Uitspraak Justitie: Jeugdzorg. Help?

Ik ben zelf erg geschokt...
Justitie heeft zo juist een uitspraak over mij gedaan, omdat ik regelmatig agressief gedrag vertoon. Ze vinden dat ik serieus hulp nodig heb. Dus ze schakelen de jeugdzorg weer in.

Weer? Ja, weer.

2 Jaar geleden, scheen ik ook agressief gedrag te vertonen. Dit was onder druk van school en problemen thuis. Daarbij begon mijn paranormale deur actief te worden, waardoor ik me erg raar voelde. Ik was snel aangebrand.
Het was toen ernstig uit de hand gelopen... Ik heb gevochten.. Gevochten met mijn eigen moeder. Ik kan mij niet meer herinneren wat de reden was... Maar de politie werd toen in geschakeld. Er werd toen alleen maar een aantekening gemaakt, maar het werd mijn ouders aangeraden om hulp te zoeken. Ze stelden de Jeugdzorg voor. Ik vond toen die tijd zelf ook, dat ik ernstig te ver was gegaan. Wat de reden toen ook was, dit kon niet langer. Ik stemde er bij in, om hulp te nemen. Ik ging met vol moed naar de eerste sessie, maar dit werd echt een ramp.
Het werd mij verteld, dat ALLES mijn schuld was. Inclusief mijn verleden. Het was mijn schuld, dat mijn biologische vader ging drinken. Het was mijn schuld dat hij ons in elkaar sloeg. Het was mijn schuld, dat mijn moeder in geld problemen raakte. Het was mijn schuld, dat ze gingen scheiden. Het was mijn schuld.. Alles was mijn schuld.. MIJN schuld! Het was mijn schuld dat ik gepest werd vanaf de 2e groep. Het was mijn schuld dat ik een taal achterstand had. Het was mijn schuld, dat ik niets durfde. Het was mijn schuld dat ik op school, meerdere keren in elkaar was geslagen. Alles was mijn schuld.
Toen ze dat zei, barstte ik in tranen uit. Ik geloofde het.. Ik kreeg een ongelofelijk negatief zelfbeeld. Ik vond mezelf vies, ik vond mezelf walgelijk. Het liefst, wou ik weg zijn, weg van iedereen, zodat ik niemand nog wat aan kon doen.

Tot dat, ik er zelf echt diep over na dacht. Hoe kan een pas geboren kind, dat nog niet eens kan lopen, iets verrichten? Was het nou wel, echt mijn schuld?
Dit maakte mij ernstig kwaad. Kwaad op haar, maar ook kwaad op mezelf. Nog steeds had ik een zwart zelf beeld. Nog steeds was ik overtuigd dat het mijn schuld was, maar NIET alleen maar mijn schuld. Ik was er van overtuigd, dat ik voor een deel schuldig was.

De waarschijnlijk laatste sessie kwam in zicht. Ik was van binnen, helemaal dood. Ik was een zoutzak. Ik durfde nog nauwelijks met iemand om te gaan, bang dat ik hen iets aan deed. Ik moest een thermometer in vullen. En de graden, waren de levels van mijn woede en agressie. Daar tegen moest ik een tegenpool verzinnen. Iets wat ik zou kunnen doen, om dit tegen te gaan. Ik vulde dit rustig in. Leverde het in, maar.. zij keurde het af. Ze vond dat ik het in me moest houden. Dat ik het niet moest uiten dat ik boos was. Ik stemde daar, levenloos bij in.

Ik heb dit ruim 2 maanden vol gehouden. Daarna, barstte ik los. Alles kwam er uit, in 1 keer. Dat was de ergste jaar van mijn leven. Ik heb me nog nooit zo.. rot gevoeld..

En nu valt het in herhaling.. Ik weet dat ik wat moet doen met mijn agressie.. Maar ik wil niet, nogmaals dit mee maken.. Ik wil niet nogmaals, sterven.

Ik heb ook ervaring met jeugdzorg, en die is niet echt geweldig nee. Lieve Hakuoro ik hoop dat je de kracht in jezelf vindt om je agressie om te zetten in positieve energie.

Als ik mijn boosheid voel boven komen neem ik een mattenklopper en ga de bank van stof ontdoen, of ga zingen. Voor mij helpt het, maar ga iets doen lieverd.

Heel veel sterkte.
Edi