Ik wilde nog een aanvulling geven op mijn vorige verhaal en hoe het zich verder ontwikkelt heeft.
Heel lang heb ik me op zitten winden hoe mensen zich ontzettend druk kunnen maken over een ander. En een ander is in dit geval mezelf. Nu ik (uiteindelijk) minder aan de mening van een ander hang en mezelf verdedig waar nodig, kom ik er steeds meer achter waar mijn eigen zwaktepunten hierin zitten en wat voor invloed dit heeft op mijn dagelijkse leven. Door mijn bi-zijn heb ik mezelf ingeprent niet te veel op te vallen, omdat mensen daar aanstoot aan konden nemen en als ik op de voorgrond trad, dan wist ik dat er opmerkingen over kwamen, omdat ik die verwachtte als "self-fulfilling prophecy" .. ik ben vaker boos geweest omdat ik dacht dat men het vaak express deed - iemand zo behandelen - niet begrijpend hoe je iemand bewust en welwillend wil kwetsen.
Maar nu ik me sterk voel en me afvraag waar ik me al die tijd druk om heb zitten maken, komen mijn gedachten hierover vrij. Ik doorzie verder hoe iemand in zijn eigen leven staat, wat de angsten zijn en hoe uniek je als individu kan zijn, iets wat ik tijden niet heb kunnen zien door de oogkleppen die ik teveel heb opgezet, waardoor ik teveel mijn eigen situatie zag. Af en toe voel ik me nog wel anders als iemand bepaalde reacties geeft, maar het doet niet meer zo een pijn, geeft af en toe nog wel boosheid .. maar het zwakt af .. ik ben blij dat ik bewust kan zeggen dat ik dit doorleefd heb, en er gewoon als persoon heel veel (geestelijk) van heb geleerd ..
Inderdaad .. je grootste angst is je grootste leerschool .. dit kan ik nu wel zeggen
