Lieve lotus, ik snap je helemaal, zit al vanaf augustus vorig jaar in exact dezelfde situatie. Maar het is zo makkelijk gezegd *trap* hem er maar uit. Je zet de vader van je kinders niet op straat. Je hebt mazzel dat hij eventueel nog bij zijn vader terecht kan, mijn ex kan nergens heen.
Wat ik wel merk is dat je volledig vastloopt, alles staat stil tot hij weg is. Je kunt niet voor of achteruit en het is net of je leven in de wacht staat.
Ook die van mij hoopt nog steeds stiekem, probeert me jaloers te maken met gesprekjes met andere vrouwen en wordt dan van binnen boos als ik juist heel enthousiast reageer.
Totaal geen aandacht voor de kids, tenzij hij merkt dat dat effect op mij heeft, toch vind ik nog steeds dat ik hem er niet uit kan zetten, hij reageert wel veel op woningen en staat regelmatig bijna bovenaan dus lang zal het niet duren.
ik had hem weer in huis gehaald omdat hij een nieuwe heup moest en ook nog eens zijn oude huis was kwijtgeraakt.
Nou ja huis, caravan en de camping werd verkocht, dus ikkes met mijn deurmatsyndroom zei: Ach kom maar, je hebt immers niemand meer.... en nu een jaar later zit ik er nog mee...
Grrr, ik ben blij dat ik hem kon helpen maar ja soms loopt zo'n situatie niet zoals je je had voorgesteld en kun je eigenlijk alleen maar alles op de nette manier afsluiten.
Dus nee eruit trappen is volgens mij geen oplossing al is het verdomd verleidelijk soms..
Goed dat je hebt duidelijk gemaakt dat je niet verder wil Lotus!
Is jouw ex geweldadig of aggressief?