Wat heb ik weer een afschuwelijk melancholische bui! Soms heb je dat.
Ik zette vanavond een cd aan van Barbra Streisand, voor sommigen misschien flut, maar voor mij een stukje blijdschap en tranen. Eerst de lp en later de cd grijs gedraaid. Helaas slaat nu zelfs de cd over!
Ik heb ontzettend zin om te huilen en te lachen.
Eind september 2008 luisterden Raymond en ik naar het nummer 'Enough is enough' van Donna Summer en Barbara. Een bijzonder nummer voor mij. Een dag later was onze relatie voorbij. Vreemd, om nu gerichter naar die tekst te luisteren...
En nu is het opnieuw weer zo heerlijk om al haar nummers te horen! Ik zweef op de één of andere manier, misschien wel het Robert Redford effect. God, wat heerlijk, dit.
En dat terwijl ik maar één wijntje op heb.