De aanleiding is niet mooi, maar wordt wel steeds nuchterder.
ik zie de dood niet als een einde dat maakt het voor mij denk ik makkelijker.
Waar ik wel moeite mee heb is als mensen echt lijden, pijn en dat soort akelige dingen vind ik verschrikkelijk.
Kanker is een smerige ziekte, ik heb een vriendin gehad waarvan haar man kanker had en ben de laatste weken van zijn ziek zijn veel bij haar geweest om te helpen en om haar dochter mee op sjouw te nemen zodat het meissie niet constant in zo'n verdrietige sfeer zat, zoals hij is gegaan was echt mensonterend.
Pas geleden is mijn oom overleden en op de crematie voelde ik enorme blijdschap dat ik dat zo kon voelen, ik realiseerde me dat er wel verdriet is maar ook het gevoel van weerzien.
Immers degene die overlijd is niet voor altijd weg, er komt een dag en dan zien we elkaar weer.
Maareh, ga paps en mam wel fijn knuffelen hoor