DutcheSsS Wie wil aub mijn foto lezen??

Hoi Dutchess,

Ik heb nog verder niets van je gelezen op het forum, dus ik vroeg me af of je nog interesse in een lezing hebt.

Haii,
Ja, sorry ben me aan het inlezen hier haha.
Zal me zo even voorstellen, maar ben zeker nog geïnteresseerd.

In dat geval probeer ik het even . Wel helaas een onduidelijke foto, maar we zullen wel zien wat er bovenkomt. Ik hoor graag wat er wel / niet klopt.

Soms is het moeilijk voor je om dingen te doorgronden. Dan gaan ze boven je pet en snap je er niets meer van. Zeker wanneer er heel veel gebeurd en veel dingen een rol spelen. Dan overzie je het niet meer.

Je bent heel gevoelig en pikt allerlei energieen op. Lijkt me heel moeilijk om mee om te gaan voor je.

Je hebt een zachtaardig karakter en doet alles met de beste bedoelingen. Iemand bewust pijn doen, is ook echt iets wat jij niet kunt.

Je bent onderzoekend en nieuwsgierig. Wil altijd alles weten en staat altijd vooraan te kijken als er iets gebeurd.

Soms ben je afwezig en er met je hoofd niet bij. Dan gaan de dingen helemaal langs je heen en zit je in je eigen wereldje.

Je hebt moeite met direct en persoonlijk contact. Mensen begrijpen je niet altijd, maar jij hun ook niet.

Je hebt moeite om met kritiek om te gaan en dan wil je het liefste wegduiken. Je hoort het liever niet en vind het moeilijk.

Ok dit was mijn lezing. Ik hoor graag wat er wel / niet klopt.

Hey bedankt voor je reactie! Dat puntje van kritiek is dus wel een belangrijk puntje voor jezelf om aan te werken, maar dat had je zelf ook al door .

Bij deze een wat duidelijkere foto.

Jazeker, al gaat het met kleine stapjes, ik blijf ermee aan de gang

Hallo DutcheSsS,

Ik vind de foto erg bewerkt maar ga toch kijken of het me lukt..

* Je bent erg gesloten, het kost me moeite om binnen te komen in jouw energie

* Hardheid in je blik maar tegelijk ook kwetsbaarheid. Jouw zachtheid en vertouwen heb je verscholen achter een muur. Mensen hebben je teleurgesteld en gekwetst.

* Een zoeken naar wie je werkelijk bent en wat je belangrijk vindt, waar je voor staat. Je hebt heel veel kracht in je, je komt er wel, alleen is de weg er naar toe even afgesloten lijkt het door je verdriet en je pijn. Geef het tijd om te helen en wees lief voor jezelf

* Het gezicht dat ik zie op de foto toont heel weinig emotie; lijkt op een masker waarachter je verbergt. Glimlach eens en krijg een glimlach terug, bouw een muur en er doemt er nog 1 op voor je neus. Komt in mn hoofd de zin op "als je blijft doen wat je deed dan krijg je wat je kreeg" Wat ik bedoel is omring je met positiviteit en wees lief voor jezelf en anderen dan krijg je dit terug.

* Hmmm eens kijken naar je gezondheid... ik krijg als eerste wat druk te voelen linkerkant onderkaak (misschien een ontsteking of kies waar je last van hebt) verder een soort van hartkloppingen alsof ik angstig ben weggerend voor iets en zit bij te puffen. Wat zit jou op de hielen? Waar ben je bang voor?

Lieve DutcheSsS, ik stuur je een zonnestraal en liefs toe. Laat maar weten wat je van mijn lezing vindt en of het klopt of niet.

Dat is zwaar wat je achter de rug hebt, maar je bent er van "weggerend". Is het niet mogelijk om je ex te ontmoeten, een brief te sturen is er familie van hem, vrienden misschien die een adres hebben? Het blijft door je hoofd malen en geeft je niet echt rust. Zoals het gegaan is maakt dat je het niet kunt afsluiten. Heb je ook gevraagd HOE die mensen weten dat hij overleden is? Is het een veronderstelling of een weten van die mensen? Probeer de stap naar hem te zetten en duidelijkheid te verkrijgen. Als een gesprek / contact met hem er niet in zit zou je kunnen kijken of er een manier is om het voor jezelf af te sluiten via bijvoorbeeld een mooi ritueel.

Heel veel sterkte, lieve meid.

Ja, het is heel moeilijk voor me het af te sluiten. Ik wil nog zoveel zeggen er is zoveel gebeurd. Ik ken wel familie van hem, zit er notabene mee op een forum. Alleen niemand wil me iets zeggen of wat dan ook. Hij komt uit een kermisfamilie en ze hebben ook iets met indianen etc. De ene helft, waar ik mee op t forum zit, mogen me wel, die wonen ook gewoon in huizen. De wagenkant, waar mijn ex bij zit...die mogen me niet...er was vanuit hun de angst dat ik hun toppertje uit het wagencircuit zou halen en dat hij ook gewoon een huisje/boompje/beestje op zou bouwen. Dit is nooit mijn intentie geweest...ik wil gewoon bij hem zijn...in een huis of een wagen is mij om het even...maar goed...blijkbaar zit dat er dus niet in...ik denk dat ik het ritueel binnenkort maar eens moet proberen. Zal er binnenkort naar gaan zoeken.

De mensen die zeggen dat hij overleden is, kennen hem niet persoonlijk...die hadden dromen gehad en visioenen etc. waarbij mijn nekharen recht overeind stonden. Waren meerdere individuele mensen die elkaar ook niet kenden. Maar ik wil/kan het niet geloven...die andere helft van zn familie had mij dat dan wel verteld vermoed ik...

Heb je ook gevraagd waarom ze (die familie die op het forum zit en in huizen woont) je niets willen zeggen over hem?

omdat dat van de anderen niet mag. En als ik dan in ene contact met hem heb, weten ze dat t van hun komt en dan hebben die ook weer ruzie. Ofzoiets

Dat is knap ingewikkeld. Het is een zeer hechte gemeenschap dus.

Weet je..in liefde en oorlog is (bijna) alles geoorloofd. Is het niet een idee om naar die familie te gaan die er zo fel op tegen is? Een open gesprek voeren over je gevoelens voor hem en te laten weten dat je hem niet wilt afnemen?

Andere vraag.. maar die is best persoonlijk alle begrip als je die niet beantwoord; Heb jij of heeft hij het uitgemaakt en is er wat te doen aan de reden van de breuk?

Hmm ik zit te wikken en te wegen over wat ik kan vertellen hier in het openbaar...kan het je wel via pm vertellen. (Toch uit een soort respect naar zijn familie en hem toe )Maar in het kort probeer ik het even uit te leggen.

Mijn ex is iemand met een heel groot verleden en heeft zich daar moeilijk in staande gehouden en is alles binnen gaan vetten. Ik heb hem ontmoet op een forum. Hij wordt heel erg beschermd door zijn fam. om verschillende redenen. En als we realistisch zijn, kunnen hun niet voelen wat wij voor elkaar voelen/voelden. Dus dat was een grote barricade. Hij mocht ook geen relatie hebben. Toentertijd was ik 15. Ik werd 16 en tussen hem en mij ging het ontzettend goed al zagen we elkaar praktisch gezien bijna nooit. Veel msn, veel praten. Hij heeft mij met veel geholpen en ik begon door zijn muurtje heen te breken. Stukje bij beetje vertelde hij mij zijn verhaal. Heel heftig kan ik zeggen. Hij had een wond op zijn heup, redelijk diep, hij was tijdens het stoeien met zijn broertje op zijn heup gevallen. Het ging compleet ontsteken, hij viel vaak flauw en was viavia aan morfine gekomen. Hij at amper etc. Uiteindelijk heb ik hem zover gekregen het te vertellen omdat het echt slecht met hem ging.
Daarna werd de band tussen zijn familie en mij iets beter. Ze stonden bij me in het krijt dus moesten voor hun gevoel wel aardig doen. Hij kwam in het ziekenhuis terecht, heel veel operaties, kunstmatig in slaap gehouden (het was in het bot gaan ontsteken of iets). Uiteindelijk werd hij wakker gemaakt en moest gaan revalideren. De eerste tijd had hij last van geheugen verlies. Hij krijg zijn lap om tijd te doden. Na een week of 3 was hij weer bij de tijd. Hij verveelde zich ontzettend en sprak met niemand over wat hem bezighield. Alleen met mij.
Als hij pijn had, als hij zat te denken. Alles kwam naar mij. (In die tijd had ik gedoe met jeugdzorg, woon sinds mn 14e niet meer thuis door allerlei redenen) Ik kon niet zoveel op msn, waar ik woonde mocht het niet en in de weekenden thuis leverde het de nodige strijd en klappen op.
Alles wat zijn familie moest weten, qua medicatie/pijn/hoe hij zich voelde. Ging via mij, hup weer op msn om alles uit te leggen. Ik zat dagenlang van 8 's morgens tot 's avonds laat of 's nachts achter de pc.
Hij kreeg zijn geheugen terug en doordeweeks als hij niet met mij kon praten, lag hij te denken, over zijn verleden. (Sexuele dingen etc.) Hij realiseerde zich dat zoveel een leugen was en raakte ik vermoed nog verder getraumatiseerd. Hij zat vast in een web en zag geen uitweg. Via zijn beste vriend heb ik toen vernomen dat hij geprobeerd had zelfmoord te plegen. Ik over de rooie en wilde naar munchen gaan want daar lag hij. Dit mocht niet van de fam. Zij weigerden mij te vertellen waar hij was etc.
3 dagen later de volgende zelfmoordpoging. Ik was compleet gebroken. De emoties, de tijd die er al in had gezeten, ik kon er praktisch gezien met niemand over spreken. Ik zakte in een depressie en hij snauwde me af. Ik sprak te psychologisch, het kwam toch niet goed, alles was gericht op de dood. Uiteindelijk zei ik maar niks meer....uit angst voor zijn reactie. Hij heeft in vlagen het meerdere malen uitgemaakt etc. Daarna was het ja men ik kom er niet uit, maar dat ligt niet aan jou. Anderen op het forum waar ze niet zoveel van het verhaal wisten als ik, plaatsten gedichten, kaarsjes etc.
Ik heb 1 gedicht geschreven waar mijn hele gevoel uit naar voren kwam alle liefde die er zat en wat ik wenste voor de toekomst van ons samen. Het ging langzaamaan beter met hem. Hij begon me kwalijk te nemen dat ik er niet genoeg was en hij afstand proefde tussen ons. Ondertussen had ik al meerdere mails van de familie gehad dat ik een egocentrisch kutwijf was etc. Ik brak en wist het niet meer. Uiteindelijk stuurde hij me weer een mail en vertelde dat hij wilde stoppen met me. Ik heb hem toen een paar vragen gesteld die ik al die tijd had laten rusten.

er waren namelijk een aantal dingen waarvan ik wist en voelde, dit klopt niet, dit kan niet etc. Hier werd hij boos om en gaf deels ontwijkend antwoord.

Ik heb toen een gedicht geschreven over wat ik voor hem voelde met een nummer erbij. Dat ik heel veel van hem houd ( Because you loved me - Celine Dion) Omdat hij mij ontzettend geholpen had in de tijd daarvoor.
Ik snapte niet waarom we er niet over konden praten en alles zo moest.
Toen kwam de aap uit de mouw, men ik wil je geen verdriet meer doen. Daarvoor houd ik teveel van je.
En voor ik het wist, waren ze van het forum verdwenen, e-mail adressen werkten niet meer, hoorde via via dat ze een andere e-mail hadden etc.
En dat is hoe het toen geindigd is...al vermoed ik dat vooral zijn familie een flinke vinger in de pap heeft gehad...
ik weet niet...alleen nu ruim een jaar na dato...loop ik er nog steeds mee...

Lieve Mandy,

Dat is een hele zware tijd geweest. Je hebt heel veel geinvesteerd qua tijd en gevoel en niet in alle openheid van deze liefde kunnen genieten. Zoals ik het lees had zijn familie heel grote invloed op zijn doen en laten maar ook hijzelf had grote psychische problemen en koos ervoor om de regels van zn familie te gehoorzamen. Ik snap heel goed dat je liefde voor hem heel groot is maar als hij niet van zichzelf houdt kan hij niet van een ander houden. Dan moet hij eerst daarmee aan de slag en pas daarna kan hij zich openen en je volledig toelaten. Ik begrijp dat alle wegen naar hem toe zijn afgesloten. Ik neem aan dat jij niets veranderd hebt aan je mailadres en MSN? Dat betekent dat hij contact kan opnemen als hij dat wil. De bal ligt bij hem en dat is heel erg moeilijk om je bij neer te leggen. Koester hem en de tijd samen in je hart maar blijf niet aan hem vasthouden; open je ook voor anderen. Tijd heelt echt alle wonden al voelt dat nu niet zo. Heel veel sterkte lieve meid.

Dankjewel lieve Maryssa, ik vind je een hele lieve en warme vrouw!

Ik heb niets veranderd dat klopt, het is moeilijk, maar ga verder met mijn leven. Al blijft het in relaties moeilijk. Dankjewel voor je tijd en lieve, wijze woorden!

Lieve Mandy,

Het is graag gedaan; en je allemaal van harte gegund. De liefde komt vanzelf op je pad in welke vorm dan ook.

Liefs en ik toost je toe vanaf hier met mn glas koude rosé...OP DE LIEFDE!