijn maatje..
Héérlijk.. weten we beiden waar we aan toe zijn, wat de wensen zijn en de grenzen

Hoi Helma,

zelf droom ik elke nacht en toch een behoorlijk deel van men dromen hebben een of andere vorm van intimiteit. Ik denk dat seksualiteit en intimiteit, vitale of seksuele energie, etc een van de meest misbegrepen energieen en onderwerpen zijn de dag vandaag. Net daarom is het normaal dat deze onderwerpen extra kunnen voorkomen in de droomwereld.

Seksuele energie en intimiteit is zo veel meer dan seks alleen en er is helemaal niets mis mee, integendeel! Ik hoop dat je nog veel mag genieten van zulke dromen

Dank je, ik zal mijn best doen

...maal dan lievel met kloepoek in plaats van met sambal!

hihi... een klein chineesje in Helma



Ik weet wat je bedoelt, die schaamte het word met de paplepel er in gegoten en is moeilijk om het te veranderen....
Maar geniet er maar van hoor ..doe ik tegenwoordig ook het kan zo mooi zijn en wat mooi is is goddelijk.

Nou, of het goddelijk is weet ik niet, als ik voor mezelf spreek. Is het niet iets heel aards, mag het eigenlijk wel? Is de intimiteit vanuit psychologisch oogpunt bekeken, niet veel belangrijker dan het seksuele? Want ik heb sterk het gevoel dat je dat alleen mag voelen als je een partner hebt, zeg maar, en als je alleen bent, dat je al die gevoelens dan in de ijskast moet zetten... Met het risico dat je verschrompelt, dat je 'vergeet' dat dat er ook nog was, en dat het voor jou niet langer aan de orde is, maar dat dat alleen is weggelegd voor gelukkige stellen, dit soort dromen en gevoelens.

Maar, trouwens: ik heb ervaren dat ik ook ten tijde van relaties, die gevoelens in de ijskast zette, en dit was vaak door toedoen van de partner die het niet 'belangrijk genoeg' vond. Daardoor sloeg de twijfel toe, wat ik voelde of ervaarde, was niet langer relevant

Wel heftig hoor, om te vertellen allemaal.

Ja, je bent opgevoed met het idee dat sex iets negatiefs, iets zondigs is... daar hebben heel veel mensen (meest vrouwen) last van. En dat sex dan alleen is toegestaan in een vaste relatie is ook cultuur gebonden volgens mij...

Ik denk altijd maar, die gevoelens heb je niet voor niets, het is een oerbehoefte van de mens om intiem en sexueel contact te hebben!

Jorine, volgens mij staat het toch echt los van mijn opvoeding. Maar ja, ik weet natuurlijk niet wat er onbewust aan indrukken zijn geweest in mijn jeugd: het kan misschien ook de maken hebben met de negatieve ervaringen die er voor mij zijn geweest en waarin ik destijds niet werd gehoord door de politie. Gelukkig is deze persoon zowat twintig jaar later opgepakt en heeft vorig jaar een half jaar vastgezeten (omdat één van de twintig vrouwen wél durfde getuigen tegen hem). Ik vond het wel wat weinig, een half jaar, maar het voelde wel als een soort van gerechtigheid, zeg maar. Toen ik hem dit voorjaar op een terrasje zag zitten, dacht ik: potverdorie, hij is alweer vrij! We stonden op het punt om op dit terras koffie te gaan drinken, maar ik draaide me meteen om: mijn dochter zei: mam, zet nou eens door! We zijn toen naar binnen gelopen en hebben daar koffie gedronken. Het was een mega-overwinning voor mij, ook al hield ik hem continue in de gaten.

Het kan zijn dat dit er toch onbewust wel een rol in speelt, al ervaar ik dat niet zo... dit hoofdstuk had ik goed afgesloten en ik weet - ook doordat er meerdere vrouwen - en kinderen! - slachtoffer waren van dezelfde maniak, het niet mijn schuld was. Anyway, seksualiteit blijft toch voor mij een item waarin er misschien teveel is gebeurd aan negatieve ervaringen, zoals geestelijke pijn, lichamelijke pijn, afgewezen voelen, denken dat de afwijzing aan mij lag, dertien jaar het bed delen met een homo zonder het te weten, enz.

Dat is dan ook de reden dat ik het positieve gevoel dat aan de droom verbonden is, mij wat vreemd overkomt.

Ik had verkering en was korte tijd verloofd rond 1987, en dat is de enige periode waarin intimiteit en seksualiteit geen zware lading had. Volgens mij was het wel prettig, maar die periode is zo vaag en ver weg!

Zoals ik al zei, een terugkerend onderdeel in mijn leven, en ik wenste maar dat het niet zo'n 'hot item' voor me was. Aan de andere kant, er zijn ergere dingen.

Knap van je Helma! Dat je toch binnen bent gegaan en koffie bent gaan drinken. Een heel sterk statement! Dat vraagt veel moed. Ook leuk dat je dochter je zo steunt. Je hebt al aardig wat meegemaakt rond dit thema, dat is wel duidelijk. Ik heb het gevoel dat dit thema ook gewoon door zal gaan, maar dan op een lichtere manier. Je weet volgens mij nu veel beter wat je wel en niet wilt en dat is heel wat!

Goed gedaan Helma!
Ik weet precies wat je bedoelt, wegrennen heeft geen zin.
Ik voel altijd enorm veel woede omhoog komen (heb zelf ook wat akkefietjes gehad op dit gebied).
Meestal heb ik de neiging om enorm boos te worden en eens goed te gaan meppen, maar gelukkig weet ik altijd weer mijn gezond verstand te gebruiken en door te lopen.

Respect!

Dank je wel Rein en Karin! (internet lag er gisteren weer uit, dus vandaar nu pas reactie)

Nee, wegrennen heeft zeker geen zin. Wel woonde ik destijds in het centrum, en werd door hem gestalkt. Als ik de rabobank in wilde, stond hij daar voor, als ik naar mijn werk wilde, stond hij daar voor (werd destijds ook maandenlang opgehaald en thuisgebracht om te kunnen werken). Als hij me zag, begon hij altijd hetzelfde liedje te fluiten, en dan werd ik verschrikkelijk bang. Nu fluit hij niet meer, ik denk dat de bajes hem goed heeft gedaan

Wat een nare ervaring moet dat zijn geweest Helma! Dit wist ik niet, geen wonder dat het hele plaatje dan zo negatief wordt met zo'n ervaring. (of moet ik zeggen zulke negatieve ervaringen op rij...)Inderdaad heel knap van je dat je niet bent weggegaan! Goedzo, leef je eigen leven weer
En ieder mens heeft behoefte aan een positief fijn en warm intiem contact ook op sexueel gebied, dus misschien dat die droom dat aangeeft, dat je toch nog steeds die behoefte hebt ook al heb je die diep weggestopt... en dat je je misschien toch nog eens open moet stellen voor zulke ervaringen, wie weet komen die toch nog

Dank je wel Jorine!

Door de ervaringen, zowel die ik toen ooit beleefde als in de ervaringen in relaties, geven seksualiteit een te zware lading, realiseer ik me nu. Het is een te groot issue geworden, zeg maar, ik kan er niet langer objectief over zijn. Ik weet dat er vaak en veel mis kan gaan als het seksualiteit betreft, en de combinatie van een fijne, vertrouwelijke relatie én samen positief seksualiteit beleven lijkt me een onmogelijke combinatie. Óf je hebt het één, óf je hebt het ander, maar een samengaan lijkt te behoren in het rijk der fabels.
Ja, nu, door er zo over te brainstormen, is dat het eigenlijk. Het lijkt me dus onverenigbaar met elkaar.

Maar, zoals wel duidelijk nu, ik ben niet objectief genoeg over dit onderwerp.

onmogelijk niet...
maar inderdaad het is en blijft jou invulling van...
maar wat ik me afvraag helma,waren alle contacten zo destrastreus?

Nee, één niet... van 1986 tot 1988 niet. Maar daarin was relationeel eigenlijk van alles mis. Hij zat op allerlei activiteiten (hij had een eigen volleybalteam, zat op wedstrijddansen, volgde rijles) en hij vond dat dat voor mij niet nodig was (ik had geen balgevoel, geen ritmegevoel, en als hij toch kon rijden hoefde ik dat niet ook nog eens te doen), dus daarin was de intimiteit en seksualiteit oké, maar voor de rest stelde de verkering + verloving niet zo veel voor. Ik had geen eigen mening en niks in te brengen.

Maar ik wil niet alleen maar klagen hoor. Ik was er altijd zelf bij, en de pech overkwam me niet echt, ik had er veel actiever aan deel kunnen nemen. Ik was naïef en ronduit dom.

het enige wat ik nog zou wensen is het heft in eigen hand nemen en de regels bepalen, maar ja, daar sla ik misschien wel een beetje in door

Het gevaar zit em er in dat als je teveel de boel wilt gaan bepalen door jou wil dat je in feite hetzelfde gaat doen als die ander die jou geen ruimte gaf. Het is een heel vage grens tussen wat jij wil en wat de ander wil. Het is geen strakke lijn die gerespecteerd kan worden, zo zit het leven niet in elkaar. Ookal zou dat wel heel makkelijk zijn natuurlijk. Het is het kunnen inspelen op de situatie zoals die zich aandient die de harmonie bepaald op dat moment. Je kunt het van te voren al haast niet bepalen omdat iedere situatie uniek is als je leeft in het nu. Het is eerlijk zijn tegen jezelf maar ook tegen de ander. Het is je angsten opzij durven zetten en met liefde de situatie aanvaarden.

vergeet niet dat de ommkeer van dat proces al lang gaande is...je bent al zo ver op weg....
en als de tijd daar is wie weet...
met alles wat je nu weet en ervaart...

Inderdaad Gast, de lijn is erg dun. Hoe vind je die balans zonder er een project van te maken? Goed in mijn achterhoofd houden als er zich kippenvel aandient, maar toch ook de ruimte gunnen aan de ander.

Misschien weet ik iets té veel, Lena. Ik vermoed zelf namelijk dat de lat al veel te hoog ligt, vandaar ook het snelle afwijzen van welke vriendschap dan ook. Op zoek dus naar die juiste balans.

Er is bij mij absoluut geen enkele behoefte meer aan moeilijk gedoe: het zal als vanzelf moeten voelen, als vanzelf moeten gebeuren, en anders bam! deur dicht.

Om hier een paar jaar - of vele jaren - over te doen maakt me niet uit, het is de route die ik zelf gekozen heb.

je kunt het ook simpel houden helma
je weet al wat je niet wil

Ja, hahahah, maar dat is ERG veel....