Hoe is de reactie van jullie familie en vrienden?

Wel. De meeste mensen in mijn directe omgeving weten er niks van. Enkel wat mensen die ik heb leren kennen (omdat spiritueel spiritueel blijkbaar aantrekt) weten dat ik er in geloof en dat ik 'wat' kan.

Mijn ouders weten enkel dat ik in bepaalde dingen geloof, maar mijn pa vind alles bullshit.

Mijn vriendin weet het meeste wel, omdat we samen zo'n beetje alles meemaken.

Een andere vriendin wilde voor me bidden toen het wat minder ging. Een andere heeft me laten vallen omdat ze het maar raar vond en het zag als een een of andere religie.

Ik durf het gewoon niet echt te vertellen denk ik. Gata mensen ook weinig aan.

Maar toch zeg ik nog wel eens voor de grap: ja, ik kan je gedachten gewoon lezen.

Het is dus niet altijd even leuk begrijp ik!

Ik merk zelf dat ik ook niet alles aan iedereen vertel (over Reiki) omdat er toch nog heel veel "angst" en onbegrip voor is ofzo.

Gelukkig staat mijn partner er niet negatief tegenover, hij heeft altijd al geweten dat ik me heel erg voor dit soort zaken interesseer.

Voor mij ook, Jorine.

Sommigen weten ervan en maken dankbaar gebruik van mijn reiki gaven. Anderen distancieren zich, of sterker, maken alles belachelijk wat hiermee te maken heeft.

Ook op het werk wil ik liever niet dat iemand er iets vanaf weet. Ik heb al deze fout gemaakt, 1 keer, en dat werd me niet in dank afgenomen. En dat was de simpele vraag of er leven is na de dood. Ik zei dat ik daar geen enkele twijfel over had en dat ik dat zeker wist. Nou, dat had ik beter niet kunnen zeggen..

De meeste mensen weten er bij mij ook niets vanaf!! Ik ga ze het ook niet vertellen.
Sommige waarvan ik vermoed dat ze er mee bezig zijn vertel ik een aantal dingen en kijk hoe ze er op reageren.
Er zijn maar 2 a 3 mensen die het weten en dat sommige dan nog denken dat ze me kennen vind ik al helemaal funny!

Op een of andere manier komen de mensen die er zelf mee bezig zijn vaak naar mij toe. Ik heb het zelfs zo erg gehad dat een klasgenoot me mee vroeg iets te drinken, en dat ze, toen ik net een slok warme chocolademelk op had, vroeg of ik paranormaal begaafd was.

Nogal heftig.

Bij mij zijn het niet zo gek veel mensen die het weten..
Ik denk dat ik ze, buiten dit forum, op mijn hand kan tellen.
De helft daarvan is zelf paranormaal begaafd.. En sommige kunnen het maar moeilijk geloven.
1 malig moest ik het zelfs bewijzen. Een persoon in amerika vroeg mij allemaal dingen, wat ik niet kon weten, zoals zijn weer, regio waar dit persoon in leeft.
Ik had ze allemaal goed.. Uiteindelijk geloofde hij het wel, maar daarna heb ik hem niet meer gesproken.

Het schrikt zowiezo veel mensen af. Omdat ze het niet willen weten, omdat het 'niet kan' volgens hen.

Mijn ouders, weten het niet. Al denk ik dat ze het wel in de gaten hebben, dat er wat is.

Hoe denk je dat ze weten dat er iets is? Door wat je tegen ze zegt of hoe ze tegen je doen?

Hoe ze tegen mij doen . En het valt heus wel op, dat ik weet wat er gaat gebeuren, en ik laat dat ook wel eens merken

Ik kan me zo voorstellen dat Merudi voor jullie dan ook wel een fijne uitlaatklep is, en dat je hier erover kunt "praten" alsof het allemaal heel gewoon is. Ikzelf heb niet zo veel paranormale gaves, maar vind het boeiend en interessant en na mijn ervaring van kort geleden weet ik helemaal zeker dat het echt is. Ik ben daarom erg blij voor jullie (en ook voor mezelf) dat dit forum bestaat!
Het enige wat ik mij nog afvraag is dat als we allemaal over moeten naar de 5d, en er nog zoveel "ongelovigen" zijn hoe dat dan moet?

5d? Ghee? nog nooit van gehoord?

Het zal wel

Ja, Merudi is inderdaad een heerlijke uitlaat klep als je het mij vraagt

Dat is toch wel vaag; eerst vragen of je gelooft in een leven na de dood en je dan daarna voor gek verklaren? Dat moet toch wel een rot gevoel geven. Leer je met zulke gevoelens omgaan of helpt je gids je daarbij?
Toch wel vreemd, als je zegt dat je in God of in Allah gelooft ben je geloofwaardiger dan wanneer je vermeld dat je zelf contact hebt met het hiernamaals... ik zie het altijd alleen maar als een bevestiging van elkaar. Jammer dat mensen daar zo vaak anders over denken.

Ja, precies. iemand die van huis uit atheist is en nergens in gelooft. Dan was zijn vader overleden en precies drie jaar na het overlijden vroeg hij mijn mening, omdat hij wel wist waar ik me mee bezig houd. Ik gaf mijn eerlijke antwoord, maar het leek alsof hij nu vreest dat zijn overleden vader hem in de gaten houdt. Tja....
Ach, ik hou me bij mijn eigen waarheid en overtuigingen. Dus ik heb er verder geen hinder van.

Je moet bij jezelf blijven. Want jij geloofd en wat andere mensen daarvan denken... tja.. moeten zij weten. Ze merken het vanzelf wel. Als ze me om mijn mening vragen, geef ik deze.

Dat wat Hans heeft meegemaakt, klinkt voor mij ook heel bekend. Best wel vreemd dat mensen zich dan zo vreemd gedragen.

Ja, ik denk dat een sterf geval in de naaste familie mensen toch wel aan het denken zet!

Leuk topic, en al een hele tijd geleden ook aan bod gekomen hier: http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php/topics/465/Wie_van_de_mensen_om_je_heen_w.html#Post465