Het grote 'hoe voelen wij ons vandaag' topic

Dank jullie voor de complimenten.

Ja, ik was op tijd, maar: de schoenmaker was te laat, en de helft van de cliënten kwam niet opdagen, ik heb nu de ogen krang in de kop stoan deur de stress... pffff...
Wat een flutbaan, een schoenenspreekuur leiden.

Vanmiddag ff relaxen. Wasjes draaien, een lekker bakje koffie en ff bijtanken. Morgenochtend is mijn vrije dag, maar heb 's morgens vergadering van mijn werk, 's middags vergadering van de WMO en 's avonds verjaardag in Wezep.
Was deze week maar alvast voorbij... oh nee, was het maar vast volgende week maandag, bweeeegh, druk weekend.
Ik heb nog oxazepam, ik zou er bijna zin in krijgen

Ships, dat is balen, ik kan me er wel van voorstellen dat je doar kriegel van wuordt...

Fijne middag!

Lekkere vrije dag morgen dus... Vervelend.

Ja, de hartkloppingen doen hun best om door te komen, erg vervelend is dat.
Rustig blijven ademhalen zoals ik zelf al ergens schreef

Pfff... serieuze vraag op een minder serieus topic, maar om nu telkens ik een vraag heb een nieuw topic te openen lijkt me ook teveel van het goeden.

Ik zou jullie mening graag horen over het volgende.
Ik zit op dit moment nu ruim een maand thuis i.v.m. ruim een jaar spanningen en me teveel inzetten voor alles en iedereen behalve mezelf. In den beginnen van het thuis zitten ben ik weer met allerrande oefeningen aan de slag gegaan om mezelf in balans te krijgen en dat ging aardig goed. Ik begon het allemaal weer positief in te zien.
Maar nu de laatste dagen lijkt het wel of de depressie steeds heftiger wordt. Alles wat maar een klein beetje in de richting van problemen gaat van anderen maakt mij moe en moedeloos en totaal leeg. Kan gewoon nergens meer helder op reageren...

Bach en alfonsven helpen niet meer tegen de spanning, zo ook geen mudra's, reiki of die wonderbaarlijke 3-hoek. Ik begin zo'n beetje een kluizenaar te worden omdat mensen mij op dit moment helemaal leeg lijken te trekken.

Is dit het stadium van een HSP-er om eens naar de dokter te gaan om chemicaliën te vragen? Of hebben jullie er ervaring mee dat het tijd nodig heeft om jezelf weer in balans te krijgen na een jaar afbreuk en ontkenning van jezelf?
De laatste keer dat ik chemicaliën slikte is 12 jaar geleden en toen was ik al antie. Haalde eigenlijk ook niks uit trouwens, alleen dat ik na 2 weken slikken hartstikke veel afkickverschijnselen had.

Intussen ben ik wel zo'n beetje uitgetherapiet, 20 jaar aan je groei werken vind ik best lang. En ik had allemaal zo lekker op de rit. Ik vind het moeilijk om mezelf een weg te vinden in deze maatschappij met alles wat ik denk en voel. Voor kwetsbaarheid en gevoeligheid lijkt vaak geen ruimte te zijn. Hoe gaan jullie daarmee om? In werk bijv. want daar ondervind ik de meeste problemen. Gewoon niet genoeg bijkom tijd/hersteltijd om ook nog aan ontspanning toe te komen. Het leven is toch niet werken en slapen alleen? Ik weet dat er meer is! Alleen zie ik dat nu meer als onbereikbaar iets als dat het er nu weldegelijk is.

Nou doet me i.i.g. goed om m'n hart luchten.. Hopelijk bij mensen die kennen wat het is en niet meteen bang zijn dat ik mezelf iets aan doe. Want da's een feit! Ik kan misschien wel zeuren of zeiken en heel nega overkomen maar klaar ben ik nog steeds niet. Ben alleen even m'n pad kwijt en weet effe niet waar ik weer een beginnetje moet zoeken.

Jeetje spud, wat heftig zeg!
Zo te zien heb je al heel erg veel geprobeerd. Maar weet je zeker dat je niet met een onverwerkt trauma zit?

Heel veel sterkte en een dikke knuffel in ieder geval!

Spud,

om even bij het begin te beginnen: wat heeft de reguliere gezondheidszorg destijds of onlangs voor diagnose(s) gesteld? Niet om daar alles aan op te hangen, maar om een kleine indicatie te krijgen van de hoed en de rand...

Dank allebei.

Helma, ik ben zo'n jaar of 10 geleden borderline kenmerkend met vermijdende trekken gediagnostiseerd. Toen had ik een richting om verder te kunnen. Toch miste ik iets, omdat mensen al snel denken oké borderliner voorzichtig mee zijn. Afgelopen februari las ik een boek over HSP en met die kenmerken herkende ik me veel meer. Ik twijfel dan ook of borderliners soms niet gewoon een verkeerde diagnose krijgen. Puur omdat wat ik zocht, niet in de borderline therapie geen ruimte voor is. Ik ben namelijk niet zo zwart/wit als dat in alle boeken beschreven wordt.

Aanvulling: Ze werken volgens 1 bepaalde case en ik ben van mening dat iedereen altijd alles anders en op zijn of haar manier ervaard en beleefd dus, je kan er niet vanuit gaan dat wanneer het 1 wel werkt voor iemand het voor anderen ook werkt.
Elk mens is uniek.

Is het niet verstandig om toch weer naar de huisarts te gaan? In 10 jaar is er namelijk veel veranderd in de medische wereld, en hebben ze meer bekendheid gekregen over allerlei psychische dingen. En ook zijn er nieuwe medicijnen op de markt geloof ik, dus misschien zou je bij je huisarts langs kunnen gaan om te kijken of er misschien een oplossing is...

Ik wil niet naar de beoordelingen... die zijn eng...
Morgen een klasgenoot helpen, dat is wel leuk.

Misschien heb je wel gelijk Ann, met dat onverwerkt trauma. Dacht daar vrede mee te hebben maar toch word ik er steeds weer mee geconfronteerd. Misbruik.
Maar inmiddels weet ik ook daarin mijn weg niet meer. Ik weet namelijk niet dat het gebeurt is, alleen zegt mijn lichaam van wel. Tussen mijn 0-3. En steeds wanneer ik het volste vertrouwen in iemand heb flikken ze me het kunstje om me terug te brengen tot dat punt.
Heb daarvoor reiki gevolgd, psycho en hypnotherapie, bekkenbodem therapie. Maar het komt er niet uit. Steeds als ik het aanvaard kom ik wel iemand tegen die daar weer misbruik van maakt. En ik weer terug ben bij af. Zo lijkt het tenminste.

Beste Spud,

Stel dat we er even van uitgaan dat Borderline de juiste diagnose zou zijn: de piek bij Borderline ligt rond het dertigste levensjaar, dat schijnt de zwaarste tijd te zijn, zeg maar. Voor jou zou dit betekenen dat je nu in een moeilijke en zware fase zit, maar dat er licht is aan het eind van de tunnel. Het kan eigenlijk alleen maar beter gaan, zeg maar.

Ik kan je zeggen dat het enorm positief is als je overtuigd bent van het feit dat je niet de neiging hebt uit het leven te willen stappen: dit is een enorme uitspraak voor iemand in jouw situatie.

Verder kan ik je zeggen dat welke diagnose de juiste ook zou zijn, of dat nou Borderline is of iets anders (vaags), de leegte er altijd zal zijn, en dat zal niet makkelijk opgevuld kunnen worden met één of andere therapie of chemische rommel.

Wel raad ik je aan om ook inderdaad naar de huisarts te gaan, want ik kan me voorstellen dat je momenteel in een impasse zit, zeg maar even therapie-moe. En daar kun je best wat ondersteuning bij gebruiken.

De leegte zul je zelf in moeten vullen, maar daar mag je best hulp bij vragen.
Ontzettend knap van je trouwens, hoe je je bericht helder neerzet. Wees maar trots op jezelf wat je allemaal al gepresteerd hebt!

liefs, Helma.

Ann, misschien is dat wel wijs. Maar ik ben eigenlijk antie medicatie. Voor mijn gevoel verdoofd dat de boel tijdelijk maar kom je niet feitelijk tot het ding wat je bezigd. Dat stel je daarmee uit. Maar intussen weet ik ook niet meer welke therapie ik nog wel moet volgen. Ik heb al zoveel gedaan, ben intussen een ervaringsdeskundige. En da's dan weer een struikelblok voor hulpverleners.

Helma, dankjewel je schrijven ontroerd mij.
En Ann en Helma, fijn te horen dat ik dus weldegelijk naar een huisarts moet. Oké misschien voor die rottige pillen, maar misschien geeft me dat genoeg rust om m'n pad weer te vinden.

En nu voelt het alsof ik HSP kant van mij moet onderbouwen, maar dat doe ik niet. Nu eerst stap 1, jullie merken dat vast wel wanneer ik beter in m'n vel zit en hier vaker vertoef.

Wat ga je doen dan Angel of Death? Samen geur schilderijen maken? En al iets gehoord over je boek?

Nee, geurschilderijen maak ik thuis morgen de lange tekening van meer dan 4 meter afmaken. Ik ga die klasgenoot helpen met wat spirituele dingetjes.. ze heeft me al twee keer gebeld vandaag en ze klonk alles behalve goed.
Helaas nog geen reactie van de uitgever...

Ze houden het spannend Angel...

Wordt je zelf beoordeeld?

Succes met je klasgenoot!

Donderdag zijn de beoordelingen ja, echt eng. Ik hoop dat ik alleen maar voldoendes haal...

Tja.. waarschijnlijk zijn ze het aan het lezen.

Oké ik ga wat aan het eten doen.

Bedankt voor jullie luisterende oren.

Oh, ik dacht dat het stil was hier.

Angel of Death, die uitgever zal nu wrs wel diep met z'n neus in je boek zitten. Sterkte met je vriendin.

En nu echt tot laters! Dankjewel allemaal.