Er is al veel over gezegd. Ik zie af en toe door de bomen (lees bollen…) het bos niet meer…. Ben ik hier ineens op heilige grond beland?
Engelmens lijkt een 'begrip' te worden terwijl het een door Nims zelf bedachte term is. (zoals je zelf toch zegt Nims, je zei: 'de naam engelmens is gekozen vanuit mijn eigen begripsvorm'). Ineens is een engelmens te scannen door het zien van een voorwerp bij het hart. ( hierboven nagevraagd …)
Nou, respect voor wat je kan waarnemen en kan weergeven op papier -Hans- en respect voor de lijntjes die jij met boven kan hebben Nims, maar deze bevindingen en conclusies gaan er bij mij niet zo makkelijk in.
Dus vraag ik me af, ben ik nou zo ongelovig of zijn anderen zo góed gelovig? (om maar een variant te noemen op 'ben ik nou zo slim of zijn jullie zo dom'
) Wat is hier gaande? Hoe is het mogelijk om te praten over (kenmerken van) de engelmens en de 'voorwerpen' en hoe kan je ineens weten wie hier wel/geen engelmensen zijn als je waarschijnlijk tot voor kort nog nooit van het bestaan van engelmensen had gehoord?Toen ik voor de eerste keer dat rijtje namen engelmensen zag, was in eerste instantie mijn verbazing groot, maar ik voelde vooral een soort van (authentiek ?) verdriet….iets in me zei dat dit zo niet de bedoeling kan zijn… maar ja, wat is dat ‘iets' en wie ben ik om dat te zeggen…..
Tot mijn verbazing breidt deze rij zich nog steeds uit….. en dat zou allemaal geen toeval zijn? Is Merudi de plek waar ‘engelmensen’, ‘engelen’ of ‘lichtwerkers’ of hoe je het ook kunt noemen samenkomen? Voor mij is het allemaal geen gesneden koek.
Lijkt het allemaal wat ‘normaler’ te worden en zou dat een goed teken zijn…? Het verontrust me juist als mensen minder kritisch reageren….(wat ik bemerk)
Toegegeven: misschien ben ik ook benieuwd of er bij mij een voorwerp te zien is, maar wil ik dat eigenlijk wel weten? Waarom zou ik dat nodig hebben… Wil ik dan ook graag mijn naam in een rijtje zien staan? Zou dat iets veranderen...? Hoor ik er dan ook 'echt' bij?
Voor mijn gevoel heeft het allemaal met het zoeken naar bevestiging te maken. Misschien geeft het krijgen van erkenning vooral vleugels… Ja, ook ik wil graag bevestigd worden, erbij horen….. herkend worden, ertoe doen. En ja, het is fijn als iemand een engelenenergie o.i.d. bij je herkent…… maar zijn het (eerlijk door mezelf toegegeven) vooral niet een heleboel veren in m’n kont……?
Willen wij allemaal niet graag horen dat we belangrijk zijn, dat we goed genoeg zijn, bij onze ‘naam’ genoemd worden…
Mocht ik vóórdat ik me kan laten scannen ook al niet weten dat ik een ‘engel’ bent, een kind van het licht…? En is het niet vooral onze taak om op weg te gaan en te groeien naar naamloosheid…nederigheid….je werkelijke waarde onuitgesproken meedragen in je hart en die vooral uitdragen……
Ik wil niet zeggen dat we als mens elkaar niet hoeven te bevestigen of waarderen, en natuurlijk is dat ook fijn, maar ik denk ook dat het goed is hierin bescheiden te blijven. Dat is eigenlijk wat ik nu juist zou verwachten of wensen in een kring van mensen die zich met spiritualiteit bezig houdt.
Ik weet dat velen zeggen, het gaat niet om meer of minder, beter of verder…toch voel ik dat wel…of is dat nou mijn eigen blinde vlek? Begrijp of lees ik de teksten (over de engelmens) niet goed? Ik geloof niet in een uitzonderingspositie en dat mensen hierdoor een bepaalde taak zouden hebben… ik kan niet zien dat mensen niets meer te leren zouden hebben, ik ervaar het niet zo.
De religieuze of spirituele mens is voor mij vooral een kwetsbare mens op zoek naar zingeving in het onzekere bestaan…. Want wat is nou zeker….
Lekker om af en toe even te vliegen, maar we staan ook met beide benen op deze aardbol….
