Heel kort te gaan. Kwam mijn huidige man (bijna ex man) tegen in 1992 in een kroeg in Amsterdam/ Ik was toen 30 en beiden hadden we een huwelijk achter de rug maar het voelde ok. Ja nu zeg ik ok want als ik beter naar mijn gevoel had geluisterd enzovoort....
Na 3 maanden zei ik joh wat denk je ervan als ik naar Berlijk kom. Daar woonde hij toen voor werk.
Hij was superblij en dus 24 december 1994 ging de truck met mijn zooi die kant op. Berlijn is geweldig en we hadden mooi huis.
Tja luisteren naar je gevoelens is 1 ding maar luisteren naar de gevoelens van anderen is een ander ding. Ik zal nooit zeggen had ik maar... maar oh hemel wat hadden mijn ouders, achteraf, gelijk.
In 1995 is onze zoon Max geboren, in Berlijn ja ja een Berliner. Ik was super gelukkig toen. Dont get me wrong.
Berlijn was na vier jaar over en toen terug naar NL. Voor een heel korte periode. want. St Maarten was daar. toen voor de Ballast Nedam... $$$$ hihi.. maar we hebben een geweldige tijd gehad. Toen Hans Max (de oudste) en mij van het vliegveld haalde had ik een deja vu. Dit is mijn thuis!
De jongste is hier geboren in 1998 en is denk hij de de enige roodharige St. Maartenaar is
.Tja toen was project over en bij Ballast moesten er heel veel mensen uit dus terug naar NL. Damn ben een jaar ziek geweest van heimwee naar dit gekke eiland. Het is raar maar je houdt van St. Maarten of je haat het. Geen gulden middenweg.
Maar goed terug in NL verhuist van Amstelveen naar Purmerend. prachtig plekje vlak aan de brug maar toch bleef St. maarten maar ook Berlijn trekken. We hadden vrienden hier en die kwamen ineens met een bedrijf dat overgenomen kon worden.
Hans heeft zich daar op gestort en nee niet over 1 nacht ijs, Zeker niet! Om het verhaal niet nog langer te maken, diegene die met dit bedrijf aan kwam heeft ons willens en wetens een loer gedraait. Bedrijf was al failliet en ze noemen zich nog steeds vrienden??
Vanaf het moment dat de jongens en ik ons weer bij paps voegden hier op het eiland ging het vreselijk mis.
Niet meer praten niet meer open enzovoort enzovoort.
tja en als er dan eens iemand is die wel aardig tegen je is dan ben heb je me... Foute boel dus. Dit was niet eens een langdurig iets maar meer een zogenaamd slippertje.. niet goed te praten zeker niet.
Nu 2009 4 jaar later de nodige aanvaringen en niet zachtzinnige aanvaringen later, heb ik dus als eerder gezegd. Nu is het over! Ik kan niet meer. Kies voor mijzelf!
Dit is voor mij zo'n enorme opluchting, dat ik weer mijn volledige zelf kan gaan zijn, en daarom heb ik merudi ook gevonden denk ik zomaar.
De mijnheer in de States heeft met de breuk tussen mijn man en mij niets te maken. Soms gebeuren er dingen die niet verklaarbaar zijn en ik kan dit ook niet verklaren.
Kan niet verklaren.
Het is goed zo!
En dat is wat er hier ook gebeurd. De jongens zijn rustig. Kan eindelijk weer met ze praten en dat is heel goed. Tuurlijik doe ik soms ook stomme dingen zoals ieder ander maar datis ook niet erg.
Ik koester elk moment en ik weet, als we terugkomen uit NL dat mijn plekje daar is en alles wederom om zijn plek valt.
Daarom ben ik ook op Merudi terecht gekomen.
Oef wel lang verhaal maar moest er dus toch even uit
Liefs B
