onbedoeld

Zaterdagavond kwam ik bij mijn moeder op de kamer - zij is ook geintresseerd in energieën maar vooral geestesverschijningen en alles daarrond.
Zij heeft op haar nachtkastje een amethist, een kwartskristal en een gepolijste rozenkwarts (bijna een bol, met twee plattere kanten).
Ik had enkele dagen geleden (miss 2 weken) al gezien dat die rozenkwarts scheuren vertoonde, had dit toen gezegd maar niet verder op ingegaan.
Dus die steen is daar toen blijven liggen.

Nu kwam ik dus na mijn moeder en die zag dat de steen (rozenkwarts) op de grond lag. Dit zou al de derde keer zijn dat hij op de grond kwam. Blijkbaar heeft niemand hem horen vallen (toch zeker zwaar genoeg om te horen) en vanzelf rollen gaat ook niet want hij lag midden op tafel en heeft toch zeker een redelijk platte kant.

Hoe hij op de grond kwam in het midden gelaten, hij lag daar dus wel.
Mijn moeder zij met een lacherige stem die zal mij niet meer moeten.
Ik hield de steen in mijn linker hand en voelde pijn in mijn onderarm en hand.
in de rechter had ik hier geen last van. Mijn moeder nam hem ook vast en zij voelde tintellingen in haar vingertoppen (welke hand weet ik niet meer).

Ik ging met de rozenkwarts naar mijn kamer en leg hem neer, wens mijn moeder goedenacht en lig in bed nog wat rond te kijken.
Ondertussen was er een gevoel van hevige energie bij mijn moeder op de kamer. -> Die was er al toen ik weg ging.
lig dus in men bed en plots gaat het licht bij men moeder aan.

Ze heeft een lamp waar je op moet tikken en die dan aanspringt.
Na drie standen (van schemer naar hel) gaat die dan weer uit.

Het licht passeert alle drie de standen en gat dan uit zo een paar keer na elkaar.
Ben ondertussen naar die kamer teruggegaan en zie dit ook nog een keer gebeuren.
Niemand raakt de lamp aan.
Mijn eertse reactie was dat de sensor misschien kapot was.
Ondertussen was er zulk een werveling van energie dat het pijn deed in mijn buik (meer naar de bovenkant - hartchakra?).
Heb dan eerst een beschermende cirkel rond die lamp en uitgebreid naar mezelf.
Dit werd te lastig en ben aan het voeteinde van het bed gaan zitten.
Daar deed mijn buik nog pijn maar ik wou niet helemaal de kamer uit.
Boven het bed voelde ik een draaikolk van energie, geen houvast op te krijgen.
Heb toen beide handen met palmen naar het bed gericht en dan een schild proberen te maken.
Dit hielp een beetje.

Ik weet niet meer juist wanneer maar heb ook aan St Michael en moeder Maria gevraagd om te komen helpen.

Na een paar seconden, minuten ?? zegt mijn moeder dat ze een zwart gedaante (niet speciaal menselijk) achter mij ziet staan die trekt een mijn hoofd.
Ik voel nu niks speciaal.
Na nog even roept ze verschrikt he uwe kop is weg en knipt ze het licht aan.
Na even gpraat te hebben doet ze het licht terug uit, ik ben heel de tijd hetzelfde blijven zitten.
Nu staat er een 'wit' wezen achter mij (lange menselijke gedaante) Die als een geruststellend gebaar zijn hand op mijn hoofd drukt.

Nu voel ik een rare tinteling in heel mijn hoofd en concentreer me erop om dit weg te krijgen.
Ben ondertussen ook beginnen neuriën (dit steld mij gewoonlijk, nu ook, gerust).
Dit gevoel verdwijnt en het gewoel van energie boven bed verdwijnt ook.

Ik sta niet echt bij de gebeurtennis stil.
Mijn moeder wel en zit met veel vragen natuurlijk.

Omdat ik niet goed ben in het verwoorden van wat ik denk en voel en natuurlijk niet alles weet (en wie weet de dingen verkeerd plaats) heb ik dit hier maar gepost.
Misschien weet er iemand van jullie hoe of wat.
En kunnen jullie beter de dingen uitleggen.
Want ik kijk mischien in de verkeerde richting.

- Die lamp heeft tot nu toe (avond volgende dag) niets meer raar gedaan.
- Ik noch mijn moeder hebben zich op enig moment echt bang gevoeld.