Zucht... wat een gedram.
Eens in de twee weken draai ik op maandagmorgen voor de stichting het schoenenspreekuur voor de bewoners. Ik krijg de lijst met namen van cliënten pas op donderdag per fax, en moet dan snel een agenda maken en rondmailen.
De schoenmaker komt morgen om 9.30 uur, en voor die tijd is er eigenlijk nooit een pc vrij waarop ik mijn mail kan checken. Het is maar goed dat ik de zondag ervoor mijn werk-email check, want iedereen heeft wel iets of vind er iets van. Ik word er een beetje sjagrijnig van. als ik niet thuis inlog, dan hol ik de maandagmorgen achter de feiten aan. En wie vind daar iets van? Ik!
Deze week had ik een gesprek met het hoofd Zorg en Ondersteuning. Tegen hem heb ik een beetje uit de school geklapt dat het een zooitje is bij de fysio, en dat er geen sprake is van structuur. De woningen zijn niet tot nauwelijks in staat om met hun cliënt te komen; ook op de groepen is er geen personeel over die een half uurtje weg kan. Dus ik kan overal cliënten vandaan plukken! Tussendoor moet ik verslagjes schrijven van de bevindingen van de schoenmaker en kopieëren voor de woning (als hetkopieerapparaat het doet, en anders moet dat achteraf via de mail). Die maandagochtenden zijn een crime voor mij, en ik heb aangegeven dat ik geen voldoening haal uit deze werkplek, en spijt heb dat ik daar in januari ben begonnen.
Het hoofd kon niks voor mij doen: wel vroeg ik hem of ik dit mag declareren als woon-werkverkeer of dienstreizen: hij zei me dat ik mezelf tekort doe, en het nog terug kan vorderen vanaf januari! Dat komt neer op ongeveer 50 euri per maand. Dus dat ga ik maar eens even doen! Komt nu wel van pas na die dure auto.
De auto is niet goed trouwens: als ik van de snelweg afkom, en ik sta stil voor een stoplicht, loopt de toerenteller soms op tot wel 4000 toeren! Morgen gaat de auto terug naar de garage, want ik vind dit niet prettig rijden, het geluid is als van een vrachtwagen en het zweet breekt me dan aan alle kanten uit. Het stoplicht kan ik wel op groen kijken op zo'n moment.
Mijn broertje zei dat hier waarschijnlijk wel iets aan te doen valt.
Enfin, weer een hoop gedoetjes. De oudste is vannacht voor het eerst gaan slapen in Zwolle. Gek hoor. Erg rustig hier, zo. De jongste heeft er meer last van dan ik.
Ik vind het heerlijk, om soms gebruik (misbruik) te maken van dit topic: het is informatie waar niemand iets aan heeft of mee moet, maar ik ben het even kwijt! Ik denk dat dat voor meerdere mensen geld hier, maar ik denk ook dat dat niet erg is.
De jongste gaat naar een weerbaarheidstraining van Landstede binnenkort. De ene week in een gymzaal (leren vertrouwen, dansen, kickboksen), en de andere week in een rustige ruimte, om te kletsen, samen te koken of beautytips uit te wisselen. Het is destijds opgezet voor meisjes uit gebroken gezinnen. Marjon heeft er zes jaar opgezeten, en kon daar elke week haar hart luchten. Nu iedereen van die groep de achttien voorbij is, wordt deze opgeheven en starten ze overnieuw, vanaf 12 jaar. Ik hoop, dat ook Sandra hier de vruchten van plukt.
Ik kruip nog heel even mijn bedje in; vanmiddag een verjaardag, met allemaal kleine kinderen
zo leuk, het wordt alleen niet vergoed door het ziekenfonds: een roze mok, 'with a spoon on the side', met roze en witte rozen en felgekleurde theedoeken en handdoeken, met geel, blauw, roze, paars en groen! Zo ontzettend fout! Maar heerlijk voor mij.
[ze hebben 4-2 gewonnen] en vanmiddag boodschappen gedaan. Moet ook gebeuren. Nu lekker onderuit, straks tafel dekken voor lekker brood eten strakkies en verder nikssssss. Morgenochtend werken 7.30-11.30u, dus voordat ik in de gaten heb dat ik wakker ben en aan het werk, ben ik ook alweer op de terugweg 
Echinaforce van Dr Vogel is da Bomb! 
helemaal blij allemaal weer.
)
ongelooflijk hoor, dat doe je dan toch voor je zoon(s)?
