Op dit moment ontplof ik bijna van woede. De jongste is zoooo @#$%@#%$^%^&&%#@@%& ontzettend irritant! Dertien jaar, wat een k*tleeftijd!
Het voorval is als volgt: een tijdje geleden had ik bij haar mentor op school gecheckt wanneer de nieuwe actieweek is: dit is een week van toetsen en leuke activiteiten. Dit i.v.m. een nieuwe afspraak bij de orthodontist voor de beugel van Sandra. De mentor had aangegeven dat het anderhalve week zou duren dit keer, t.m. 3 juli. Kom ik er zojuist achter dat het wél doorloopt en dat ze op 7 juli, wanneer de afspraak bij de ortho is, de hele dag sportdag gepland staat. Op de dagen er om heen staat niks gepland, dus ik vraag aan Sandra: ben je dan die dagen tussendoor gewoon vrij, of heb je dan les? En zou je dat maandag even willen checken op school? Zegt ze: och, sportdag doe ik toch niet! En als ze die andere dagen wél les hebben, dan hebben ze pech, want ik ga toch niet naar school! Moeten ze maar duidelijk zijn!
Enfin, de woordenwisseling werd van kwaad tot erger. Ik kon het opbrengen om niet te gaan schreeuwen, in tegenstelling tot zij. Ik gaf aan dat ik dit gedrag niet tolereerde en zei haar dat ze vanavond om 20.00 uur naar bed mag als ze zich zo gedraagt. Zegt ze: dat doe ik niet! Het werd welles-nietes, en er knapte bijna iets in mijn hoofd. Ik zag mezelf haar bij de arm grijpen en zo hard mogelijk knijpen: oh, wat had ik dat graag gedaan! Ik zei: donder maar op naar boven, ik wil je niet meer zien, waarop ze zei; mooi, ik wou toch net gaan douchen!
Ik hoop dat ze lang onder de douche staat, zodat ik even af kan koelen.
Continue kan ik achter haar aan lopen om haar de rotzooi op te laten ruimen, ik wijs haar constant op haar huiswerk, wat ze toch niet maakt, ik word er af en toe knettergek van.
Jammer genoeg had ze een reusachtige score met de cito-toets: het was makkelijk geweest als deze heel slecht was gegaan, dan was alles nu winst. Misschien blijft ze zitten. Het boeit me niet meer. Ze wil naar de kunstacademie, nou, Sandra, blijf lekker dromen! blijf jij eerst maar eens een paar keer zitten, misschien dat je het dan snapt. Ik help je niet meer.