Dagtekst

Heel mooi weer en o zo waar.

Maar eens zullen ze het inzien Lily, we zijn hier immers om te leren

Dank je Mimosa

__________________________



Dagtekst van dinsdag 30 november 2010.

"De meeste mensen hebben van de liefde zo'n beperkte opvatting,
dat op het moment waarop een man en een vrouw elkaar ontmoeten,
ze de hele wereld vergeten en er niets anders voor hen bestaat.
Zij zijn nog niet gewend om de liefde te beleven op een ruimere
schaal, zij maken haar arm, verminken haar; dit is niet meer de
goddelijke liefde die opwelt en alle wezens laaft.
De ware liefde omhelst alle schepselen zonder voorbehoud, en
schiet geen wortel bij één enkele. Daarom moeten mannen en
vrouwen voortaan in ruimere opvattingen worden opgeleid, zodat ze
minder jaloezie en bezitsdrang tonen. Laat de man zich verheugen
als hij ziet dat zijn vrouw haar hart opent voor de hele wereld,
en de vrouw zou ook gelukkig moeten zijn dat haar man zo
ruimhartig is. Dit laat onverlet dat ze elkaar trouw blijven. Als
twee werkelijk geëvolueerde mensen trouwen, geven zij elkaar al
op voorhand die vrijheid; beide verheugen zich om alle wezens te
kunnen liefhebben in de grootste zuiverheid. De vrouw begrijpt
haar man, de man begrijpt zijn vrouw en beiden verheffen zich,
gaan samen op weg naar de Hemel, want ze leven het ware,
onbegrensde leven."

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Prachtige tekst.

Wat is liefde toch mooi.

... ... inderdaad!


__________________________________

Dagtekst van woensdag 1 december 2010.

"De Schepper heeft ons allen tot bewaarders gemaakt van gaven,
vaardigheden en talenten die we moeten ontwikkelen. Je zult
zeggen dat dit veel werk en moeite kost, die anderen misschien
niet zullen erkennen. Echter, waarom hecht je er zoveel belang
aan of je talenten worden erkend? God, die jou deze rijkdommen
heeft gegeven, ziet wat je ermee hebt opgebouwd, en het is niet
redelijk om jouw ontwikkeling te laten afhangen van de mening van
anderen. Alleen de mening van je Schepper moet tellen.
Kijk eens wat er gebeurt met beroemde mensen. De ene dag richten
alle ogen zich op hen, en enige tijd later raken ze in
vergetelheid. De ene dag hemelt men hen op, en even later worden
ze vermoord. Soms gebeuren die twee zelfs tegelijkertijd: terwijl
de een hen bewondert en lof toezwaait, hakt de ander hen in
mootjes. En dan, in welke toestand zullen ze eindigen, als zij
zich niet kunnen vastklampen aan iets dat degelijk en stabiel is
in henzelf? "

Dank je, dit moest ik horen of liever gezegd lezen.

Ik denk dat bij een hoop mensen hun ego voor een groot gedeelte daar dan bij meespeelt.
maar ik vind het ook dat alleen de mening van de schepper zou moeten tellen.

liefs karda

Zo is dat!

_____________________________


Dagtekst van donderdag 2 december 2010.

"Vanuit het gezichtspunt van de fysieke anatomie heeft de mens
twee ogen, twee oren en een mond. Vanuit het gezichtspunt van de
spirituele anatomie evenwel, heeft hij drie ogen, drie oren en
twee monden, overeenkomstig de drie gebieden: fysiek, psychisch
en spiritueel. Het derde oog, het mystieke oog, ligt midden op
het voorhoofd. Het derde oor bevindt zich in de keel. De tweede
mond bevindt zich bovenop het hoofd: dat is de chakra Sahasrara,
de lotus met de duizend bloembladeren, en met deze tweede mond
kunnen we praten en eten in de spirituele gebieden. Het gebed, de
communie zijn niets anders dan een manier om te spreken en zich
te voeden in de goddelijke wereld.
Evenzo beschikt de aarde, onze planeet, over organen die
vergelijkbaar zijn met de onze. Haar hogere mond, dat zijn de
hoge bergen, want met haar allerhoogste toppen staat de aarde in
contact met de Hemel. "

Omraam Mikhaël Aïvanhov

heel mooi verwoord, nu ik het zo lees zie ik het helemaal voor me
dat dit zo is.

*offtopic* zeg Lily... je maakt wel erg veel reclame steeds voor dat Solaas...how come

*ontopic*
Mooie tekst weer...maar om de bergtoppen nu als de 'mond' te beschouwen van Moeder Aarde, dat gaat mij een beetje te ver. In mijn opinie is juist het binnenste van Moeder Aarde haar verbinding met Boven

Het derde oog is niet iets fysieks tenzij je de pijnappelklier bedoeld. Het derde oog geeft ons de mogelijkheid de waarheid te "zien" in de informatie die de zintuigen naar de hersenen brengen. Wanneer die pijnappelklier nog niet is geactiveerd is het dus voor de mens onmogelijk om de waarheid te zien. Activering komt volgens mij door het in balans zijn van alle lichamen die de mens heeft. Maar dit is mijn interpretatie.....

Ik heb ook niet het gevoel dat de bergtoppen de mond zijn van de aarde.

De tekst hieronder vroeg ik mij gisteren af, ik had de tekst natuurlijk nog niet gezien maar dacht er wel over na dat een baby van 6 maanden ook angst heeft. Mijn kleinzoon van 6 mnd is erg schrikachtig en van veel dingen bang...waar komt dat vandaan?
Hij heeft in zijn korte leventje nog niets meegemaakt, zou het dan toch van een vorig leven zijn?

_____________________________________


Dagtekst van vrijdag 3 december 2010.

"Als je het leven om je heen gade wist te slaan om er lering uit
te trekken, zou je daarin enkele middelen kunnen vinden om uit je
problemen te komen.
Laten we een voorbeeld nemen dat je elke dag kunt zien. Wie
heeft het kind geleerd, onthuld dat het gesproken woord een macht
is? Wanneer het voelt dat het gevaar loopt, slaakt het een kreet:
'Mama!' Waar heeft het kind geleerd zich te bedienen van dit
magische woord? Als het niet had gehuild, zou zijn moeder niet
hebben geweten dat het in gevaar was. Zij hoort evenwel dat het
haar roept, en ze schiet het te hulp. Dus, waarom hebben de
mensen in moeilijkheden niet dezelfde instinctieve reactie als
het kind, waarom slaken ze niet tenminste een kreet naar de
Hemel? "

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Bijna ieder mens wordt geboren met overlevings capaciteiten, dit zit in onze genen ingebakken. Een van die capaciteiten is het instinctief aanvoelen dat er gevaar dreigt. Dit instinct zorgt ervoor dat we een onbehaaglijk gevoel krijgen of zelfs een schrikreactie op het moment dat er iets gebeurd wat bedreigend is. Het is dus in zekere zin iets uit een vorig leven, maar dan meer het leven van degene waar de genen van afkomstig zijn.
Het is maar goed ook dat we dit hebben want anders zouden we niet kunnen overleven in deze wereld. Later wordt de angst vaak anders en zijn we al bang voor iets dat nog niet eens gebeurd is. Dit is naar mijn idee meer emotioneel gestuurde angst. De angst van een jong kind is meer een gevoels gestuurde angst.

Bedankt dames voor de mooie uitleg!...het instinct daar had ik nog niet aan gedacht ...maar natuurlijk dat hebben dieren ook.
Zonder ooit maar iets gezien te hebben handelen ze instinctief en weten wat te doen, en zo is het met ons ook als we pas op aarde zijn

Maar mijn eigen voorbeeld ik ben als kind altijd vreselijk bang voor mannen geweest ..zelfs mijn vader, terwijl er nooit iets gebeurt is...ingeboren angst vanaf mijn geboorte, ik denk toch dat ik dat meegenomen heb uit een ander leven.
Ik ben er nu zo goed als vanaf hoor ...heel soms speelt het weer op ...maar kan er goed mee overweg.

Bedankt voor jullie mooie woorden, en nu de volgende
__________________________________________


Dagtekst van zaterdag 4 december 2010.

"Wie het bestaan ontkent van entiteiten die boven het rijk van de
mens staan, beperkt en verduistert zichzelf. Ook al is hij zich
daar niet van bewust, deze entiteiten bestaan werkelijk. Hoe kan
hij zich voorstellen dat hij vooruitgang boekt, zich vervolmaakt,
als hij ontkent of weigert toe te geven dat boven hem die
sublieme hiërarchie bestaat van engelen, aartsengelen. tot aan
God? Aangezien hij zich afsnijdt van de opgaande keten van
wezens, heeft hij niets of niemand op wie hij een beroep kan doen
om energieën te ontvangen van een hogere orde en vooruit te gaan
op het pad van de evolutie.
Natuurlijk, zolang je handelt op het materiële vlak, kun je
jezelf er altijd doorheen slaan, zonder de geringste notie van
engelenhiërarchieën. In het spirituele leven is dit evenwel
onmogelijk; je blijft steken, want je snijdt jezelf af van de
stroom van het goddelijke leven. Alleen degene, die zich bewust
is van het bestaan van deze hiërarchieën, ziet altijd een licht
voor zich en krijgt een impuls om voort te gaan. "

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Wat er op eens bij mij boven komt nu ik dit zit te lezen, is dat ik vroeger als klein kind er altijd op gewezen werd, als je niet in God gelooft dan ga je naar de hel, ik vond het altijd een hele erge gedachte ik dacht dan aan al die primitieve stammen waar ze nog nooit van God gehoord hadden zouden ze nu allemaal naar de hel moeten, ik snapte er niks van en ik geloof de het ook diep in mij niet, voor iedereen komt een tijd van bewustzijn, voor de een eerder als voor de ander, maar we worden allemaal uiteindelijk weer een met God.

Nou wat een vreselijke gedachte...ja vroeger ging dat zo, nu gelukkig niet meer zo, de mensen zijn
bewuster aan het worden en word er gelukkig anders over gedacht.

______________________________________


Dagtekst van zondag 5 december 2010.

"De verering van heiligen is op zich een goede zaak; je kunt
niemand kwalijk nemen beelden, iconen, relikwieën te vereren en
ervoor te bidden of te knielen. Wees je echter wel bewust van wat
deze afbeeldingen of relieken in feite voorstellen. Als je bidt
voor een afbeelding, is zij het niet die je helpt of beschermt:
ze brengt je enkel in contact met de entiteit die ze
vertegenwoordigt, en dit is al heel wat, en geeft je veel
mogelijkheden; blijf je er echter van bewust dat de afbeelding of
het voorwerp alleen maar een vorm is.
In de religie zijn vormen nuttig, noodzakelijk zelfs, maar je
moet het daarbij niet laten, zoek altijd het principe dat zich
achter de vorm bevindt, en verbind je met dit beginsel om alle
kwaliteiten, die het bezit, te verwerven. Alleen op die
voorwaarde zullen je gebeden worden verhoord. "

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Inderdaad Lily, we zijn onderweg er naar toe

________________________________

Dagtekst van maandag 6 december 2010.

"Wat een slechte gewoonte hebben sommige mensen om te vluchten in
zwakheid, sentimentaliteit, overgevoeligheid! In plaats van te
reageren door onmiddellijk de gedachte in te schakelen, te
redeneren, nemen ze bij de minste tegenwerking een passieve
houding aan, jammeren en verwachten dat de anderen hen komen
beklagen en troosten. 'Ach, wat is dat allemaal triest, ik
begrijp je heel goed!' Dat willen ze horen en ze doen er een
schepje bovenop. Het is net als met kinderen: stel, een kind valt
en begint te huilen. Als je dan zegt:'Och! schatje, heb je je
pijn gedaan, doet het zeer.', dan huilt het eens zo hard. Zeg je
evenwel: 'Ach kijk, het is niet erg, je hebt niets', dan is het
over, het droogt zijn tranen en gaat verder met spelen.
Echter, hoeveel volwassenen zijn net als kinderen! Bij om het
even wat klagen ze eindeloos. En de anderen die dit niet weten,
denken er goed aan te doen uren met hen door te brengen om naar
hen te luisteren en te proberen hen te troosten. Maar waar slaat
dit allemaal op? Wees verstandig als je mensen wilt helpen, je
moet ze soms zelfs door elkaar schudden, anders laat je ze
wegzinken in hun zwakheden. "

Omraam Mikhaël Aïvanhov

toepasselijker kan niet geloof ik vandaag:)
en helemaal mee eens.

Liefs Bloempje die soms graag en met liefde mensen wakker schudt!

Wat bij het ene kind wel werkt, werkt bij het andere totaal niet, zo is het ook met deze dagtekst die Beschermengel heeft ontvangen. Voor sommigen zal dit zeker gelden, waar het voor anderen niet nodig is om zo te reageren...

Iedereen is uniek en ieder heeft een 'eigen' aanpak nodig. Het is aan de ander om in te schatten wat het beste werkt...waar bij de ene een kusje en een knuffel heel goed werkt, heeft de andere een schop onder zijn kont nodig!

Het inzien wat voor wie het beste werkt vereist inzicht en wijsheid.

Ik wens daarom iedereen in deze roerige tijden veel wijsheid en inzicht, die samen met liefde en harmonie haar werk mag doen

bij melancholische kinderen (zie antroposofie leer)werkt het heel goed, om een beetje te "overdrijven" als ze zich pijn hebben gedaan .