....geschikt om op eigen houtje naar buiten te gaan, maar waren dat wel op het instellingsterrein. Dus ben ik geen voorstander van die intergratie want de maatschappij is niet geschikt voor hun om in te kunnen leven.
Helemaal mee eens. Op dit moment werkt 'mijn' regiodirekteur zich een slag in de rondte om de begroting voor 2010 rond te krijgen: het lukt hem niet. Alle cliënten hebben een eigen woonkamer, een eigen slaapkamer en een eigen badkamer: ze hebben allemaal begeleiding en nabijheid nodig, en schoonmaaksters om de boel schoon te houden. Maar ze zijn doodongelukkig! Inmiddels raakt de instelling er steeds meer van doordrongen dat dit financieel niet langer haalbaar is. We gaan terug naar af. Cliënten vinden het over het algemeen gezellig om een gezamenlijke woonkamer te hebben, en om dingen samen te doen: voor het inzetten van personeel is dit ook wel zo praktisch. Er zijn cliënten die nu zondagmiddag alleen zitten, want er is geen geld voor duur personeel! Vrijwilligers van de kerk komen even langs om thee te maken en naar ze te luisteren. De nachtdienst wordt er her en der afgehaald: er loopt één persoon rond op een groep van dertig. Hoe moet dat bij calamiteiten? De verantwoording wordt nu bij de brandweer neergelegd!
Daarom is ook mijn direkteur aan het kijken waar hij mogelijkheden kan creëeren, zodat hij kan roeien met de riemen die hij eigenlijk niet heeft. Maar ik ben van mening dat het kan: cliënten met een zorgzwaartepakket 7 horen niet thuis bij zorgzwaartepakket 3 (theoretisch verhaal) en door te schuiven met cliënten valt hier veel te halen.
Oh, ik kan nog uren doorgaan. Ik notuleer bij dergelijke vergaderingen, en het water staat bij alle partijen aan de lippen: verwarde cliënten, huilende ouders en half overspannen managers. De overheid ziet hier niets van, en als ze het wel zien, sluiten ze hun ogen. Ons zorgstelsel staat op exploderen, en er zal een ombuiging plaats moeten vinden. Helaas zit ik nog steeds niet in de Raad van Bestuur. Ons nieuwe logo is wel fantastisch: en wat moeten we doen met het oude briefpapier? Juist, het mag niet meer worden gebruikt. De omgekeerde wereld, en verkeerde zuinigheid.
Maar, we zijn op de goede weg: bewustwording is gaande, ook in de zorg. Maar voor nu is het te hopen dat je geen kind met een handicap op de wereld zet, of oud en behoeftig wordt, want dan ben je nog niet jarig voorlopig.