Ik deed iets zo erg fout..

Oké, ik durfde vandaag weer aan om te gaan slapen. En.. In mijn droom.. die overigens WEER over mijn ex ging.. Deed ik iets wat heel erg tegen mijn principes is. Namelijk, ik was terug in de tijd, waar ik bewust van was. En ik ging het veranderen. Iets wat ik nooit zal doen.


Het was 8 maart. Mijn verjaardag. Maar vanaf het begin was het al anders.. We zaten in een klas lokaal. Mijn hele familie zat bij elkaar. Iets wat je nog zelden zag. Ook waren er hier en daar wat vreemden. Mijn vriendin was er ook. (Nu mijn ex.) Ze zat naast mij. Een oude man riep mij. (ik ken hem echt niet..) Ik scheen hem te kennen en hij mij. We spraken met elkaar alsof we ongelofelijk close met elkaar waren. Hij had het over zijn leven. Hoe trots hij er over was wat hij gepresteerd had. Het was allemaal klein, maar het maakte hem zo gelukkig. Iets wat je niet vaak ziet. Toen kwam het echte gesprek aanbod. Hij had niet meer lang te leven. Zijn laatste dag was ook helemaal uitgerekend. Donderdag 2 april. (Toevallig.. De dag dat het uitging met mijn vriendin.) Zijn laatste wens was. Om deze dag met mij door te brengen. Ik voelde mij vereerd. En ik zei zonder twijfel dat ik dat graag voor hem zou willen doen. Ik keek naar mijn vriendin. Ze zat een beetje levenloos. Ik had ondertussen door dat dit het verleden was. En dat het al wat anders was. Ook wist ik dat het uit zou gaan. Tegen mijn principes in.. Deed ik hier wat aan. Ik liep naar haar toe. Ik knuffelde haar stevig en zei bijna huilend. 'Laat me alsjeblieft nooit alleen.' Ze keek mij raar aan en vroeg 'Waarom zou ik je verlaten?' Ik zuchtte toen. En zei 'Ik weet wat er gaat gebeuren. Ik weet wat je zal doen op de dag na je verjaardag. Ik weet wat je gaat doen op donderdag 2 april. En ik weet hoe we eindigen.' Ze keek me onbegrijpend aan en zei 'Waar heb je het over?'
Ik haalde een hartje uit mijn zak. Het was gemaakt van glas en roze van kleur. Dit had ik aantal maanden terug van haar gehad.. toen ze naar Duitsland was geweest met school. (En ik met een telefoon rekening zat van 40 euro. Toen ik naar Londen was, was het erger, 150 (A)) Er zat een klein barstje in het hartje. Dat er overigens al vanaf het begin er in zat. Ik zei 'Zie je dat barstje? Dat gaat er gebeuren met ons.. Omdat ik zo stom was om het niet te zien.' Ze begreep mij nu.. En keek naar beneden. Ik deed haar kin om hoog. Ik gaf haar een kus en zei 'Maar ik laat het niet gebeuren. Liefie, je bent mij te waardevol. Ik wil je nooit kwijt. Als je iets niet leuk vind. Of als je vind dat ik te ver ga, op wat voor een manier dan ook. Dan zal je het mij vertellen he?' Ze knikte instemmend. En greep me om mijn nek en knuffelde mij. Dat voelde heerlijk. Maar wetend dat wat ik deed, fout is. Het verleden en toekomst veranderen. Is iets wat ik degelijk kan, maar iets wat zo ongelofelijk gevaarlijk en fout is.
De scene veranderd. We zijn bij mij thuiss. Ik en mijn vriendin.. Alleen.. We lagen op mijn bed. Starend naar het plafond. Tegen elkaar aan. Ik genoot hier van. Hier genoot ik echt altijd van. Heerlijk rustig. Geen zorgen. Alleen elkaar.
Ze begon raar genoeg opgewonden te worden. Ik normaal gesproken ook. Maar dit keer wist ik beter. Ik zei dat ik van dit moment echt wou genieten. Het wou koesteren. Ik kuste haar op haar wang. 'Liefie, ik wil je hierdoor niet kwijt raken. Later hebben wij hier genoeg tijd voor. Het is nu tijd om kind te wezen. We zijn er nog niet aan toe. En jij al helemaal niet.'
Ze werd even boos. Maar begreep mij daarna.
2 April brak aan. Ik was heel erg netjes gekleed. Totaal niet zoals ik normaal ben. Ik voelde me er ook niet fijn bij. Ik ging naar deze oude man. We gingen uit eten. De dag was geweldig.. Maar het eindigde.. vrij wel k*t.. Hij overleed, ik was er kapot van. Al was ik er op voorbereid. (Ik was er ook op voorbereid dat mijn vriendin het uit ging maken. Want ik wist het sinds de kerstdagen al.. Dat het deze dag zou gebeuren.. Maar dat wou ik niet zien. Erg dom.)
Mijn vriendin stond naast me. En hield me vast. Alsof ze mij steunde.. Het voelde raar aan.. Niet meer echt.. Dat er iets niet klopte. We gingen een stukje rijden. Op mijn scooter. Ik had het stuur, zij zat achter op. Iets wat ik altijd al met haar wilde doen.. We kwamen bij een mooi gebied aan. Ik herkende deze. Het was de haven in de plaats waar zij woont. Ze vroeg of ik kon vliegen. Raar genoeg zei ik ja. Ik gaf aan dat ze op mijn rug moest springen. Dat deed ze. En ik sprong in de lucht. We vlogen, richting de ondergaande zon. En ik voelde mij geweldig.

En toen werd ik wakker.