En hiermee is misschien het meest volkomen uitgedrukt mijn levensgevoel: ik rust in mijzelve. En dat mijzelve, dat allerdiepste en allerrijkste in mij, waarin ik rust, dat noem ik 'God'.
Etty Hillesum 1914-1943
'Word, die je bent' krijgt Etty Hillesum als opdracht van haar leermeester en minnaar Julius Spier. Dat is precies wat deze jonge joodse vrouw tijdens de extreme omstandigheden van de Tweede Wereldoorlog doet. Ze blijft trouw aan zichzelf en is daardoor tot op de dag van vandaag een licht voor velen. Haar dagboeken en brieven getuigen van haar geestelijke bewustwording.
lees verder- http://www.mystiek-mediapastoraat.nl/doc...mp;docId=200641
28 maart 1942:
Dit verdriet moet je in jezelf alle ruimte en onderdak verschaffen, die het toekomt en op die manier zal het verdriet in de wereld misschien verminderen, als iedereen draagt, eerlijk en loyaal en volwassen draagt wat hem wordt opgelegd, Maar als je het verdriet niet het eerlijke onderdak verleent, maar de meeste ruimte openstelt voor haat en wraakgedachten, waaruit weer nieuw verdriet voor anderen geboren zal worden, ja dan neemt het verdriet nooit een einde in deze wereld en zal zich steeds vermeerderen.
meer citaten: http://www.ettyhillesumcentrum.nl/index.php?mainmenu=7&submenu=43
Etty Hillesum
Delen:
gast
apr 15 '09
Ja mooi, en een heel inspirerende vrouw. Ze staat in de happinez van afgelopen keer.
liesanne
apr 15 '09
ja, heb ik gelezen. 
idd heel inspirerend...
nog een citaat...
'Diep in iedereen huist iets barbaars, sluimert geweld en blinde hartstocht, liggen angst, paniek en lafheid op de loer. Maar wie heeft de moed zichzelf recht in de ogen te kijken, zich achter het decor te begeven en de confrontatie aan te gaan met zijn bijbedoelingen en door te dringen tot de grond van zijn wezen? Wie durft heel bewust het onmenselijke deel in zichzelf tevoorschijn te roepen en het onder ogen te zien? Wie kan beweren dat hij met dat barbaarse deel in zich een heftige strijd heeft gevoerd, ermee in het reine is gekomen en het onschadelijk heeft gemaakt?
Etty Hillesum is zich al vroeg bewust geweest van de noodzaak om zichzelf zonder de minste zelfvoldaanheid te bekijken, om zich tegenover ‘het tuig’ niet op te stellen als tegenover individuen met wie wij absoluut niets gemeen hebben, maar ze eerder te zien als spiegels waarin we onze eigen ondeugden vergroot zien.'
Etty Hillesum:
‘En die rottigheid van de anderen zit ook in ons. En ik zie geen andere oplossing, ik zei werkelijk geen andere oplossing dan in je eigen centrum in te keren en daar uit te roeien al die rotheid. Ik geloof er niet meer aan, dat we in de buitenwereld iets verbeteren kunnen, wat we niet eerst in onszelf moeten verbeteren. En dat we het alleen in onszelf moeten zoeken en nergens anders.’
(http://peterdemaan.web-log.nl/peterdemaan/2008/04/citaten---9---e.html)
idd heel inspirerend...nog een citaat...
'Diep in iedereen huist iets barbaars, sluimert geweld en blinde hartstocht, liggen angst, paniek en lafheid op de loer. Maar wie heeft de moed zichzelf recht in de ogen te kijken, zich achter het decor te begeven en de confrontatie aan te gaan met zijn bijbedoelingen en door te dringen tot de grond van zijn wezen? Wie durft heel bewust het onmenselijke deel in zichzelf tevoorschijn te roepen en het onder ogen te zien? Wie kan beweren dat hij met dat barbaarse deel in zich een heftige strijd heeft gevoerd, ermee in het reine is gekomen en het onschadelijk heeft gemaakt?
Etty Hillesum is zich al vroeg bewust geweest van de noodzaak om zichzelf zonder de minste zelfvoldaanheid te bekijken, om zich tegenover ‘het tuig’ niet op te stellen als tegenover individuen met wie wij absoluut niets gemeen hebben, maar ze eerder te zien als spiegels waarin we onze eigen ondeugden vergroot zien.'
Etty Hillesum:
‘En die rottigheid van de anderen zit ook in ons. En ik zie geen andere oplossing, ik zei werkelijk geen andere oplossing dan in je eigen centrum in te keren en daar uit te roeien al die rotheid. Ik geloof er niet meer aan, dat we in de buitenwereld iets verbeteren kunnen, wat we niet eerst in onszelf moeten verbeteren. En dat we het alleen in onszelf moeten zoeken en nergens anders.’
(http://peterdemaan.web-log.nl/peterdemaan/2008/04/citaten---9---e.html)
gast
apr 15 '09
Echt zo mooi en zo waarachtig. Wie durf te zeggen; dat wat ik zie in de wereld zit ook in mij.
En ook al verbaasd het je soms nog zo erg waar mensen toe in staat zijn, je kunt niet anders dat het in jezelf terug vinden want wat je niet in je hebt zie je niet in de spiegel terug.
En ook al verbaasd het je soms nog zo erg waar mensen toe in staat zijn, je kunt niet anders dat het in jezelf terug vinden want wat je niet in je hebt zie je niet in de spiegel terug.
liesanne
apr 12 '10
Hoewel ik veel over Etty Hillesum had gelezen en gehoord, had ik haar dagboek zelf nog niet eerder gelezen.... Ik ben nu bezig met 'Het verstoorde leven', wát een mooi boek!! De herkenning is groot. Haar gedachtegoed staat heel dicht bij dat van mij. Ik herken ook zó de stemmingswisselingen die ze beschrijft....zelf schreef ik daarover dagboeken vol. 
Ik zal binnenkort nog eens wat mooie citaten plaatsen.
Ik zal binnenkort nog eens wat mooie citaten plaatsen.
liesanne
apr 13 '10
´…wij dragen alles in ons en de omstandigheden zijn toch niet doorslaggevend, nooit, omdat er immers altijd omstandigheden zullen zijn, goede en slechte, en het feit van de omstandigheden, de goede en de slechte moet men aanvaarden, wat niet belemmert, dat men zijn leven er aan kan wijden de slechte te verbeteren…..en men moet beginnen bij zichzelf, iedere dag opnieuw bij zichzelf.´
(3 juli 1942)
(3 juli 1942)
liesanne
apr 14 '10
En zeer, zeer bescheiden zijn …. En steeds eenvoudiger worden. … Niet alleen voor je zelf, in je stille en beste momenten die eenvoud en wijdte in je voelen, maar ook in je dagelijkse leven, geen sensaties om je heen uitstrooien, niet interessant willen zijn.
(1 april 1942)
liesanne
apr 21 '10
Men hoeft zijn onrust en zijn treurigheid niet te verstoppen, men moet ze dragen en verdragen, maar men moet zich er niet zo geheel aan overgeven, alsof er niets anders op de wereld meer bestaat.
En zo moet het toch zijn? Dat men z’n eigen somberheid, treurigheid of wat ook niet wreekt op anderen door onvriendelijkheid? Wanneer wij lijden, hoeven we anderen toch niet mee te laten lijden? Wanneer op dit punt eens de opvoeding der mensheid ter hand genomen werd.
(11 juni 1942)
En zo moet het toch zijn? Dat men z’n eigen somberheid, treurigheid of wat ook niet wreekt op anderen door onvriendelijkheid? Wanneer wij lijden, hoeven we anderen toch niet mee te laten lijden? Wanneer op dit punt eens de opvoeding der mensheid ter hand genomen werd.
(11 juni 1942)
liesanne
apr 22 '10
Ik wilde alleen maar dit zeggen: de ellende is werkelijk groot en toch loop ik dikwijls, later op de avond .. met een veerkrachtige pas langs het prikkeldraad en dan stijgt er altijd weer uit mijn hart naar boven .. dit leven is iets prachtigs en iets groots, we moeten nog een hele nieuwe wereld opbouwen later - en tegen iedere wandaad en gruwelijkheid te meer hebben wij een stukje liefde en goedheid te meer tegenover te stellen, dat we in onszelf veroveren moeten. We mogen wel lijden, maar we mogen er niet onder bezwijken.
(Brief 3 juli 1943)
liesanne
apr 29 '10
ja hè..
Als je maar beluistert het eigen ritme wat er in je is en volgens dat ritme probeert te leven. Beluisteren, wat er opstijgt uit jezelf. (....)
De enige zekerheid hoe je moet leven en wat je moet doen, kan toch alleen maar opstijgen uit die bronnen, die daar bij jezelf in de diepte borrelen.
(12 dec 1941)
http://www.youtube.com/watch?v=iw1Fj4qx-w0&feature=related
Als je maar beluistert het eigen ritme wat er in je is en volgens dat ritme probeert te leven. Beluisteren, wat er opstijgt uit jezelf. (....)
De enige zekerheid hoe je moet leven en wat je moet doen, kan toch alleen maar opstijgen uit die bronnen, die daar bij jezelf in de diepte borrelen.
(12 dec 1941)
http://www.youtube.com/watch?v=iw1Fj4qx-w0&feature=related
liesanne
mei 4 '10
Nooit resigneren, nooit vluchten, alles verwerken, dan maar lijden, dat is ook niet erg, maar nooit, nooit resignatie.
(30 april 1942)
gast
mei 4 '10
Resignatie
Let op: Spelling van 1858 resignation, Fr., de afstanddoening van een ambt of post; gelatenheid, onderwerping aan den goddelijken wil; zelfverloochening. Resigneren, afstand doen, nederleggen; zich met gelatenheid in zijn lot schikken
Gevonden op http://www.dbnl.org/tekst/weil004kuns01/
Ik moest dit woord even opzoeken voor wat de betekenis ervan is. Ik kon het woord niet, vandaar. Maar als ik dan lees waar het voor staat dan denk ik; waarom niet resigneren? Waarom niet onderwerpen aan den goddelijke wil? Waarom geen gelatenheid? Waarom geen afstand doen, je erbij neerleggen?
Is het ook weer niet het zelfde verhaal als altijd met alles wat je tegen komt; hoe interpreteer IK het.
Voor haar was het duidelijk een niet overgeven aan dat wat haar is aangedaan. Ze wilde zich er niet bij neerleggen, er nog geen afstand van doen.
Voor mij betekend afstand doen niet direct niet verwerken. Door verwerken doe je er ook afstand van maar dan zal het woord resigneren ws niet gebruikt worden. Het gaat dus ws om de context warin het gebruikt wordt. Moeilijk om je het voor te stellen als je niet in haar situatie verkeerd.
Let op: Spelling van 1858 resignation, Fr., de afstanddoening van een ambt of post; gelatenheid, onderwerping aan den goddelijken wil; zelfverloochening. Resigneren, afstand doen, nederleggen; zich met gelatenheid in zijn lot schikken
Gevonden op http://www.dbnl.org/tekst/weil004kuns01/
Ik moest dit woord even opzoeken voor wat de betekenis ervan is. Ik kon het woord niet, vandaar. Maar als ik dan lees waar het voor staat dan denk ik; waarom niet resigneren? Waarom niet onderwerpen aan den goddelijke wil? Waarom geen gelatenheid? Waarom geen afstand doen, je erbij neerleggen?
Is het ook weer niet het zelfde verhaal als altijd met alles wat je tegen komt; hoe interpreteer IK het.
Voor haar was het duidelijk een niet overgeven aan dat wat haar is aangedaan. Ze wilde zich er niet bij neerleggen, er nog geen afstand van doen.
Voor mij betekend afstand doen niet direct niet verwerken. Door verwerken doe je er ook afstand van maar dan zal het woord resigneren ws niet gebruikt worden. Het gaat dus ws om de context warin het gebruikt wordt. Moeilijk om je het voor te stellen als je niet in haar situatie verkeerd.
liesanne
mei 4 '10
Het citaat heb ik overgenomen van de hierboven genoemde site, maar ik heb het even opgezocht in haar dagboek zelf om het in de context te kunnen lezen. Ik heb echter alleen 'Het verstoorde leven' wat niet de volledige dagboekteksten bevat en helaas, er staat geen stukje van 30 april 1942 in. ('De nagelaten geschiften' hoop ik met moederdag te krijgen).
Misschien dat Etty hier vooral bedoelt te zeggen dat we ons moeten onthouden van lijdzaamheid.
'Lijden' is een onderwerp wat veel beschreven wordt, en dan vooral in de zin van het leven -en lijden aanvaarden zoals het is:
Lijden is niet beneden de menselijke waardigheid. Ik bedoel: men kan menswaardig lijden en onmenswaardig. Ik bedoel: de meeste westerlingen verstaan de kunst van het lijden niet en ze krijgen er duizend angsten voor in de plaats. Dit is geen leven meer wat de meesten doen: angst, resignatie, verbittering, haat, wanhoop. (2 juli '42)
En zelfs uit lijden kan men kracht putten. (7 juli'42)
De westerling aanvaardt het 'lijden' niet als behorende bij het leven. En daarom kan hij nooit positive krachten putten uit het lijden.(14 juli '42)
Ik heb ervaren dat men, door al het zware te dragen, het verkeren kan in het goede. (15 sep. '42)
De realiteit is iets, wat men op zich moet nemen, al het lijden, dat erbij komt, al de moeilijkheden, men moet ze op zich nemen en dragen, al dragende vergroot de draagkracht. (30 sep. '42)
Misschien dat Etty hier vooral bedoelt te zeggen dat we ons moeten onthouden van lijdzaamheid.
'Lijden' is een onderwerp wat veel beschreven wordt, en dan vooral in de zin van het leven -en lijden aanvaarden zoals het is:
Lijden is niet beneden de menselijke waardigheid. Ik bedoel: men kan menswaardig lijden en onmenswaardig. Ik bedoel: de meeste westerlingen verstaan de kunst van het lijden niet en ze krijgen er duizend angsten voor in de plaats. Dit is geen leven meer wat de meesten doen: angst, resignatie, verbittering, haat, wanhoop. (2 juli '42)
En zelfs uit lijden kan men kracht putten. (7 juli'42)
De westerling aanvaardt het 'lijden' niet als behorende bij het leven. En daarom kan hij nooit positive krachten putten uit het lijden.(14 juli '42)
Ik heb ervaren dat men, door al het zware te dragen, het verkeren kan in het goede. (15 sep. '42)
De realiteit is iets, wat men op zich moet nemen, al het lijden, dat erbij komt, al de moeilijkheden, men moet ze op zich nemen en dragen, al dragende vergroot de draagkracht. (30 sep. '42)
gast
mei 4 '10
Oké nu begrijp ik een beetje wat ze er mee bedoeld. Ik kan me er ook wel in vinden hoe zij erover denkt.
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
