Voorbestemd?

Ja dat heb ik ook. Ik zeg het alleen nooit met zoveel woorden want dat moeten ze zelf ervaren. Maar ik heb er nog niet vaak naast gezeten (helaas soms)

hahahha ja inderdaad, als iemand het aan mij vraagt geef ik ook gewoon eerlijk antwoord.
Maar dan zeg ik wel dat het mijn gevoel is haha zodat ze me er niet op kunnen pakken.

Dat heb ik wel ja. Omdat ik in een bepaalde vorm iemands toekomst zou kunnen zien. Ik zie het niet duidelijk, maar kan wel de verbintenis tussen zielen waarnemen. Ik hoef dan enkel te kijken of die verbintenis zal blijven... Maar vaak is het ook wel een gevoel.

Ja precies, je hoeft alleen maar te kijken naar die personen en je weet gelijk of het blijvend is heel vreemd is het.

Wat is eigenlijk voorbestemd? Dat die mensen een relatie krijgen, en dat het niet meer voorbij gaat? Of hoe zien jullie dit?

Voorbestemd zie ik als twee zielen die elkaar na een lange tijd weer gevonden hebben en daardoor zo'n sterke band vormen die enorm lang zal kunnen standhouden. Een samenkomend lot.

Ik zie meer dat de levenspaden van mensen kunnen samenkomen en bij elkaar blijven zolang als dat bedoeld is. Om vervolgens weer alleen verder te gaan.
Dat samen optrekken kan over een lange periode zijn, over verschillende levens heen.
Ik krijg de indruk dat de periode dat relaties duren steeds korter wordt. En dat we nu steeds meer mensen binnen 1 leven meerdere relaties aangaan. Dit zit ook in de versnelling van de tijdservaring.
En ja, die partners in je leven zijn wel reeds uitgezocht, dus voorbestemd.

Ok, dus het gaat meer om de ontmoeting en dat ze contact blijven houden. Daar hoeft dus niet altijd een liefdes-relatie uit voort te komen?

ik zie het zelf als dat mensen met een reden bij elkaar komen.

Met de bekende blik van ik ken jou veeeeeeel langer dan dit leven.

Dat kunnen toch ook "gewoon" ontmoetingen uit vorige levens zijn? Is dat meteen voorbestemd, of eerder een gevoel van herkenning?

Je kiest boven toch uit van wie je moet leren zoals een tweelingziel of zielsmaatje.
Ik denk dat dit soort ontmoetingen voorbestemd zijn. Er zit altijd iemand tussen waar je de rest van je leven mee samen leeft.

Ik denk dat we andere zielen niet voor niets tegen zullen komen, maar een tweelingziel is natuurlijk anders dan een zielsmaatje. Je tweelingziel is echt.. de andere helft van je ziel. Samen ben je een. Een zielmaatje kan uit elk leven voortkomen.

ja je tweelingziel en jijzelf komen voort uit 1 ziel.
Maar niet iedereen komt hem of haar tegen. Zielsmaatjes wel en die voelen ook heel sterk aan dat is het mooie vind ik zelf. Je leert altijd weer van elkaar.

Wat een interessante topic.

Ik heb hier ook vaak over nagedacht. Soms dan kijk je terug en denk je van, wat is nou eigenlijk de reden geweest van die relatie met hem/haar?
Zelf denk ik dan aan lessen die je moet leren ter ontwikkeling.

En ik vraag me ook af of er 1 persoon echt voor je voorbestemd is. Ik heb bijvoorbeeld met mijn partner geen echte band. Ik voel niks. Ik ben een gevoelig persoontje waar verbintenis heel belangrijk voor is. Dan denk ik van wat is de reden voor dit contact en waarom het het verbreken ervan tot nu toe nog moeilijk voor mij.

Of ratel ik nu en kan niemand me meer volgen?
pf ingewikkelt zeg..

Ik heb het gevoel dat deze relatie aan zijn eind gekomen is.. en dan het binnenkort uit gaat. Terwijl ik helemaal niks van hem geleerd heb, hij wellicht wel van mij.

Nee ik kan er geen vat op krijgen.. het is net een ballon die je vast probeert te pakken maar die steeds verder de lucht in gaat.

ben je uit elkaar gegroeid,en bekijk je hem nu van een afstand?
een band verbreken is nooit eenvoudig ;)er zit toch gevoel en emotie bij

Liefde is leren..
Liefde is loslaten

Ik denk beiden.. we gingen/gaan 6 maanden met elkaar, maar er is een afstand. Soms zie ik hoe kort en koud zijn smsjes zijn en als ik terug kijk was er eigenlijk maar 1 korte periode dat zijn smsjes lang en vol liefde en passie zaten. Niet dat smsjes nou zo belangrijk zijn, maar het is een concreet voorbeeld.

Ik weet het niet.. ik hoop dat er snel een eind aan komt (aan onze 'relatie') dan kan ik het afsluiten.
Moeilijk!

Maar waarom verlang je van hem wel die dingen die je zelf ook niet voelt? Misschien is hij juist een spiegel waarin je jezelf ziet.
En je kunt het natuurlijk altijd ook zelf uitmaken. Dat hoef je toch ook niet aan hem over te laten.

toch als je afstand ervaart,waarom praat je daar niet over?