Ik vind het echt zo erg!
Ik werk op woensdag tot 16.30 uur, en ga dan tegen vijven koken. Net als vorige week woensdag lag er een briefje op het aanrecht: 'mam, ik ben naar het dorp, en heb mijn mobiel bij me'. Terwijl zij om 18.30 uur club heeft.
Ik dacht: nu ga ik haar niet bellen, ik wacht maar eens even af. Goed, net als vorige week dus, om 17.50 uur komt ze thuis. Ik vraag: wat voor dag is het vandaag? En wat heb je vanavond? En hoe laat begint dat?
Op de laatste vraag zei ze: weet ik niet! Ik vroeg: hoe laat is het nu dan? Ik kreeg als antwoord: weet ik ook niet!
Ik kookte van binnen en er zijn wel meer dingen gezegd door ons die ik hier maar niet zal herhalen, pffff... ben ik even blij dat ze dit weekend naar Klaas gaat. Erg he, dat ik dat zeg. Ik zei: gisteren zei je nog dat ik je niet mocht helpen Sandra, dus ik laat je lekker even in je sop gaarkoken (ze wil niet meer naar huiswerkbegeleiding), dus nu help ik je ook niet. Schep zelf je eten maar op!
Ik word acuut weer boos. Aan de ene kant wil ze geen hulp, niet van school en niet van mij, om haar leven te structureren, maar als ik het dus even laat gebeuren allemaal, dan heb ik het gedaan!!! Gggrrrrr...
Nu ga ik was vouwen.
Karin, wat spannend voor jullie allemaal, met je vader. Heftig ook! Ik duim voor jullie!
xxx helma.