Gefocussed zijn op de fouten van een ander

Voor mij bestaan er geen fouten.

Je bent hier op aarde om te leren, je kan alleen maar groeien zeg ik altijd maar.

Ik zelf ken wel mensen die daar op wachten tot je een fout maakt kunnen ze weer lekker klagen. Ik denk omdat ze hun eigen leven niet interessant genoeg vinden, vandaar dat ze lekker de frustraties bij jou neerleggen in plaats van naar hun zelf kijken.

Ik denk zelf dat als iedereen naar zichzelf kijkt de wereld er veeeeeeeeeeeeeeeeel beter uitziet.

Haha, tenzij je alleen maar fouten bij jezelf ziet

Nims, wat versta jij hier onder? Vind je iedere andere mening die iemand heeft dat ze de fout van een ander benadrukken omdat zij het anders zien?
Komt het door de eigen onzekerheid van mensen dat ze dingen die andere zeggen opvatten als zijnde dat zij wat fout doen?
Is dit ook weer niet de eigen interpretatie, en ben je zelf niet degene die altijd de fouten bij de ander ziet, en het zich dan aan trekt dat anderen altijd maar op de fouten van anderen wijzen.
Valt dit dan niet onder de LOA?

Ja dat heb ik ook meegemaakt met mijn leidinggevende. Zij genoot er van om openlijk mijn fouten te bespreken. En me op die manier voor gek te zetten. Ze was die fouten echt aan het zoeken. Spijkers op laag water aan het zoeken. Overal met haar neus bovenop. Wat ze ook graag deed was met mijn ideeën op de loop gaan en ze presenteren in het openbaar alsof ze van haar waren.

Destijds heb ik de weg van de minste weerstand gekozen en dacht ik dat ik dat deed omdat ik het de energie niet waard vond om tegen haar in te gaan. En ook dat het vechten tegen de bierkaai zou zijn. Nu weet ik beter en had ik duidelijk voor mezelf op moeten komen. Haar manier van doen had zoals ik het inschat denk ik te maken met problemen en teleurstellingen in haar prive leven. Ook een groot stuk jaloezie naar mij en ontevredenheid over hoe haar leven was verlopen. Ik denk dat mensen die zo op andermans fouten letten dat ook doen om zichzelf beter en zekerder van zichzelf te voelen

Onze maatschappij is heel sterk in het zoeken naar fouten en zwakheden. Meer dan het zoeken naar overeenkomsten en sterkten.

Als we nu eens beginnen met elkaar te accepteren zoals we zijn en echt inzicht te krijgen in elkaars motieven en beweegredenen, dan kunnen we daarna elkaars inzichten helpen verruimen.

Bij een zogenaamde fout kan je altijd 1 stap eerder beginnen, door positief een hint te geven in plaats van negatief te reageren.

Uiteindelijk moet ieder de ervaring krijgen, daar gaat het in feite om.

Niemand zit erop te wachten om de hele dag commentaar te krijgen en op de vingers getikt te worden.

ja wat zijn fouten dat is maar hoe je het ziet en welke fout er gemaakt zou zijn.
van fouten kun je leren

Uiteindelijk is er toch alleen maar "goed", het is ons denken dat denkt dat er iets "fout" is. Het is ook maar net vanuit welk punt je dan iets aanschouwd.

Behandel een ander zoals je behandeld wil worden, vind ik lastig omdat ik niet iemand ben die planmatig kan handelen.

Behandel een ander niet zoals je niet behandeld wil worden, is mijn motto. Dit weerhoudt mij om iemand publiekelijk voor schut te zetten.

Waarom is het planmatig als je een ander behandeld zoals jij behandeld wil worden? Behandel je jezelf ook planmatig dan?

Mijn motto is nog steeds: "wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet"

Die komt eigenlijk wel een beetje overeen met jou motto

Ik weet niet hoe ik behandeld wil worden.. ik weet wel hoe ik niet behandeld wil worden.
Als ik van te voren moet gaan nadenken over hoe ik behandeld wil worden dan ben ik al aan het plannen, nadenken over hoe ik dingen wil zien gebeuren. Dit schept verwachting. En ik heb daar gewoon geen zin in. Ik leef vanuit mijn hart en zo ga ik ook met mensen om (en ook met mezelf). Maar het hart is oh zo gevoelig. Liefdevol en toch kwetsbaar. In mijn kwetsbaarheid kan ik iemand (onbewust) emotionele schade berokkenen.

"wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet" Dit is dus het perfecte motto als “tot tien tellen niet helpt”.


Gefocusseerd zijn op de fouten van een ander zegt meer over die persoon zelf dan over die ander. Mensen die gelukkig zijn met zichzelf letten niet op zulke dingen. Wanneer mensen niet lekker in hun vel zitten dan gaan ze meer op anderen letten. Elk woord en elke handeling worden onder het vergrootglas gelegd.

Misschien zijn sommige mensen gewoon zo dat ze de fouten van anderen opvangen en daar ook iets over zeggen.
Maar ik vraag me nu af waarom iemand zich daar iets van aantrekt? Waarom mag zo'n persoon niet zijn wie die is?
Komt het door de eigen onzekerheid/angst (beider weegs).
Als je zeker van je zelf bent dan maakt het je toch niet uit als mensen je fouten zien. Dan gebruik je die kennis toch om te zien of ze gelijk hebben of niet? Jij bent degene die weet of het een "fout" is of niet. En als je dan ziet dat jij niet "fout" was maar die ander dan zou je daar over kunnen discuciëren of je laat het voor wat het is.

Het gaat wat mij betreft helemaal niet over de fout die iemand maakt. Wie bepaalt wat fout en wat niet fout is? Het gaat meer om de waarneming van beide partijen..hoe ze naar de situatie kijken. Wij zien een gedrag van iemand (zichtbaar, zintuiglijk waar te nemen) maar wij zien niet de motief, de reden, de lagen van emoties en gedachten van die persoon. Ik had een buurvrouw die altijd boos was op alles en iedereen vond haar een zeur. Later zijn wij er achtergekomen dat zij aan bepaalde soort ziekte leed. Door deze ziekte ervoer ze veel lichamelijke pijn en daardoor was zij altijd ontevreden. Toen iedereen dat van haar wist, gingen ze liefdevol en zorgzaam met haar om. Wij oordelen snel omdat wij vaak uitgaan van onze eigen maatstaf. Het is ook logisch omdat dit de enige maatstaf is die wij kunnen gebruiken. Maar vergeet niet dat onze maatstaf alleen over onszelf zegt en niet over die ander! Als wij anderen willen veranderen dan zeggen wij eigenlijk “ik weet wat beter voor jou is, leef net als ik”.
Als ik dat soort mensen tegenkom dan ren ik keihard weg.

Maar iemand die mij zelf laat nadenken over mijn eigen situatie, die mij niet oordeelt, die liefdevol met mij meedenkt, is voor mij een ware vriend. Dan zie ik waar ik mee bezig ben en van daaruit krijg ik meer begrip en inzicht voor en in mijn eigen situatie. En dan komt een gedragsverandering vanzelf tot stand.

En de zin “je moet jezelf zijn” komt ook mijn neus uit. Natuurlijk is iedereen zichzelf. Ook op het moment dat die persoon liegt. Ook al doet die persoon zich voor dan dat hij/zij is. Dan is hij/zij nog steeds zichzelf (op dat moment). Weet je wie je bent?
Wat betekent dat “jezelf” zijn? Mensen kunnen alleen maar handelen vanuit hun Zijn. En dat is altijd in het hier en nu.

Het gaat bij mij meer om de “intentie” waarom iemand iets doet.
Of je fouten bij jezelf of bij anderen ziet doet er niet toe (in mijn opinie). Jouw intentie waarom je gefocusseerd bent op die fout is voor mij veel belangrijker.

Wel. Ik denk dat het voor heel veel mensen niet te bevatten is dat fouten niet bestaan en meer leermomenten zijn. 'Het is fout' is veel makkelijker om te zeggen. Maar.. wat is fout? Voor ieder is 'fout' weer anders.

Voor de een is mijn rustige en brave gedrag fout, voor weer andere is het goed. Zolang jij jezelf en andere maar accepteert hoe ze zijn, maak je geen fouten, maar leer jij. Omdat je dan je leermomenten kan zien. En dan kan je andere ook dingen leren.

Helemaal mee eens Angel!
Het is toch ook hier weer; hoe interpreteer je het zelf en wat doe je ermee.
We komen niemand voor niets tegen, dus ook deze mensen niet.
En dan nog; het kan op dat moment lijken of iemand altijd zo is, maar dat geloof ik niet.

Inderdaad. Soms hebben mensen fases. Soms is het gedrag van mensen afhankelijk van emoties, en soms weer van de personen met wie degene aan het praten is.

Als je afgezeken wordt is het juist de kunst om in te zien dat je niet fout bent, maar dat iemand je wil laten zien wat je moet leren.