Had net even een huilende puber naast me staan... vandaag begonnen in de brugklas en een nieuw team met voetbal
helemaal in de stress. Hij wil alles gelijk perfect doen, kent niemand in z'n nieuwe klas, weet niet meer waar hij morgenochtend ook al weer moet beginnen, en al helemaal niet aan wie hij dat kan vragen! Help schreeuwde zijn kleine hartje. En dat voor een kind met zo'n grote mond
Ja ja ja, het valt niet mee om losgelaten te worden en op te groeien tot jong volwassene...
Dan hadden we vandaag ook nog een hangende peuter, die afgelopen weken schromelijk verwend is met vakantie aandacht en nu opeens weer af en toe zelf moet gaan spelen, maar veel liever een spelletje doet met iemand of lekker op schoot zit. Huilen als ze zelf naar de wc moet, omdat mama het eten aan het koken is, liever dat mama mee gaat naar de wc om haar te helpen met kleren, wc-papier en doortrekken enz... Broers die opeens allemaal naar school zijn en geen tijd voor haar hebben, nieuwe kinderen op de peuterspeelzaal, waar zij niets mee kan omdat ze veel jonger zijn. Niet wil eten omdat grote broer toevallig al klaar is en zij dan ook opeens klaar is maar eigenlijk gewoon geen trek heeft... zucht.
En dan natuurlijk nog de middelste, die begin vorige week zware moeite had met het begin van school, alle emoties van andere kinderen oppikt, veel te veel werk heeft op school en daar absoluut weer moet wennen aan de discipline en straffe werktempo terwijl hij bepaald niet de snelste is...
Even doorbijten hier, want ik weet dat over twee weken alle kids denken, waar heb ik me nou eigenlijk druk om gemaakt?
Yes, het gewone leven is weer begonnen, dag leuke vakantie met heerlijk zomerweer, die veeeeeel te kort was.