Het off-topic topic

Maar omdat het jouw intenties niet zijn, betekend dat niet meteen dat dat niet het gevolg is. Met jouw intenties kan je wel degelijk mensen heel erg kwetsen, dus ik hoop dat je je daarvan toch wel bewust bent. Er zijn echt een paar mensen hier weggegaan vanwege de "in hun ogen" te kwetsende opmerkingen.

Dus "Wiens verantwoordelijkheid is het als je iets de wereld in slingerd?"

Neem je ook je eigen verantwoordelijkheid? Ook al zijn je intenties de allerbeste? Jouw opmerkingen zijn voor sommige mensen gewoon heel kwetsend, en niet iedereen kan daar goed tegen.

Goed dat je er bij zet 'in hun ogen'. Vaak maken wij veel meer van bepaalde opmerkingen die ons raken... de zender heeft ze mogelijk anders bedoeld. Dus waarom niet navragen en zeggen wat het ons doet. Als je weggaat stop je de dialoog en dat is m.i. toch echt je eigen verantwoordelijkheid. Een 'psychische oorlog' hoeft niets kapot te maken. Daar zijn we zelf bij....
Hiermee wil ik niet zeggen dat je niet gekwetst kan worden. Maar vooral jijzelf bent degene die het 'helende werk' kan verrichten.

gast, kan je beschrijven wat voor jou onwaarheid is?

Ik zou het fijn vinden als die mensen zelf aangeven naar de betreffende persoon toe dat er over hun grenzen gegaan wordt. Nogmaals, zo kunnen we van elkaar leren toch? Wat hier soms gebeurt verschilt toch niet zoveel van ons gewone leven....?
Of hebben jullie geen strubbelingen met partners, collega's ed....

En ja, ik heb vaak genoeg gedacht om weg te gaan, blijkbaar is er iets wat me bindt.. Maar als ik wegga hoop ik niet dat het vanwege kwetsingen zal zijn... die neem ik dan trouwens toch mee, of ik bots er ergens anders weer tegenaan.
Wat ik de laatste periode en ook hier geleerd heb, is om veel meer naar binnen te gaan. De 'wat doet het me vraag' te stellen. Soms betekent dat ook dat ik niet meteen hoef terug te reageren na bv een voor mij kwetsende opmerking, maar mezelf daarin liefdevol probeer te omarmen. (niet makkelijk soms...)

Als wij af en toe gewoon de kans krijgen om tegen het balletje wat opgeworpen is te trappen, hoeft er misschien niemand een boeman te zijn...

Omdat het gewoon niet zo makkelijk is om er boven te gaan staan. Soms kun je je veel beter gewoon aanpassen aan degene die het gaat lezen, dan dat de hele wereld zich aan jou moet aanpassen.

Hoe komt het bij anderen over als je iets zegt?

Niet iedereen is sterk genoeg om hier ook iets van te zeggen. Weglopen is voor best veel mensen, nog steeds een natuurlijke reactie. Tuurlijk is het fijn, maar de realiteit is gewoon vaak anders.

Mee eens, maar sommigen trappen gewoon om het trappen. En daar wordt ik zo af en toe wel een beetje moe van.

heel mooi...

ja, bewust worden van je schaduw en er ruimte aan geven....

ja, natuurlijk is het ook goed onszelf deze vraag te stellen.

dat lijkt me een invulling van jouw kant. ze willen toch vast iets duidelijk maken....

Iets duidelijk maken doe je vooral toch door duidelijk te zijn. Dat tussen de regels doorlezen, en de steken onder water geven, vind ik juist helemaal niet duidelijk.

En hoe zeker ben je ervan dat ze ook echt iets duidelijk willen maken? Want volgens mij kijk je vooral naar jezelf en wat het met je gedaan heeft, zonder dat je de echte intenties van degene die het tegen je gezegd heeft, hebt doorgrond.

Als je dat zou willen doorgronden, dan zou je bij alles de vraag kunnen stellen: "Waarom vraag je dat, of waarom zeg je dat?"

Ik heb bij verschillende mensen dat hier wel eens gedaan (en daar heb jij volgens mij ook nog wel iets over gezegd, dat ik dat steeds vroeg), alleen maar omdat ik hun intenties wilde weten. Maar dan hoor je vaak geen antwoord, of leggen ze het niet uit. En dan weet ik dus gewoon genoeg, dat er bij die personen alleen maar wordt geschopt om het schoppen.

Als iemand niet kan uitleggen waarom die iets vraagt, dan is die helemaal niet op zoek naar het antwoord op die vraag.

ik lees je zin, en heb enkele vragen erover,

Hoe weet je dat er een onwaarheid/waarheid is?
Wat is een onwaarheid/waarheid?
Hoe is je wijze van helpen?

Ik vind Sylvia wel angstvallig stil in haar topic

Dat is waar!

Elk gedrag, elk woord is toch communicatie?
Het is een kunst om dat te kunnen vertalen en vooral de (behoeftige) mens achter de boodschap te zien. Tuurlijk is het fijn als mensen duidelijk communiceren, maar dat lukt toch niet altijd?
Ik vind jou zo stellig in je conclusies...mensen zijn toch niet alleen maar....schoppend om het schoppen, 'kwaadwillend'.
Zegt dit misschien ook iets over je eigen 'allergie' hiervoor?




Hier ben ik het trouwens niet mee eens, het is m.i. een aangeleerde reactie. Baby's kunnen heel goed primair reageren.

Totdat ze leren lopen

Dat heb ik ook niet gezegd . Wat ik zei is dat ik eerst achterhaal waarom ze iets vragen of zeggen, door het aan ze te vragen. En als daar dan geen antwoord op komt, trek ik mijn conclusies daaruit.

Zeker is niet iedereen maar aan het schoppen om het schoppen, maar er zijn er wel degelijk een aantal die dat echt wel doen.

Ga maar eens na hier, wie weinig van zichzelf laat zien, weinig antwoorden geeft over zichzelf en vooral vragen stelt, maar weinig beantwoord.

De mensen waar je dus geen dialoog mee voert, maar die een monoloog met jou voeren. Dat zijn de mensen waar ik het over heb. Gelukkig zijn er niet zoveel van, maar ze zijn er toch echt wel hoor.

Eigenlijk alles wat als waarheid verkocht wordt en het niet is.
De waarheid is niet te koop. Waarheid kan alleen gevoelt en ervaren worden. Zodra wij er een interprettie aan geven is het al geen waarheid meer.
Religies bijvoorbeeld pretenderen de waarheid te verkondigen. Dit alleen al is in mijn ogen een onwaarheid omdat de waarheid niet verkondigd kan worden. Mensen kunnen de waarheid alleen maar volledig zelf ervaren als ze in balans zijn zonder enige vorm van interpretatie of invulling.
De rest is gewoon onwaarheid.
We kunnen proberen de waarheid die we ervaren hebben te delen met anderen, we kunnen mensen wijzen op de manier hoe tot die waarheid te komen, maar we kunnen niet onze ervaring als waarheid verkopen. En zeer zeker niet de waarheid van een ander aannemen.

Een onbewoond eiland kun je alleen maar echt kennen als je er geweest bent omdat je het dan zelf ervaren hebt. Ga je terug naar de bewoonde wereld en je verteld erover dan is dit een onwaarheid voor de anderen omdat het jou interpretatie is. Mensen kunnen van jou verhaal een heel mooie illusie maken en dat door gaan geven aan weer anderen. En je weet hoe dat op school al ging met die verhaaltjes aan elkaar door vertellen.....op het eind klopte er al helemaal niets meer van. Als mensen dan zelf op zoek gaan naar dat eiland zullen ze het ws niet vinden omdat het er in hun gedachten niet uitziet als hoe het in werkelijkheid is.
Je kunt mensen ook direct vertellen hoe ze bij het onbewoonde eiland kunnen komen zodat ze het zelf kunnen ervaren. Deze mensen maken meer kans dat ze het vinden omdat hun gedachten nog niet met onwaarheden bezaaid zijn.

Tja, ik doe gelukkig ook nog wel eens iets anders dan alleen maar achter de computer zitten
Gister avond naar de film: the taking off Pelham 123 geweest.
En nu zit ik er ook al vroeg achter hoor, het is hier pas half 8.

Weet ik schat

Ik weet dat ik niet bepaald tactisch ben, iig niet op de manier van met handschoentjes aan iemand benaderen. Ik weet dat mensen zicht terug kunnen trekken als je een wat minder verfijnde opmerking plaatst. Maar ik weet ook dat er zoiets is als; zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Vroeger was ik zelf net zo; als iemand maar het idee gaf om mij op een niet zo aardige manier iets te gaan zeggen was ik al vertrokken. Maar ik heb ook geleerd dat ik niet weg liep voor de woorden van de ander maar voor mijn eigen gevoel dat het opwekte. En die neem je mee, net als Liesanne al zei, en zul je steeds weer tegen komen. Nu is het natuurlijk heel makkelijk om het buiten jezelf te projecteren. Het is de boze buitenwereld die dit doet en jij hebt er geen verantwoording voor. Ik ben er wel achter gekomen dat we er verantwoording voor dragen want zolang we het niet in onszelf zoeken zal het ons blijven achter volgen. En zal het steeds heftiger worden omdat het universum ons iets duidelijk probeert te maken wat we niet willen zien. Het wel in onszelf zien en er zelf verantwoordelijk voor zijn zal het pas doen weggaan.