Omdat je vergeet, dat wij ook mensen zijn. Dan wel engelmensen, maar nog steeds mensen. Wij hebben ook onze eigen problemen. En je kan niet iemand anders problemen op lossen als je er zelf diep in zit. Dat zou het zelfde zijn als: Je beste vriend valt met een diepe ravijn. En jij springt hem achter na om hem te helpen. Uiteindelijk zijn jullie er beide niet beter van.
Klinkt misschie plost terug getrokken. Maar toch is het wel zo. Wij hebben ook onze eigen problemen. Maar als je 1 persoon helpt, wilt niet zeggen dat je alleen hem helpt. Uiteindelijk hebben meerdere mensen uit zijn omgeving er profijt van. Dus uiteindelijk help je die ook. En dan is het niet 1 persoon, maar misschien wel 20.
Zelf probeer ik het redelijk groot schalig aan te pakken. Al heb ik maar een leeftijds groep. Het is toch een groot deel van onze bevolking: Tieners. Ik probeer dit dus, door middel van een website/forum. Al loopt dit nog niet geweldig, het komt nog wel.
Ik richt me zowiezo al vanaf het begin op mijn leeftijd genoten, simpel weg omdat ik weet wat er in hun koppies rond gaat. Maakt het voor mij makkelijker. Toen ik nog op de basis school zat, begon ik hiermee. Een vriend van mij, had kanker. Voor hem is het toen moeilijk geweest om tot de 'kring' te behoren. Ik heb hem toen een end op weg geholpen. Ook hier, help ik niet alleen maar hem, maar ook de anderen. Ik help hun aan een nieuwe vriend.
Daarna, in groep 8, ik leerde via internet/msn een meisje kennen. Haar naam is Kim. Een jaartje ouder dan mij. Ze had zelfmoord neigingen, was autistisch, had nauwlijks vrienden. Ik ben toen een ander halev jaar met haar bezig geweest. Ze heeft nu geen zelfmoord neigingen meer, wat niet alleen goed voor haar is. maar ook de mensen om haar heen. Autistisch is ze nog steeds, valt vrij weinig aan te doen, behalve constant moed in spreken. Ik heb haar wat vrijer in de communicatie gemaakt, haar laten durven te zijn wie ze is. Ze heeft nu aardig wat vrienden, weet ondertussen hoe ze bij hen moet gedragen.
Ze was een handvol voor me. Echt een hand vol. Rond die tijd had ik ook mijn problemen. Mijn bio logische vader eisde plots de voogdij. Rechtzaken e.d. Je weet hoe dat gaat. Uiteindelijk kost het alleen maar geld. Toen ik haar geholpen had, kwam ik er achter, dat ik meer had gedaan, dan wat ik op dat moment kon doen.
Het heeft toen gewoon mijzelf beschadigd. Onder andere emotioneel. Ik kropte alles op, omdat ik er voor haar wou zijn. Ik had geen echte vrienden meer, omdat ik constant mijn tijd aan haar gaf. Daarbij, werd de band tussen mijn ouders belabberd. Omdat ik nauwlijks een kik gaf.. Tja hoe leg je dat uit.
Maar het komt er op neer. Dat een klein schalige hulp, iets heel groots kan aanrichten. Het lijkt onschuldig, maar het maakt een wereld van verschil.