Help me alsjeblieft

Ok dus maak ik me ook geen zorgen. Ga in de USA op zoek naar een nieuwe steen die bij me past en anders in Nederland .... tada... here I come

En ik ben blij dat ik je dan even in mijn armen kan sluiten !!!

Maris,

Hoe gaat het nu? is er al enige verbetering?

Hey Hans, wat "toevallig", ik wilde net een update plaatsen.

Ik voel op de slaapkamer geen verschil, maar ik ben veel vermoeider, ik kom niet vooruit, terwijl ik van nature heel energiek ben, misschien zegt mijn lichaam op dit moment wel..stop!!!

Heb al 3 weken last van mijn rug en dan vooral mijn lies en de rugpijn is zo goed als weg sinds 2 dagen.

Alleen omdat ik zo moe ben overdag krijg ik overdag ook beelden door, gister lag ik op de bank en ik was gewoon wakker, maar was ineens als gevangene in een gevangenis, heel sober en ik liep met een witte schaal. Ik werd "Wakker" uit die gedachte en schrok, omdat ik alleen was met de kinderen.

Het lijkt wel of er iets uit moet bij mij of er juist in.

Dus of er verbetering is weet ik niet, er zijn gewoon dingen aan het veranderen, alleen het enige verschil is dat ik er anders mee omga, ik spreek vanavf nu mijn dromen uit, als ik aan iemand denk bel ik degeen op, als ik negativiteit of positiviteit bij iemand voel praat ik met diegeen en ik hou niks meer binnen kwa gedachten.

Hoi, oeps heb je berichtje gemist, ik heb hier ergens onder een update geplaatst, ik blijf maar dromen en dromen, kan me er altijd op verheugen, maar laatste tijd vind ik het eng.

Hoi Maris,

Je lichaam geeft een signaal. De vermoeidheid dwingt je min of meer om echt rust te nemen. Dus, luister naar het signaal. Niets mis mee, al zal je gezin het niet altijd toelaten.

Dus je rugpijn is over? Dat is wel mooi. Rugpijn is een indicatie voor een belasting. Je mag hier je probleem aan de orde stellen, en dat heb je gedaan. Zo is er een last van je schouders gevallen. Ook je besluit om je dromen en visioenen niet meer voor je te houden maar ook te vertellen zal hierbij zeker helpen.

Ik vroeg me af, woon je mss in een oud huis? Een huis waar vroeger allerlei gebeurtenissen zijn geweest waarvan jij nog de signalen opvangt?

Op zich is het een mooie gave, om iets te zien of te voelen en zo mensen te waarschuwen of te adviseren. Maar er zijn natuurlijk grenzen....

Ik heb ooit de tip gekregen en die vond ik ook heel mooi,
"het gaat er niet om wat je kwijt wilt, maar om wat je kwijt kunt"

Ik bedoel met mensen aanspreken eigenlijk dat ik mijn intuitie uitspreek en niet meer als een mak lammetje ja en amen zeg. Als ik over iemand droom zal ik diegeen dat ook nooit zeggen, mits het een leuke droom was.

Maar ik droom meestal op het moment iets gaande is en het zeg maar al telaat is. En onbekende mensen kan ik niet waarschuwen.

Ik woon in een gemiddelt oud huis, maar ikheb dit altijd al gehad alleen verdrukte ik dit dmv verdovende middelen. Die gevoeligheid, ik kan zelfs niet tegen de straling van de tv, ik word er zo irritant van.

Maar het onder woorden brengen en het een naam geven wat ik voel zou ik fijn vinden, niet om mezelf een stempel te geven, maar om een manier te vinden om er mee om te gaan.

Rust en aarden zijn nu de sleutelwoorden en hoe druk ik het ook heb, er zijn altijd momenten op de dag dat mij dat moet lukken, al ben ik bang voor de onderbuikgevoelens. Ontspan ik me volkomen dan zit er toch een blijvende energiebal.

Hm.. en hoe werkt dat met aangeboren afwijkingen, waaruit een spondylolisthesis is ontstaan?

Is dat dan maar ene teken dat ik een overbelast leven krijg (dit kan wel kloppen hoor!!!)

Weet ik niet. Wel ken in de mening van iemand die ik hoog aansla en een dergelijke vraag heb ik wel eens gesteld. Want ik ben zelf met COPD geboren. Volgens deze mening is het omdat ik eraan overleden ben in mijn vorge leven en te kort de tijd heb gehad om daar tussen de levens in te herstellen. Dus loop ik nu rond met een restant van dat vorige leven. Zou dat bij jou ook zo kunnen zijn?

Hm, het is wel zo dat ik er mee geboren ben..
Het alleen kapot heb geturd (kampioenschapsniveau)
Waardoor nu een algehele afschuiving (gelukkig niet progressief, tot nu toe maar kan altijd progressief worden bij verkeerde levensgewoontes, waaronder te zwaar worden, trampolinespringen of met twee benen tegelijk op de grond springen van een krukje af )

Een overblijfseltje van mijn vorige leven... hm..
Misschien had ik toen wel een open rug!!!

Zou dat dan een reden kunnen zijn waarom sommige baby's sterven bij geboorte? Nooit zo over nagedacht eigenlijk..

COPD.. Rook je wel dan?
Lastig, altijd ademnood..

Nee, ik rook niet en heb ook nooit gerookt, geen enkel trekje. Ik ben niet in ademnood, behalve bij astma aanvallen, verder merkt niemand iets aan me in de dgaelijkse dingen. Maar ik heb wel longemfyseem, astma en heb tuberculose gehad. Ik kan bijvoorbeeld met veel moeite een ballonnetje opblazen. Maar als je me tegenkomt merk je niets aan me. Door dagelijkse medicatie is het goed onder controle.

Ja, sport is gezond, maar bij topsport heb ik mijn twijfels; daar wordt het lichaam erg zwaar belast, tot over de grens.

Baby's die jong sterven, dat blijft ergens een raadsel. Interessant onderwerp.

Je komt wel eens tegen, dat de gedachte is, dat baby's die jong sterven, de ouders iets mee willen geven. Dat de ziel het al wel zo gepland had om alleen voor de geboorte en/of korte periode daarna op Aarde te komen.

Hoe voelen jullie je bij deze gedachte?

Sport is ook wandelen in de natuur
Of lekker zwemmen, spelen, eventjes spelen met kinderen, de trap op en af..
Allemaal sport, in een minder sportieve vorm..
Ik wandel dagelijks een dik uur, soms twee uur.. en vind het héérlijk..
Sindsdien ben ik zes kilo kwijt.. bewegen en regelmaat (is beter voor het rugafwijking als ik niet te zwaar ben / word)

Inderdaad, een interessant onderwerp...
Ik dacht altijd dat zij stierven om de ouders iets te leren..
Maar of dit zo is.... hmmm..

Ik denk dat kinderen hun ouders uitkiezen en hun leven en dus ook weten dat ze sterven bij de geboorte of eerder in de buik.

Volgens mij kunnen we hierover een apart topic openen.

Even terug naar dit topic: Hoe is het nu, Maris? Enige verbetering? Zo niet, dan zal ik kijken naar andere manieren om beter met je dromen en visioenen om te gaan.

Dat kan ik me heel erg goed voorstellen Maris. Ik ben me heel lang geleden ook eens verschrikkelijk kapot geschrokken van een verschijning aan mijn bed. Zo erg dat ik mezelf uit bescherming, meerdere decenia, heb afgesloten. De laatste tijd durf ik het weer wat toe te staan.

Dus angst snap ik, maar zoek hulp bij mensen om je te begeleiden. Het is zonde als je geen gebruik kunt maken van een gave door angst.

Het is wat Paulette hier zegt. Je hoeft niet te vrezen over wat je ziet. En ook de (nare) boodschappen die je krijgt zijn niet voor jou persoonlijk. Als je de angst overstijgt, kijk dan wat je er (positief) mee kunt doen.

Dank je voor de juiste aanvulling.