Jaja, ik ben te kritisch. Dit heb ik de afgelopen maanden gemerkt aan mezelf. Ik ontmoet hele aardige mensen, maar haak enorm snel af als me iets niet aanstaat. Daarmee sta ik misschien mijn eigen groei in de weg, maar ik heb nu eenmaal mijn wensen. Soms ontstaat er leuk mailcontact, of een aardig kletspraatje met iemand, en dan ontdek ik altijd wel iets dat me af doet haken. Dat voelt op zich prima, want ik bepaal zelf wel wat ik wel of niet wil, maar het zou zo kunnen zijn dat ik hierdoor opnieuw deuren dichtgooi, terwijl het reuzegezellig zou kunnen zijn. Als ik bijvoorbeeld merk dat iemand ver weg woont en geen auto heeft, of als ik bij een mannelijke collega iets hoor over een 'fietsvriendje', als men schrijft dat de innerlijke zoektocht nog maar net gestart is: allemaal redenen om de handdoek in de ring te gooien en het alleraardigste contact dood te laten bloeden. Ik hou het dan bij vriendschappelijke blabla-verhalen, en laat deze personen niet dichterbij komen.
Ik zit er niet mee hoor, dat niet, maar ik realiseer me dat ik zo de kans op een enorme vriendenkring zelf om zeep help. Trouwens, ik ben druk zat met mijn eigen leventje, dus ik lig er niet wakker van, maar of het handig is vraag ik me af.