Beterschap Kikkertje! Enne, ja, zwanger zijn is een gezonde ziekte
Wat een scene hier gisteravond. De jongste liep al een paar dagen te piepen dat ze eigenlijk niet naar papa wilde dit weekend. Ze zou mee gaan naar Zwijndrecht, 'gezellig' tussen twee vaders in op de bank.
Maar ze vindt het oersaai, en ze is zijn preken zat.'Waarom is je haar zwart?' of 'waarom heb je mam niet verteld dat je geld over moest maken' of 'waarom bel je me nooit, want ik mis je zo?'
Welnu, gisteravond liep ze al uren te huilen rond etenstijd, ze zou opgehaald worden rond 17.30 uur, dit tijdstip werd in een paar uur tijd telkens anders.
Om 5 uur was het weer brullen en ik belde hem maar op. Ik vertelde hem dat ik er geen invloed op had, maar dat ze niet wilde en behoorlijk overstuur was. Hij zuchtte en zei: ik kom straks wel praten.
Goed, daar zaten ze samen op de bank, een 'gesprek' van een uur. Opnieuw had ik haar gezegd vooral eerlijk te zijn tegenover zichzelf, maar ook eerlijk tegenover pap. Goed, ze hield dus vol. Hij zei maar steeds: ja maar, meisje, je hebt er eigenlijk niks over te zeggen, ik bepaal wat goed voor je is... Je bent 14, en ik ben je vader.
Mijn pogingen om het gesprek vlot te trekken liepen op niets uit. Ik zei tegen S: zeg nou gewoon wat je vanmiddag tegen mij zei! En dit deed ze niet. Uiteindelijk zei ik het dus: 'ze vindt het gewoon vet saai bij jullie zonder haar oudste zus (want die gaat niet meer nu ze op zichzelf woont)'.
Hierop reageerde S dat dat het niet alleen was maar dat ze het ook niet wist. Ze durft niet te zeggen dat ze de werkelijke aansluiting mist, de klik, de gezelligheid. Dat is ook moeilijk onder woorden te brengen als je veertien bent.
Enfin, na veel vijven en zessen bleef ze dus thuis. De oudste was hier trouwens toevallig, maar hield zich volledig afzijdig. Ze is allang blij dat ze niet meer hoeft.
Ik vind het jammer dat S het zo moeilijk vind om precies onder woorden te brengen hoe het is voor haar. Maar moet ik dan altijd als spreekbuis dienen?
Haar vader zei: goed, dan laat ik het nu bij jou en hoop dat je contact opneemt als je weer wil, oke? Waarop S hiermee akkoord ging.
Ik sloot het gesprek af door te zeggen dat het me speet, maar dat ik er niets aan kon doen, en dat ik het vervelend vind zowel voor S als voor haar vader. Daar kreeg ik geen reactie op (hij sprak trouwens geen één keer tegen mij in de tijd dat hij in huis was: akkefietje wat hem dwars zit i.v.m. 'voorschieten geld').
Goed, ze is dus thuis. Ik zal mijn schoonzus eens vragen wat de wettelijke bepalingen zijn hieromtrent. Zij is 1e notarisklerk en weet wel iets van omgangsregelingen en leeftijden e.d.
Nu zit ik met pluggen in mijn oren achter de pc, te wachten tot het droog wordt om blad te kunnen harken. ik heb een gloeiende hekel aan regen, vandaar. Moet nu nog wel naar het dorp om fatsoenlijk eten te halen voor dit weekend. Als ik alleen ben eet ik altijd kliekjes uit de vriezer of een gekookt eitje in het kader van de crisis, hahahahah!
Nou, bedankt weer dat ik even mijn ei kwijt mocht hier. Ik wens allen een fijn weekend.