Voorbestemd?

Lena10: praten tja, het is alsof we 2 verschillende talen spreken. Wel eens 'gepraat' maar schoot vaak niet heel veel op voor mijn gevoel. Voel me emotioneel niet bevredigd. Hij is wat gevoelloos en ik juist erg gevoelig. Fout.

Gast:
Idd misschien een spiegel, we zijn elkaars spiegel. in het begin voelde ik me nooit zij bijzonder omdat hij nog met zijn ex (oud verdriet) zat.. waardoor hij naar zijn mening gesloten en gevoelloos is geworden. En ik vocht altijd om door zijn muur heen te komen, heb het alleen nooit kunnen halen. Ik heb het gevoel alsof ik nog altijd nog aan die andere kant van de muur sta. Ik kom er niet bij, niet bij zijn kern..

en het is zo moeilijk uit te leggen. Ik mis emotionele verbintenis. En hij vind mij een zeur en teveel aandacht vragen. Terwijl ik hem echt niet veel aandacht vraag als in , bel mij vaak ofzo.. maar meer in van: ik mis iets. gaat mij niet om de hoeveelheid aandacht, maar op de inhoud.

hij zei ook van we komen niet dichter bij elkaar dan we nu zijn. tja .. aan wie zou dat nou liggen dacht ik gelijk.

hij had mij meer moeten toelaten ipv zo koud te zijn, gesloten. Open tot een zekere hoogte en dan weer dicht.

hou je nog van hem?

Dat weet ik niet. Als hij lief doet en me goede aandacht geeft dan voel ik wel iets voor hem. Maar bij afstandelijkheid, koudheid en onbegrip merk ik dat ik dan zoiets heb van: tja ga dan maar gewoon weg.

Hij ziet het ook niet meer zitten schat ik. (is een gevoel gebaseert op ons laatste lange gesprek en op zijn kilheid)

Waarom heb je een relatie met hem?

Het klinkt me overigens bekend. Ik heb ook een relatie gehad met iemand die zich voor mij afsloot. En ik had altijd het gevoel; het zit er wel in maar het komt er niet uit (de liefde). Ik heb het 5 jaar volgehouden, eigen huis, samen gewoond en we zouden het jaar erop gaan trouwen. En ik dacht toen echt nog bij mezelf; het zit er wel in, maar het heeft nog wat tijd nodig om eruit te komen. Gelukkig, achteraf, is het er nooit van gekomen om te trouwen en misschien wel kinderen te krijgen met hem.
Ik heb er veel van geleerd. En ik zal het ook weer doen als ik mijn leven moest over doen. Want ik bruiste als champagne van binnen maar hij kreeg de kurk er niet uit. Die schoot er pas uit toen het uit ging tussen ons. Raar genoeg kwam alle liefde die ik in mijzelf allang voelde er toen uit. Ik ben in die 1 1/2 jaar na deze relatie zo ontzettend hard gegroeid, met up's en downs overigens, dat het een periode is geweest die ik niet had willen missen. Deze relatie was dus gewoon nodig geweest om mijzelf te openen. Het was mijn eigen liefde die er nog niet uit kon komen.

lief doen en aandacht is niet genoeg voor een relatie.....
dan is iets voelen... niet genoeg zeker als je zijn koudheid onbegrip niet als prettig ervaart
wil je hem wel verder leren kennen?

je schat hij ziet het niet meer zitten gebaseerd op kilheid in het laatste lange gesprek....
maar is dat ook zo?
misschien moet je er toch nog een gesprek aan wagen om het te willen begrijpen, tenzij je er al klaar mee bent....

Bedankt lieve dames voor de reacties. Het is moeilijk omdat hij gesloten is en niet romantisch of begripvol. Ik kan zelden een liefdes-sms van hem verwachten. meestal kortaf. En als we afspreken is hij wel lief, maar ook dan voel ik me niet écht toegelaten. Ik heb me in 6 maanden tijd maar 1x toegelaten gevoeld, dat was een kort moment op een middag. daarna nooit weer.

Ik zie wel..:)

Ik geloof dat als de chemie weg is en ook niet meer terug komt omdat je alles al hebt geprobeerd dat het tijd is om weg te gaan! Ik weet dat het niet makkelijk is totaal niet! Maar misschien wel het beste!! Je bent uitgeleerd van die persoon!

Gisteren smste ik hem: mis je me nog een beetje?
Hij antwoorde: Tuurlijk mis ik je! Heb je lange tijd niet gezien.

Waarop ik paar uur later smste: Ik voel een afstand vandaar de vraag: mis je me. En je smsjes worden ook steeds korter maar ok, we zien wel hoe t loopt. Fijne nacht!

En hij terug: Slaap lekker schat, ik voel die zelfde afstand. Ondanks dat denk ik aan je. En mis ik je enorm. Sweet dreams. x

(ik smste niks meer) Hij vanochtend:
Ik mis je schat van me. Je bent speciaal voor me. Ik ben blij met je. Dat moet je weten van me. Liefs me. x


Maar goed ik zie het allemaal wel. Nu ben ik op het punt gekomen dat ik denk van, als het nu uitgaan prima. Als de dingen zullen veranderen en we ANDERS verder kunnen, ook prima.

Het maakt mij nu niet heel veel meer uit. Ik laat het aan hem en 'het lot' over. Druk maken heeft geen zin meer, heb ik al veel teveel gedaan.

x

Waarom laat je het aan hem en aan het lot over? Zelf een keuze maken DAT IS LEVEN. Als je echt nog van hem houdt zou het je ontzettend pijn doen dat hij zo afstandelijk is en zou je alles doen om manieren te vinden om die afstand tussen jullie te verkleinen. Waarom pak je niet door als hij per sms ook die afstand erkent? Dat is nu juist de opening om het erover te kunnen hebben samen. Ga het geprek aan met hem kijk wat er nog over is van het gevoel voor elkaar; kies samen een koers die bij jullie past of ga ieder een andere kant op.

Het kan zijn dat binnen een relatie, één van de twee, op een bepaald punt in groei zit,waar de ander (nog) niet aan toe is.
Als dit juist op het terein is van Liefde en Openheid- met angst en geslotenheid als tegenpool, lijkt het alsof er geen mogelijkheid meer is tot een mooie relatie.
Mijn ervaring leerde dat "vertrouwen" de meest efficiente kracht is. Vertrouwen in het potientieel van de ander, in zijn groeikrachten en kansen.
Vertrouwen in de Cosmos die altijd voor lessen zorgt, en steun en Liefde geeft.
Vertrouwen in jezelf, in je eigenliefde, in het leven en de noodzaak van sommige situatie's
én vertrouwen in RESULTAAT.
Als je dàt mist ga je je focussen op wat een ander niet goed doet, en dàt als rede zien van disharmonie.
Vertrouwen doet begrijpen!! Alles begrijpen.
Veel liefs, en veel vertrouwen gewenst in wat er zich afspeelt.
Bellefleur.

Je zou je zelf af kunnen vragen waarom je bepaalde verwachtingen hebt. En of het wel eerlijk is tegen over hem om die verwachtingen te hebben. Want is het juist niet een teken van liefde als je de ander kan laten zijn wie die is.

Mooi stukje om te lezen. Bedankt voor het delen.

Ik lees hieruit dat je onbewust al eigenlijk een keuze hebt gemaakt. Ik lees hieruit dat je niet meer verder wilt.

dat weet ik niet. hij gaf ineens aan dat hij rust wil en het niet op deze manier trekt.

en tja prima toch, als hij rust wil dan kan ik verder niks doen. dus ik probeer me ondanks die situaties toch te vermaken.

liefs.